Dag 20, Campagnano di Roma naar Olgiata/La Storta

2 mei 2022

De een na laatste wandeldag naar Rome. De lucht is weer helemaal blauw en het is lekker warm. Een mooie dag om deze een na laatste pittige dag op pad te gaan. Gisteravond een heerlijke pizza bij de buurman gehaald en die lekker in mijn appartement opgegeten. Nog even een foto gemaakt van de andere kant van de poort naar Rome en dan en route.

Er zitten vandaag in de tocht best een paar aardige klimmetjes. Dat begint al direct na het verlaten van Campagnano di Roma.

Al redelijk snel krijg ik de vijf Italiaanse dames van de taxi in de gaten, ook zij zijn vandaag vroeg gestart. Ik heb ze vandaag later op de dag vaker gezien. De Catalanen heb ik vandaag niet meer gezien. Gisterenavond heb ik met ze op een terrasje een Aperol Spritz gedronken. Zij vertelde mij dat ze de laatste etappe met de trein gaan doen omdat ze woensdag al met het vliegtuig naar Barcelona vertrekken. Achteraf is me niet helemaal duidelijk geweest of ze dan vandaag wel zouden lopen. De mannen hebben de tocht in verschillende fases vanaf Calais gelopen. De vrouwen vanaf Reims net als ik, zij hebben alleen lang niet alle etappes gelopen want zijn af en toe later ingehaakt. De mannen en ik hebben onze pelgrims paspoort vergeleken en zo ja, er zaten verschillende stempels in die hetzelfde waren.

Even na dit moment met de Italiaanse vrouwen begon er een kruistocht. Langs de route staan allemaal eenvoudige houten kruisen met daarop een nummer in het Latijn, te beginnen met één en eindigend met 15. Op de routeborden staat ook de verwijzing naar Santuario del Sorbo, het Heiligdom van Sorbo.


De eerste wetenswaardigheden van dit voormalige klooster zijn van 996. Madonna del Sorbo, bij haar leeft een legende. Een bewaker van de Monco varkens raakte zijn hand kwijt. De Madonna verscheen en liet zijn hand weer groeien en vroeg hem een heiligdom te bouwen op de heuvel waar ze was verschenen. En op die heuvel was ik even.

Daarna duik ik weer de bossen in, de frisse groene bladeren en het samenspel met de zon geeft een mooi plaatje.

En dan opeens komt de route bij een groot recreatiegebied. Ik verwacht dat hier gisteren het ook erg druk is geweest met vele rokende barbecues. Rome is nog maar 36 km. Daarvan nog 20 km vandaag.

Na dit recreatieterrein gaat de route weer even flink omhoog om uiteindelijk uit te komen in het waarschijnlijk laatste mooie pittoreske plaatsje, Formello. Het eerste wat me opvalt is een geweldig winkeltje, een kruidenier een bakker en slager en dat laat hij duidelijk merken op de gevel van zijn winkel met alle aanbiedingen erbij.

Net voor het oude gedeelte van het stadje is er een klein terrasje, weer tijd voor koffie met water. Hier liep ik ook de Engelse vrouw tegen het lijf, en ook een Engels sprekend echtpaar die ik niet eerder had gezien.

Dan Formello in, het oude stadsgedeelte, weer door een poort en weer van die mooie kleine straatjes. Ik vind het elke keer jammer van al die auto's die net op die mooie plekken staan. Dit is echt het laatste kleine plaatsje voor Rome.


Formello uit gaat via een lange trap, je moet een aardig stukje naar beneden. Weer verder op de route brengt die mij op een mooi smal pad door het bos, nog net daarvoor een afscheid van Formello doormiddel van een mooie pelgrims afbeelding in de straat. Mijn mening is wel dat het laatste deel de route veel slechter is aangegeven dan ik gewend was. Tot nu toe het meest duidelijk was het in Toscane. Hier zijn nut de bekende lange afstand route tekens met rood wit en hier en daat wat stickers.

Dan kom ik weer voor een keuze moment de route gaat twee kanten op route van 3,4 km of een route van 5 km. Zoals de borden staan aangegeven is de route van 5 km de officiële route, ik heb die ook gekozen. Naar mijn mening kunnen ze deze route het beste afschaffen het was geen mooie route. Hoe de andere kant op was dat weet ik natuurlijk niet. De route ging over wat slechte paden, soms brede grindwegen, langs een modelbouw vliegveld en verder niets bijzonders. Wat wel bijzonder was was de ontzettend lange klim naar La Storta. Het ging niet echt steil omhoog maar wel heel lang. Het werd alleen maar warmer, inmiddels was het tegen de 24° en het was behoorlijk puffen. Toen ik bijna boven was stopte en vrouw met een auto en vroeg of alles goed met me was? Ik weet niet of ik er nou echt zo slecht uitzag maar ze wilde het toch even weten. Ze gaf aan dat 50 m verder een heerlijke waterkraan staat, en dat klopte. Wat heb ik gezien? Rotsen en het bord La Storta. Bij dat bord was ik nog lang niet boven het klimmen blijf nog een poosje doorgaan.


Ik kom op de drukke Via Cassia uit. Het is hier erg druk en stads, aan beide kanten van de weg volop winkeltjes kraampjes en wat niet meer. Ik kwam langs een supermarktje en heb daar wat kleine inkopen gedaan. Toen naar mijn hotel om me op te frissen en dit blog te maken.

Morgen is dan de dag, ROME. Ervaring van iedereen is, is dat het pelgrim zijn er dan snel af is, dat was ook in Santiago de Compostella zo, je verdwijnt in de massa. Morgen eerst nog even 16 km lopen door de drukte van Rome naar het Vaticaan. Ik heb een overnachtingplek redelijk dicht bij het Vaticaan. Ik ben morgen waarschijnlijk te laat om mijn testimonium te halen in de sacristie van de Sint Pieterskerk, woensdag is dat gesloten wegens de openbare audiëntie van de Paus. Dat wordt dan donderdag morgen.