Dag 22; Jougne - Orbe, 8 juni 2019
En weer mooi weer, blauwe lucht en lekker temperatuurtje. Kon niet voor acht uur ontbijten, maar voor vandaag geen probleem. Aan het ontbijt zaten vandaag zowaar ook 3 Nederlandse mannen. Ze hebben meegedaan aan de actie Alpe d’ huzes 2019. Als vrienden hebben ze berg opgelopen. Voordat je mee mag doen moet je wel per persoon € 2.500 inleggen die je dan bij elkaar gesponsord kan hebben. Ze hebben met een camper nog een week door Zwitserland en noord Italië getoerd en willen vandaag terug naar huis rijden. Zeker ook een mooie actie.
Weer even twee foto’s van de vertrekplaats Jougne, die van het Vrijheidsbeeld had ik gisteren al genomen. Meestal de laatste dagen moet je na vertrek omhoog lopen. Dat was vandaag niet zo, je moet naar beneden en dan is de foto van de kerk “Saint Jean Baptiste” ook veel mooier dan dat je de kerk van dichtbij fotografeert.
Vandaag gaat de tocht naar Orbe, mijn eerste overnachtingsplek in Zwitserland. Na een drie kwartier lopen kwam ik aan bij de grens van Frankrijk naar Zwitserland. Niet toegankelijk voor verkeer breder dan een meter. Het douane hokje staat er nog.
Het grindpad wordt ook direct asfalt, Zwitserse netheid is mijn voorgevoel. De eerste straat is direct naar Julius Ceasar genoemd. Dat had ik ook al in Jougne gelezen dat hij ooit ook over deze route is gegaan net als bisschop Cideric. Julius was een Romein en kwam van Rome. De route is nog ouder.
In het eerste Zwitserse plaatsje Ballaigues, ga je halverwege de plaats tussen twee huizen door steil naar beneden, de tocht van vandaag kenmerkte zich vooral door veel naar beneden te lopen. Het doel is om uit te komen in de Gorges van de rivier de Orbe. Het paadje ging dan ook echt steil en een lange tijd naar beneden. Soms was ik het pad kwijt en moest ik met de hulp van de GPX route op mijn telefoon het weer opzoeken. Je duikt de natuur in en komt er net voor Orbe pas weer uit. De tocht was niet zo gevaarlijk als langs de Loue in Frankrijk vanuit Ornans. Maar wel weer heel mooi. Het is altijd moeilijk om die beleving in een blog goed over te dragen, ik heb daarom wat foto’s en filmpjes achter elkaar gezet (staat weer onderaan de pagina) je kan dan een stukje met me meelopen. Wel gevaarlijk lopen en filmen te gelijk, in struikelde bijna, maar je merkt wel waar dat is. Mijn pet viel op de grond en moest ik ook nog even oprapen tijdens het filmen. Ook heb ik er maar wat muziek van mr. Probs bijgezet zodat je niet de hele tijd mijn ademen hoort. Toch wat foto’s van de tocht. De houten brug is het begin als ik net bij de Orbe aankom.
Deze metalen brug is het punt als ik na 2,5 uur de Gorges van de Orbe verlaat, even weer steil omhoog na deze brug.
Ik heb zoveel foto’s gemaakt, echt teveel voor dit blog, maar het filmpje maakt het verwacht ik goed.
Uiteindelijk kom je nog redelijk hoog aanlopen als je Orbe ziet liggen, en wat je ook ziet zijn de besneeuwde Alpen toppen. Daar mag ik er half juni er een van over.
De route gaat eerst over een stuk asfaltweg, maar daarna weer door paden waarbij je direct in de stad aankomt. De bewegwijzering is heel anders geworden, het zijn geelgeschilderde wybertjes met een zwarte rand eromheen, volgens mij veranderd dat nog in Zwitserland maar samen met de GPX kom je eruit. De eerste Zwitserse stad die ik tegenkom ziet er vriendelijk uit, schoon en vriendelijk mensen die ook Engels kunnen. In dit gebied is men wel Frans sprekend. In Orbe bouwden de Romeinen in de tweede eeuw al grote villa’s, er stond een kasteel uit de 13 e eeuw maar werd twee eeuwen later verwoest. Één toren staat er nog en de huidige kerktoren van de Notre Dame was ook deel van die burcht. De toren is ook opgenomen in een stuk stadsmuur. Hieronder een foto van die twee torens.
De kerktoren is wat moeilijk te vangen of ik moet behoorlijk afdalen, niet voor vanmiddag. Maar nood breekt wet er hing een mooie plaat aan een muur die dat blik erg goed vangt. Zo ziet het er nu ongeveer uit.
Ik zit midden in het centrum van de oude stad in een hotel wat veel pelgrims opvangt. Straks eens even rondneuzen. Morgen natuurlijk weer verder en wel naar Lausanne, dat wordt weer een rustplaats voor mij waar ik twee nachten blijf, en het zou zowaar kunnen dat het morgen een regenachtige dag wordt. De tocht is lang ca. 30 km, telkens wat omhoog lopend om het laatste stuk af te dalen naar het Lacus Lemanus zoal bisschop Sigeric het noemde in die tijd. Wij noemen het het meer van Genève.
Het is leuk de vele reacties te lezen via dit blog of de app of anders. Leuk dat er weer veel mensen meelezen en meeleven. En dan nog een laatste plaatje vanuit hier.
