Via Francigena del Sud
Dag 17, Troia naar Foggia,
13 april 2024
Niet naar het klooster in Incoronata omdat dat gesloten is, maar nu naar Foggia. Wel een stuk in de richting van het klooster gelopen maar op een bepaald moment afgeslagen naar Foggia.
Het weer was lekker, blauwe hemel en zon en daarbij ook een windje. Daarnaast was het vandaag een licht dalende route, het was niet zwaar lopen. Wel ver, ik kom over de 30 km. Ik loop Troia uit via een drukke weg, zowaar een apart fietspad ernaast met blauw geverfd asfalt. Ik heb geen een fietser gezien maar voor mij was het handig.
Het is echt zo'n overgangsroute vandaag, recht toe recht aan. Nadat ik de drukke weg met fietspad had verlaten, alleen maar smalle weggetjes waar je al ver vooruit kan kijken waar je heen moet.
Onderweg is er niet veel te zien anders dan windmolens en boerenland met tarwe of iets anders. Kenmerkend hier wel zijn de olijfbomen, die staan er erg veel. Het verbaast mij dat ze die nu volop aan het snoeien zijn, en dan niet een klein beetje, nee de helft van de takken worden weggezaagd.
En soms denk ik zie ik nog een Romeins overblijfsel.
Terugkijkend naar. Troia hetzelfde beeld een lange slingerende oneindige weg.
En wat wordt hier nog steeds veel elektriciteit opgewekt via windmolens, er staan er echt zoveel. En daarnaast loop ik nog langs de nodige zonnepanelen voor als de wind niet waait. In de Apennijnen en daarom heen wordt heel veel elektriciteit opgewekt.
Ja, en dan komt er vandaag toch weer een hindernis aan. In het boek van Ben Teunissen staat dat je bij een pad komt dat je bij nat weer niet moet lopen. Het is hier al lang kurkdroog, dat niet het probleem zijn. Maar dat pad herken ik niet als pad. Nu loopt er net naast tegenwoordig een onverhard grindpad. Dan dat maar oplopen. Het lijkt de juiste kant op te gaan maar lang lopen blijkt het dood te lopen. Het is aangelegd voor aanleg en onderhoud van windmolens. Terug lopen is geen optie, en mijn route op de GPX stelt dat het doorlopen is. Het pad heb ik nimmer gevonden, maar dan door het korenveld. Dat staat net een halve meter hoog en als je een beetje de tractor banen aanhoudt dan ging het lopen wel goed. Of de boer hier blij mee is zal ik nooit weten, ik ben niet weggejaagd of geschoten. Uiteindelijk kwam ik toch weer op mijn route terecht. Ook hier klopt de omschrijving niet meer in het boek.
Eenmaal weer op een normale weg en op de route kwam ik bij mijn afslag die ik bedacht had richting Foggia. Ik moet wel zeggen dat het een hele lange rechte weg was naar Foggia. Ook weer blik op oneindig en letten op de mooie dingen onderweg.
Bijvoorbeeld alle mooie bloeiende bloemen in de bermen. En veel van een soort wakingstoren zoals de Romeinen ook gebruikten, maar deze zijn zeker niet uit die tijd. En dan nog een mooie uitgelopen cactus die nu op een solitaire boom lijkt.
Zo rond twee uur kom ik in de buurt van Foggia, een grote stad met veel flats en een druk centrum met winkels als Benetton en Douglas.
Maar het eerste wat ik tegenkom is dir vliegtuig op de eerste rontonde.
Foggia is waarschijnlijk gesticht vanuit de stad Arpi, een Griekse en later Romeinse nederzetting iets ten noorden van Foggia.
Willem II van Sicilië liet er in de 12e eeuw een kathedraal bouwen. In 1222 beval keizer Frederik II, koning van Sicilië, de bouw van een paleis in Foggia. Bartholomeus van Foggia was de architect. Zodra het paleis klaar was, maakte Frederik II van Foggia zijn residentie en de hoofdstad van het koninkrijk Sicilië. Frederik II liet de stadsmuren van Foggia slechten als straf voor de steun van de stad aan de paus. Ook Karel I van hield hof in Foggia en stierf daar ook in 1285. Van de late middeleeuwen tot 1806 werd er belasting op schapen geheven in Foggia. De stad was ook een belangrijke marktplaats voor wol. De stad werd zwaar beschadigd bij een aardbeving in 1731.
In de 19e eeuw was de stad een centrum van de revolutionaire Carbonari. De stad werd een spoorwegknooppunt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943, werd er hevig in en om de stad gevochten, met name rond de luchtmachtbasis. Hierbij liep de stad zware schade op.
En dan opeens komt een man enthousiast naar mij toegelopen, hij vraagt of ik pelgrim ben en welke route ik loop. Hij heeft vorig jaar van Porto naar Santiago de Compostela gelopen. Hij vond het zo geweldig mij te ontmoeten. Hij, Nicola, wilde een foto van mij voor op de Facebook pagina Voce de Foggia, om daar vast te leggen dat hij mij vandaag ontmoet heeft.
Ook ik heb Nicola natuurlijk even op de foto gezet. Ik kon zijn telefoonnummer krijgen voor als ik ergens iets over wil weten of hulp nodig heb. Geweldig. Hij heeft mijn nummer niet gekregen dat vond ik niet nodig. En ik moest een foto maken van de Facebook pagina zodat ik het kan terug lezen.
Ongeveer kwart voor drie kon ik me melden op mijn slaapplek. Even lekker weer gedoucht. Vandaag geen wasdag want die heb ik gisteren al gehad, ik kan er weer even tegen.
Na de opfrisbeurt even de stad ingegaan. Het is hier gewoon zomer. Een terrasje gepakt en daarna wat inkopen gedaan en naar mijn slaapplek om dit blog te maken.
Morgen brengt de tocht mij naar Cerignola, hiervandaan ruim 35 km lopen omdat ik wat uit de route zit. Om 8:30 neem ik eerst twee haltes de trein en start dan in Orta Nova, redelijk snel kom ik dan in Stornara waar ik dan ook weer op de officiële route van de Via Francigena zit, en zo door naar Cerignola.
Morgen wordt het echt heet 30 graden. Mijn armen en gezicht zijn al aardig gekleurd.