Tweede deel, Dag 19; Lucca naar Nieuwegein,
8 oktober 2021.
Gisteren lekker gegeten in deze gezellige stad Lucca. Het Piaza del Anfittheatro een gezellig plein. En nog steeds buiten eten, al is het wel wat frisser dan in het begin van mijn tocht. Morgen komt hier de zomer weer terug met veel zon.
Vanmorgen lekker uitgeslapen, om half elf moest ik mijn kamer leeg hebben, dat is makkelijk gelukt. Mijn rugzak in de grote keuken en buiten de deur ontbijten. Lucca verder verkennen. Hierboven zie je de foto van het Piaza del Anfittheatro, ditzelfde beeld zie je ook in Sienna. Dit is zo ontstaan omdat dit vroeger een amphitheater was. Ik was in een museum en daar werd dat beeld goed weergegeven. Vandaar de vorm van dit plein.
Als eerste kwam ik natuurlijk weer bij een kerk, de San Michelle in Foro. Met de forse aartsengel Michaël op de hoek als bekroning van de rijk bewerkte gevel. Geld voor de binnenkant was er niet meer die is heel sober.
De route verder leidt mij naar het geboortehuis van Pucini. Hij is in 1858 in Lucca geboren en kun je hier niet langs componist Pucini heen. Met zijn beroemde opera's onder andere, La Bohème, Tosca, Madame Butterfly en Turando heeft hij nog steeds veel invloed op het repertoire. Net schuin voor zijn geboortehuis staat een bijzonder standbeeld van Pucini in relaxte houding. Het huis helemaal rechts waar je net een stukje van ziet is zijn geboortehuis. Echt tijd voor een opera zat er niet in voor mij.
Op advies heb ik een fiets gehuurd om over de 4 km lange stadswal te fietsen, je ziet veel van die familie fietsen. Een mooie route met onderweg twee uitstapjes, eerst voor koffie en dan voor het Via Francigena entry point museum. Op en onder de stadswal is dit museum. Met de lift naar de tweede laag en staat er een gids op mij te wachten om mij een privé rondleiding te geven.eerst gingen we de stadswal op en kreeg ik uitleg over de functie daarvan en waarom die uitschieters of punten in die wal zitten. Ja, dat is bekend en is voor de opstelling van de kanonnen zodat iedereen die de muur over wil in het schootsveld zit. Toen een verdieping lager waar hij mij uitleg ging geven over de Via Francigena nog niet door hebbend dat ik die zelf loop. Leuke filmpjes van alle delen van de via Francigena. Verder daar nog een uitleg over de historie van Lucca, en over het eten in verschillende eeuwen in zomer en winter. Daarna gingen we de catacomben in van de stadswal. Een prachtige plek. Het eerdere plaatje van het amphitheater komt ook uit dit museum.
Na de uitleg gingen de lichten uit en werd er op de muur een echt prachtige animatie film van 15 minuten getoond over de Via Francigena. Echt heel mooi, ik heb het helemaal opgenomen, als het lukt plaats ik het als filmpje. Dit museum was zeker de moeite waard. Hierna weer de fietstocht over de wal verder afgemaakt. De fiets nog even gehouden om op het Piaza del Anfittheatro nog even lekker gezellig te gaan lunchen, een accordeonist midden op het plein maakte het nog gezelliger.
Toen naar nog een kerk, de Basilica di San Frediano. Niet zozeer voor de kerk maar voor het mirakel van Lucca van Zita. Zita was bijna haar hele leven dienstmeid in de adellijke familie di Fatinelli. Ze gaf de helft van haar eten aan de armen, bracht veel tijd door in de kerk, maar als ze terugkwam was al het werk toch gedaan. Ze zou eens water in wijn hebben veranderd toen de wijn op was bij een feest. Volgens de legende gaf ze de mantel van de vrouw des huizes aan een arme, maar toen ze werd betrapt bracht een engel de mantel terug. Toen zij stierf in 1272, doofde, op precies hetzelfde tijdstip, een ster die boven de stad hing. Zita van Lucca wordt voorgesteld als een dienstmeid, vaak met blote voeten omdat ze nooit schoenen had gedragen. Een van de meest voorkomende voorstellingen is dat ze bij een bron is en een bedelaar te drinken geeft. Aan haar voeten staat vaak een kruik. Een brood en een mantel, die soms ook over de bedelaar ligt. Zita is de patrones van dienstboden, dienstmaagden, bedienden, huishoudsters en loopjongens.
En in deze baseliek ligt haar gemummificeerde lichaam. Jaarlijks op 27 april gaat er een grote processie door Lucca.
In de kerk is ook nog een kapel die een heel klein beetje lijkt op de Sixtijnse kapel in Rome, maar geen schilderingen van Michel Angelo.
Er zijn ongetwijfeld nog meer hoogtepunten in Lucca, maar om 17:00 uur vond ik het tijd mijn rugzak op te gaan halen en rustig aan richting station te gaan. Daar neem ik de trein naar Pisa Centraal en vandaar met een zelfrijdende shuttel metro naar het vliegveld. Mooi tijd om mijn blog van vandaag te gaan maken.
Terugkijkend naar dit deel van de Via Francigena, van Vercelli naar Lucca. Met alle omzwervingen erbij 443 km gelopen. Door een rijstveld gebied, door een tomatengebied, door de Apennijnen, langs de kust en dan naar Lucca. Best veel ontmoetingen gehad, al is dat niets vergeleken bij de Camino Santiago. Heel erg leuk de vele reacties op dit blog via whatsapp, Facebook en via de reactiepagina van dit blog. Het doet mij goed dat er zoveel mensen virtueel meelopen, dank daarvoor. Het lopen ging goed maar drie weken is ook wel genoeg. De beklimmingen waren soms stevig maar de afdalingen nog veel heftiger. Daarnaast is het best warm geweest, de twee liter water waar ik in de morgen mee begon in mijn rugzak was zeker niet elke dag voldoende. Je verliest zo'n grote hoeveelheid vocht dat je moet blijven drinken. Kenners van mij weten dat ik geen pasta man ben. Dat is ook totaal geen probleem er is veel lekker eten. Het viel me wel op dat Italianen heel vaak pizza eten. De snack is ook geen patatkraam maar de pizza zaak. Daar kan je héérlijke focaccia eten met veel keuzes wat je ertussen wilt hebben. Dat is ook vaak de lunch van veel Italianen. Natuurlijk maak ik de tocht af naar Rome, ik hoop in het voorjaar van komend jaar. Toscane is in de zomer veel te heet.
Ik ga zo inchecken voor mijn vlucht en land vannacht om 10 over twaalf op Schiphol waar mijn Adie mij staat op te wachten.
Allemaal Arrivideci (tot ziens)