Dag 13; Champlitte - Dampierre sur Salon,

30 mei 2019

Het internet is vandaag ook weer niet geweldig. Ik ga het proberen. Na de lange tocht van gisteren goed geslapen. Om ongeveer half negen op stap naar Dampierre sur Salon. Vandaag ben ik begonnen om weer de “echte” route Via Francigena te gaan lopen, mede omdat dat morgen toch al moet. De route is inmiddels perfect bewegwijzerd, je zou nu blind kunnen vertrouwen op de aanwijzingen van de Grand Route 145, de Via Francigena. Alles is aangegeven met de bekende wit/rode strepen, maar zelfs nog met het teken van de pelgrim erbij. Ik heb 95 % van de route over mooie paden gelopen. Zo hoort een pelgrimstocht te zijn, het begint er nu op te lijken, ondanks dat ik vandaag geen pelgrim ben tegengekomen. Ook was het doodstil overal, Hemelvaart is in Frankrijk niet echt een dag om met de familie erop uit te gaan. En alle dorpjes weinig beweging. Op een dorpje na, Montot. Daar zat ik wat te rusten en kwam, wat ik later te weten kwam, de burgemeester op me af lopen. Hij vroeg of het goed ging en of ik wel water genoeg had. Hij ging in de Mairie een flesje water voor me halen. Toch weer aardig. De tocht zou op een heuveltje na behoorlijk vlak zijn, daarom heb ik het eerste heuveltje maar vastgelegd op de foto. Je loopt veel langs de rivier “ Le Salon”. En komt uiteindelijk tegen het eind bij de Saône uit.

Dorpjes gaan zich nu ook meer verbinden aan de Via Francigena, ze steel vast dat ze een gemeente zijn van de Via Francigena. Ook nog even terugkijkend zie je Champlitte liggen.

Iets verder weer een mooie wasplaats, nu niet met goudvissen. Maar later kom ik een nog mooiere tegen, ik zet de foto’s even bij elkaar. Ik denk niet dat bisschop Sigeric hier zijn kleren heeft gewassen, hij was er eerder dan dat deze wasplaatsen zijn gebouwd. Dat is vaak ook het probleem van de juiste route te beschrijven. Sigeric heeft zijn route wel vastgelegd, en de meeste rust / etappe plaatsen staan beschreven. Maar de wegen er naar toe zijn totaal anders geworden, op een aantal stukken na.

Ik verwacht dat in de tijd van Sigeric ook deze wegwijzers er nog niet stonden, en ook niet al die kruizen en soms Maria beelden langs de weg.

Weer wat verder kom ik over het riviertje Le Salon, de route gaat over dit mooie middeleeuwse bruggetje, dat bij het water wel wat herstelwerk heeft gehad. Maar deze ligt wel op de route die hij heeft gelopen.

Ik kan van onderweg nog heel veel mooie foto’s laten zien, voor mij zijn ze duidelijk omdat ik altijd weer aan de spreuk van Goethe denk; “waar je gewandeld hebt ben je echt geweest”. Dat is voor mij zeker zo en dat voel ik ook zo, maar ik kan me voorstellen dat als je hier niet gewandeld heeft je een ander beeld en gevoel bij de foto hebt. Uiteindelijk kwam ik in Dampierre sur Salon aan, dat stadje bestond niet in de tijd van Sigeric, nu daar heeft hij ook niets aan gemist. Het riviertje Le Salon stroomt hierdoor maar daarnaast staat me toch een oerlelijk gebouw voor dit stadje en deze streek, een modern hoofdkantoor van de Rabo? Nee het is een knots van een hotel met er tegenover wat winkels met een hele grote parkeerplaats. Dit haalt dit stadje zo naar beneden, jammer. Hieonder het hotel. Er zal wel marktonderzoek gedaan zijn, maar....

Gelukkig hoef ik in dit stadje niet te overnachten, ik heb een plek die 10 km verder ligt, nog een beetje ver lopen. Maar nee, Dominique en Isabella hebben een prachtige Chambres d’Hotes in Ray sur Saône. Ik heb Isabelle gebeld en Dominique heeft me opgehaald en brengt me morgen weer terug, dat is service. Hun Chambres d’Hotes ziet er prachtig uit, 4 grote kamers waarvan twee met een trap naar boven waar nog twee bedden zijn. Niet verkeerd. En dit is gewoon een mooi dorpje om vanavond te zijn. Even wat anders dan Dampierre sur Salon.

In het dorpje is zowaar ook een restaurantje, en dat op 4 minuten lopen.ik heb vanmiddag even daar een biertje geproefd en aangekondigd dat ik vanavond daar kom eten. Was allemaal goed volgens Yvette.

Het is een prachtig dorpje, met zelfs een Château dat ik helaas niet meer kon bekijken, daar was ik te laat voor. Ik heb dan toch nog wel even de kerk kunnen bezichtigen, dat staat een prachtige beeldengroep van de graflegging van Jezus. Dit kunstwerk stamt uit uit 1513. Het hoort eigenlijk in een museum thuis maar ik verwacht dat het hier goed bewaakt wordt.

Morgen inmiddels de 12e wandeldag aan een stuk. Dominique zet me na het ontbijt weer af in Dampierre sur Salon om daar na naar Gy te wandelen. Een lange tocht. Ik loop weer de route van GR 145, omdat ik met de route van Ben nimmer in Gy kom. Het wordt warmer en iedre dag nog warmer, tot zondag als ik in Besancon aankom verwacht ik geen regen.