Dag 11, San Quirico d' Orcia naar Gallina
23 april 2022
Zo de helft van de route de Radicofonica zit erop. Het was een mooie afstand voor vandaag, 18 km met twee behoorlijke klimmetjes erin. Ik ben niet de enige die hier stopt, ik hoor van verschillende mensen dat zij ook hier in deze plaats of hier in de buurt stoppen. Vandaag weer verschillende pelgrims tegengekomen die ik eerder ook ontmoet heb. Twee Engelse vrouwen en een Italiaans echtpaar in ieder geval. Inmiddels heb ik wat meer contact gekregen met een van de Engelse vrouwen, om het gemakkelijk te maken ze heet gewoon Petra. Ik kwam haar vanmorgen bij het vertrek al tegen alleen liep ik in de tegenovergestelde richting, ik was mijn pet kwijt die had ik ergens onderweg verloren in het eerste stukje, en ben terug gelopen. Gelukkig weer gevonden, koste me wel een extra half uurtje. Het weer was vandaag weer goed lekker zonnig goede temperatuur, later op de dag wat meer wind.
De dag begon met een aardig klimmetje, slecht 15 %. Deze foto is van bovenaf terugkijkend.
En natuurlijk weer even verderop terugkijkend naar waar ik vandaan kom, altijd een mooi gezicht.
Een stuk verder komt ik bij een oud kasteel waarvan ik de naam ik even niet kan terug vinden. In eerste instantiej zie je alleen maar een vierkante bloktoren staan. Als je verder loopt kom je in een mooie nauw straatje met wat kunstenaars huizen, aan het eind loop je door een poort weer naar buiten waar een van de Engelse vrouwen even het boekje zit te lezen in de zon.
De weg gaat weer flink naar beneden en op een bepaald moment kom ik een van de Engelse vrouwen, in dit geval Petra tegen. We zijn bijna in Bagno Vignoli. Dit dorpje moet je echt even inlopen, de route loopt niet door het dorp. Petra en ik zijn er wel naartoe gelopen en hebben een heerlijke kop koffie genomen, daar was het tijd voor. Het dorpje ligt boven op een kalkrots en in het midden van het dorpje ligt een heel groot bassin. Vandaar de naam Bagno.
Het is vandaag zaterdag iedereen heeft weer een vrije dag en dat blijkt ook wel weer in de drukte in dit soort plaatsjes. Hierna zijn Petra en ik een andere route gaan lopen, zij wilde langs de weg lopen naar de eindbestemming, een kortere route, en ik wilde de officiële route volgen.
Net buiten dit mooie plaatje kun je goed zien dat dit plaatje op een kalkrots ligt.
Nog even een plaatje vanuit het plaatsje, een winkeltje met kleding verkoop met een bankje ervoor prachtig gedaan.
De route gaat door, en sta ik plotsklaps voor een afgesloten brug over de Orcia, waarom? Ik had de stoute schoenen al aan en daarom ben ik over het hek heen geklommen en over de brug heen gelopen, het leek me heel onwaarschijnlijk dat de brug zou instorten als ik er over zou lopen. Een stukje bergop na de brug sprak ik twee bewoners, de vrouw lag lekker te zonnen, de man een biertje in zijn hand en hij bood mij er ook een aan. Dat heb ik afgewezen, want ik weet dat ik nog ver moet lopen. Hij vertelde mij dat hij brug al twee jaar lang is afgesloten en niemand weet waarom dat nou zo moet voor wandelaars. Hij gaf me groot gelijk dat ik het zo had gedaan.
Behoorlijk in het begin van de tocht had ik een foto gemaakt van iets op een kasteel lijkend boven op een berg ver weg. Niet wetende dat de route uiteindelijk daar langs ging. Het plaatsje heet Castiglione d'Orcia. Ik liep hier niet alleen want er was een wandeltocht vandaag. Hieronder twee maal dezelfde plek, uit de verte en toen ik er bijna was.
Naast de wandeltocht die ik heb gezien is er vandaag ook een soort marathon. Het is geen marathon want de afstanden zijn totaal anders, 53 km of 103 km of 161 km. Het heet de Toscane Marathon. Het is niet zo dat je dit in een paar dagen loop, nee deze afstanden worden in één dag gelopen. Ik heb gesproken met een verzorger van het Rode Kruis en hij vertelde mij dat de eerste vannacht om 3:00 uur zijn vertrokken. Van jong tot oud lopen deze tocht mee, veel mensen hebben ook nog Nordic stokken bij zich. Net als voor mij gaat de route op een neer. Ik heb bewondering voor deze mensen die deze tocht lopen, en hoe vaak ik niet te horen heb gekregen of ik de Via Francigena loop? En het waren er niet een paar, er liepen ontzettend veel mensen mee, hoe vaak ik niet Ciao (hoi) gezegd heb.
Ik kwam nog een mooie Romeinse weg tegen en blijf genieten van de mooie uitzichten.
Tegen twee uur kom ik aan een Galina waar mijn overnachting's plek is ik heb een mooie kamer in een Ostello en laat nu toevallig Petra ook hier een kamer hebben. Gisteren had ik al aangegeven dat er vanavond geen restaurant open zou zijn, maar ik kreeg een appje van de beheerster van de Ostello dat we konden proberen bij het restaurant even toch aan te kloppen en wat eten voor vanavond te bestellen en dat is gelukt, om 7:00 uur vanavond kunnen we daar een warme hap ophalen, die moeten we dan in de Ostello opeten. De beheerster heeft ons de naam van de vrouw van het restaurant doorgegeven en zij heeft een seintje gegeven dat wij waarschijnlijk vanmiddag even langs zouden gaan. Die vrouw heet Daniëlle en wist overal van. Toch weer goed geregeld zo. We hebben gelijk even wat drinken besteld en een broodje voor tussen de middag, dat kon ze nog wel even regelen ondanks dat ze gesloten was kwam ze dat naar buiten brengen, we moesten alles na afloop laten staan en vanavond komt wel het afrekenen. Ik zeg bewust telkens we want deze acties hebben Petra en ik samen ondernomen.
En dan op naar het Ostello wel een piccolo, wat klein betekent. De Ostello wordt gerund door Michela en Cesare, de laatste heeft ons ontvangen en ons de kamers gewezen. Weer even lekker opgefrist onder de douche. Als het vanavond te fris is in de keuken kunnen we een haardvuurtje aansteken. Mijn gitaar heb ik niet bij me, zou ook niets geworden zijn.
Morgen dan het tweede deel van deze tocht naar Radicofani dat op 780 meter hoogte ligt, ik zit nu op 400 meter en ik zak nog iets op de route naar 300 meter, maar de tocht is maar 16 km. Er wordt morgen wel weer wat regen verwacht, ik zie het wel.