Dag 28, Padrón naar Santiago de Compostela
14 april 2023
Zoals ik gisteren ook al heb aangegeven was er kans op een natte dag vandaag. De ochtend begon om 8 uur al met een temperatuur van 16 graden en het was de dag van motregen, als je niets doet wordt je nat. Ik werd natter van het zweten dan van de regen. Mijn schoenen werden niet eens nat en ik heb ook mijn regenbroek niet nodig gehad. Maar zoals iedere keer met bewolking gaat om een uur of 11 de zon weer schijnen en droog je weer op.
Ik had wel vandaag even van, gewoon doorstappen. Ik heb net voor Santiago mijn rust pas genomen.
Het was vandaag veel omhoog lopen, Santiago ligt hoger en dat merk je. Het gaat geleidelijk aan maar wel heel veel. In Santiago was het tot de kathedraal gewoon omhoog lopen. Ik kom nu vanaf de andere zijde de stad binnen vergeleken met de Camino Frances, daar kom je juist aan de hoge kant van de stad binnen lopen.
De route van vandaag ging vaak door kleine dorpjes en af en toe wat bospaden. Ik ben door meer dan 13 dorpen gelopen. Vaak is de route in die dorpjes heel netjes gemaakt.
De voorraad hokken beveiligd tegen inklauteren van beesten zijn ook vaak erg mooi.
De feeststemming die er gisteren was op de Camino is vandaag minder, iedereen focust zich op Santiago halen en meer dan elkaar begroeten zit er vandaag niet in. Ik haal vandaag veel pelgrims in omdat ik nagenoeg niet rust. Ook de Scouts heb ik vandaag wel meerdere malen ontmoet. En soms toch een kunstwerk op de route.
Net voorbij Miladoiro, een kilometer of zeven voor Santiago, zie ik Santiago al in de verte liggen, de torens van de kathedraal komen boven de stad uit. Dan is het nog zeker een kleine twee uur lopen. Maar inmiddels was het weer helemaal droog en scheen af en toe de zon al weer. Van die donkere wolken heb ik verder niets meer gemerkt, achter mij was het blauw.
Op 5,733 km voor de kathedraal heb ik dan mijn eerste echte rust gehouden, wat gegeten en gedronken en mijn eerste koffie van vandaag. De eigenaar noemt het de Parador la Roche. Parador letterlijk vertaald is een herberg. Maar de meest luxe hotels in Spanje heten Parador.
Via allerlei slinger weggetjes kom ik aan in Santiago. Dan is het nog ruim 2 km doorstappen naar de kathedraal. En zoals ik al heb aangegeven, constant omhoog lopen. Maar je bent er bijna en dat geeft een boost.
Weer rond half twee, zoals de laatste dagen, kom ik aan op het plein voor de kathedraal. Heel, heel veel pelgrims. Van allerlei verschillende routes is dit de eindbestemming. Ik zie bekenden die ik vaker heb gezien maar de meesten zijn vreemd voor mij. Het is voor iedereen, ook voor mij, een emotioneel moment om daar aan te komen. Ik heb het weer geflikt.
Met de schelp, die ik ooit van Tonnie de Groot heb gekregen, op mijn borst zet ik me op de foto.
(Die schelp komt nu voor de derde keer in Santiago en is ook in Rome geweest.)
Toen ik in 2018 vanuit de Camino Frances hier was stond de kerk in de steigers. Nu zie ik de kerk in volle glorie.
Er vroegen mensen aan mij of ik wist waar je je Compostella kon halen, jazeker wist ik dat en kon het precies aangeven.
Zelf ben ik ook even naar het pelgrimsbureau gelopen. Ik kon mij van de vorige keer herinneren dat ik in een lange rij moest wachten tot ik aan de beurt was. Was niet verkeerd want je zag en sprak veel bekende.
Nu is de procedure helemaal anders, je schrijf je vooraf in in een computer, alle gegevens van jezelf en van de route. Dan krijg je een QR code met een volgnummer. Je gaat dan in de rij die dan maar 10 pelgrims kent. Je nummer komt in beeld en naar welk loket en de man of vrouw weet alles al van je. Ik maakte bij de uitgang complimenten bij de portier, die gaf aan dat zij en de pelgrims blij zijn met deze methode. Nu begrijp ik waarom ze tegenwoordig 1200 pelgrims per dag kunnen verwerken.
Bij in dit geval een man moet ik mijn pelgrimspaspoort laten zien, het bewijs dat ik op alle plaatsen van de route ben geweest. Het is akkoord en ik ontvang mijn Compostella en ben weer vrij van alle zonden.
Daarnaast ontvang ik ook nog het bewijs dat ik van Lissabon naar Santiago heb gelopen.
Hieronder, mijn Pelgrimspaspoort, het bewijs, en dan de Compostella en dan het afstandsbewijs.
Ik ben ook even na mijn douche de kathedraal in geweest. Ook de achterkant van het priesterkoor met Jacobus, stond in 2018 in de steigers. Dat is nu ook weer volledig te zien.
In 2018 kon je via een trapje achter het beeld van Jacobus komen en hem daar omhelzen, dat was altijd een goed gebruik. Helaas dat kan niet meer, dat is afgeschaft om hygiënische redenen en slijtage van het beeld.
Op verzoek van herr Heinrich uit Dorn hen ik twee kaarsjes in de kerk aangestoken, de bovenste twee.
To zover deze bijzondere dag, ik heb vandaag al meer geregeld dan ik had verwacht. Morgen blijf ik de hele dag in Santiago, even zien of ik de pelgrimsmis met het slingerende wierookvat kan bijwonen en wie weet wat nog meer.
Ik zal morgen daarvan weer een blog maken.