Vannacht slecht geslapen, niet van het wandelen maar omdat mijn mail het niet deed en daarbij ook mijn agenda met al mijn adressen. Moest het wachtwoord wijzigen met een Authenticator app van Microsoft maar kreeg telkens een 8 cijferige code in plaat van de gewenste 6 cijferige code. En dat werkt niet. Ja en zonder mail en agenda werkt dat tegenwoordig niet meer. Iedere dag krijg je wel een vraag van hoe laat je denkt aan te komen of een code om binnen te komen. Maar dankzij mijn geweldige zwager Geurt werkt sinds vanmiddag alles weer.

 

Dit is dan ook de reden dat ik vandaag weer een stukje met het openbaar vervoer heb gedaan, de oversteek van de kustroute naar de centrale route. Dat gaf me in ieder geval weer een beetje rust.

 

Maar daarna weer met het wandelen verder. Wat ben ik blij weer op de centrale route te lopen, veel leuker dan langs de kust. Die ene dag was ook wel bijzonder maar dan is het ook echt genoeg.

 

Gewoon weer een dorpsplein met een mooi kerkje. En je ziet weer die mooie blauwe lucht.

 

Even verder in het dorpje Arcos kom ik een mooie fontein tegen met een verhaal.

 

De S. Pedro-fontein (die in een tegelpaneel reproduceert, gebaseerd op het enige bekende fotografische record) werd vervangen door de huidige fontein om de Rua Direita en het historische centrum van water te voorzien.

 

Van de primitieve bron bewaart het geheugen enkele legendes die verband houden met vruchtbaarheid.  Een van hen zegt dat dames die moeite hadden om zwanger te worden op een steen met gaten moesten gaan zitten die hier bestond... ??? Wat gebeurde er daar onder die steen?

 

En gewoon weer mooie straatjes door mooie dorpjes.

Ook vandaag op de route veel pelgrims, niet zoveel als gisteren op de toeristische route langs de kust. Amerikanen, Duitsers, Fransen en Nederlanders. Wat mij opvalt dat ik de hele route alleen maar vrouwelijke Nederlanders heb ontmoet.

 

En vandaag ook nog een addertje.

 

De route blijft gewoon mooi, door dorpen en gehuchten, zoals São Pedro de Rates, Pedra Furada, Pereira, Carvahal enz.

 

Rond de klok van twee uur kom ik aan eerst in Barcelinhos en iets verder in Barcelos.

Ik heb direct een prachtig gezicht op de stad van de haan met de rivier Rio Cávado met op de achtergrond een watermolen en een ruïne.

 

Die haan heeft wat met deze stad te maken, en is tevens het symbool voor Portugal.

 

De Haan van Barcelos (Portugees: Galo de Barcelos) is een Portugeselegende. Het is tevens een van de meest bekende zinnebeelden van dat land.

De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.

 

Alleen dit verhaal heb ik op een van mijn eerdere tochten ook beschreven.

 

De legende heeft overeenkomsten met het wonder van Calzada. Dat was in Santo Domingo de la Calzada (Spanje) met de kippen en hanen in de kerk.

 

Die stad is bekend door de kathedraal waarin een kip en een haan worden gehouden. Dit houdt verband met de volgende legende:

In de veertiende eeuw was een Duits echtpaar met hun 18-jarige zoon op pelgrimstocht naar Compostela. Tijdens de overnachting in Santo Domingo probeerde een meisje de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Het meisje beschuldigde toen de jongen van diefstal. Hij werd veroordeeld en opgehangen. De bedroefde ouders vervolgden hun weg. Op de terugreis constateerden ze dat hun zoon levend aan de galg hing. Ze gingen naar de rechter, die op dat moment net aan tafel zat. "Die jongen is net zo levend als deze gebraden kip!" zei de rechter. Het vervolg laat zich raden: de kip kwam tot leven en de rechter gaf de jongen aan zijn ouders terug.

De legendes hebben veel overeenkomsten.

 

Ik ben nog even op bezoek geweest bij de oude watermolen, nu een informatie punt voor pelgrims en toeristen, lekker koud water staat voor je klaar, vriendelijk uitleg over Barcelos en een mooie stempel gekregen. Hieronder het interieur.

 

De man in de watermolen gaf aan dat ik echt even naar het kruis bij de ruïne moet gaan, want daar bij het kruis stond de galg voor de zilverdief. Het kruis is een verering van Santiago en de Maagd Maria.

Het staat bij de ruïne van het paleis van Earl, gebouwd tussen 1406 en 1412. Dat is de ruïne die je vanaf de andere zijde van het water ziet liggen.

 

Barcelos is een gezellig en mooie stad, zeker in de zon. Een groot plein met de Templo do Bom Jesus da Cruz met daar tegen over de mooie Jardim des Barrocas, een mooi park met beelden.

 

Morgen de laatste echt lange wandeldag, naar Ponte de Lima. Ik ga ervoor.