Tweede deel, Dag 14; Pontremoli naar Aulla,
3 oktober 2021.
Vandaag niet de klim route gekozen maar de fietsroute, een fiets kan niet over keien naar beneden. De route is wel minder mooi denk ik, maar dit is voor vandaag de beste optie. Ik heb vandaag ook geen last van mijn knie gehad.
Vanmorgen buiten de deur ontbijt genomen, boterhammen kennen de Italianen niet bij het ontbijt. De pastoor had ook net ontbeten en liep net naar de krantenkiosk om de zondagskrant te halen en daarna ging hij linea recta naar de drankwinkel. Ik heb hem maar niet aangesproken want hij moet zo ook nog een mis doen. Het was een ouderwetse met een zwarte jurk aan met 100 knoopjes aan de voorkant.
Daarna op pad door het mooie Pontremoli, alsof de tijd hier heeft stilgestaan, weer over een andere mooie Romaanse brug, en lang door de smalle straatjes lopen.
De dag van vandaag is bewolkter, maar nog genoeg kans op zon vanuit de blauwe lucht. Een kort regenbui gehad waarvoor ik even onder een boom kon schuilen, verder toch veel zon met een temperatuur van 23 °. Hieronder een blik om ca. 9 uur terug in de richting van Pontremoli. De rivier is de Magra, die doorloopt naar Aulla, waar ik naar toe moet. Staat nu weinig water in.
Het eerste deel van de route was niet geweldig, het tweede deel werd veel mooier. Je komt wel door allerlei gehuchtjes die niet heel bijzonder zijn.bij een van de gehuchtjes, waarvan ik niet meer weet welke, heb ik een cappuccino genomen. Uiteindelijk gaat de route over in een landelijk weggetje met mooiere beelden.
De uitzichten zijn nog steeds mooi en het is prettig lopen op die landwegen. Best af en toe fiks omhoog anders heb je die vergezichten niet.
In Italië kennen ze geen statiegeld op flessen en plastic flessen, daarnaast denk ik dat het aanbieden van huisvuil erg duur is. Want wat mij erg opvalt is de vele rotzooi die langs de weg in het bos gedumpt wordt. Dat zie ik al dagen lang en verdient niet de schoonheidsprijs. Adie en ik zijn wel eens in de omgeving van Napels geweest daar lag ook ontzettend veel huisvuil maar dat kwam door staking van de huisvuil ophalers. Hier onder twee voorbeelden.
Net voor het mooie gehucht Lusuolo zie je een overzicht van het dal van de Magra, er moet een snelweg, een rivier en een spoorlijn door. De spoorlijn zie je niet maar die is er wel.
Dan nader ik het gehucht Lusuolo, weer een plekje waar de tijd heeft stil gestaan. De route loopt eigenlijk om het gehucht heen maar daar heb ik niet voor gekozen. Als je Lusuolo nadert kan je de kerk natuurlijk niet missen. Er was een kerktoren waar vanuit met de klokken het Ave Maria werd gespeeld. Zo lopend ontzettend mooi.
Ik ga dan links van de kerk de poort door en kom dan weer in een prachtig gehucht. Aan het eind van het weggetje een mooie trap met ook een poort.
Dan kom ik bij een mooie picknick plek, tafel, twee stoelen en twee bankjes onder een boom. Net van, ga meer zitten allemaal dan kan de bespreking of lunch beginnen. Ik heb op zijn Italiaans geluncht. Koekjes en water, dat zie ik onderweg veel Italianen die aan de wandel zijn nemen. Speciaal voor Marjoke, mijn schoondochter, met mijzelf erbij op de foto.
Uiteindelijk steek ik het dal van de Magra over, de snelweg, de rivier en de spoorlijn. Het water van de Magra is erg helder, er zwemmen grote vissen in. Heb geprobeerd die op de foto te zetten maar dat is niet goed gelukt.
Uiteindelijk was ik al om half drie in Aulla, het laatste deel van de route was over een oude spoorlijn, die nu fiets en wandelpad is. Ik zit wat buiten Aulla maar wel op een mooie plek. De vrouw des huizes wilde zoveel uitleggen dat voor iemand die al twee weken onderweg is niet meer gebruikt zaken vreemd zijn. Ze sprak geen woord Engels en belde haar zoon die mij alles moest uitleggen, super ingewikkeld en onnodig. Een restaurant is hier niet in de buurt, maar mevrouw brengt mij rond half acht naar een restaurant waar al gereserveerd is en haalt mij na het eten weer op. Dat is toch aardig. Later ben ik met haar via Google translate gaan communiceren door het gesprek te vertalen.
Morgen geen lange wandeling maar nog wel een pittige met wel twee stevige beklimmingen en een lange afdaling naar Sarzana. Volgens mij niet over grindpaden maar asfalt weggetjes. Er is geen alternatief voor deze 16 km. Bij de afdaling krijg ik zicht op de Middellandse zee. De dag erop kom ik echt aan de zee.