Dag 29; Martigny - Orsières, 15 juni 2019.
De weersverwachting geeft aan dat er kans is, dat het vanaf 13:00 uur gaat onweren. Om 7 uur al ontbeten om te proberen om voor 13 uur in Orsières te zijn. Vanuit mijn slaapkamerraam zag ik de Zwitserse vrouw al om 7 uur lopen, zij was me dus voor. Uiteindelijk was het vandaag warm, zonnig en droog. Het onweer laat op zich wachten. Ik moest de weg oversteken en achter dat grote huis langs met blauwe lucht erboven. Iets verder het bord met de mededeling dat alle passen open zijn, de bovenste is voor mij van belang.
Vandaag de voorloper van de echte klim, het was vandaag de zwaarste dag tot nu toe, veel felle sterk stijgende klimpartijen, over rotsblokken heen klauteren, sterke steile afdalingen en zorgen dat je telkens de juiste stap zet. Watergeweld blijf je meemaken. In het hotel in Orsières, waar ik nu zit, hoor je alleen maar het water ruizen. Het is moeilijk om in het blog weer te geven wat ik meegemaakt hebt. Ik ga het proberen. De opzet is om vandaag op 990 meter hoogte te komen. Eerst direct al weer water dat naar de Rhône gaat. Smalle paden.
Hindernissen, het lijkt eenvoudig maar klim daar maar eens overheen, terwijl de rotsblokken je weg versperren. Rugzak op en vallen wil le zeker niet
Weer iets verder met de overgang naar de volgende berg een wiebelende hangbrug over het kolkende water.
Weer een stuk verder kom je in het dorpje Bovernier waar een oude trein van de St. Bernard expres staat. Nu rijden er modernere treinen. Dit treinstel is veel mooier dan de nieuwe, vooral door de mooie beschilderingen van de Sint Bernard honden en de skiënde monniken. Op de nieuwe treinstel staan deze tekeningen niet.
Na dit dorpje gast de tocht weer de volgende berg in, daar was het echt klauteren. De route ging een drie kwartier over dit soort rotsen en nog vele malen erger. Bijzonder dat je niet verdwaald, omdat het geen echt pad is zijn er heel veel markeringen van de gele wybertjes.
Op een moment ben ik weer een stukje van de wandeling aan het filmen terwijl ik loop, natuurlijk niet bij die rotsblokken maar bij een overzichtelijk pad. Tegen het eind van mijn opname wilde ik met de camera nog even terugkijken en staat ineens de Zwitserse vrouw pal in mijn beeld. Ik dacht dat die al ver voor mij liep. Ik heb van de film even een fotoshoot van haar gemaakt. Het was zo spontane en onverwachte ontmoeting. We hebben ons ook maar gelijk aan elkaar voorgesteld, zij heet Christiana en ik voor haar Christian, grappig hè. In Spanje gebruikte ik ook vaak Christian, Chris is wat ongebruikelijk. Ze staat vol in beeld op mijn camera. We hebben elkaar vaker gezien vandaag, maar samenlopen is nooit handig. Uiteindelijk overnacht ze in Orsières in hetzelfde hotel.
Soms kijk je natuurlijk ook terug van waar kom ik vandaan. In dat dorpje, Sembrancher, was ik even terug en even door wat alpenweiden en je ziet hoe je al weer geklommen bent.
Om half één geheel volgens plan stond ik in Orsières, nu een paar uur later schijnt de zon weer, was bij bij het binnen lopen van Orsières even weg (Zie foto) .Al twee avonden heeft het hard gestormd. Waarom dat iedere keer in de avond is? Maar laat dat maar zo doorgaan als het overdag maar goed weer is.
De oude wegen die Sigeric heeft gelopen zijn grotendeels weg, toevallig kwam ik onderweg een Romeins viaduct tegen dat niet meer in gebruik is, gewoon gedeeltelijk gesloopt om een weg te kunnen maken. Wat apart is dat het nieuwe model van de st. Bernard Express nog wel onder het overeind staande deel rijdt. Maar toen die Romeinse weg nog in orde was heeft Sigeric daar zeker gelopen. In Orsières is Sigeric ook zeker geweest het dorpje bestond al. Orsières heeft een oude geschiedenis. Het wordt voor het eerst in 972 genoemd, toen heette het Pons Ursarii. Sigeric was hier in 990.
Morgen ga ik het eerste deel van de Sint Bernard op naar Bourg Saint Pierre, volgens de hoteleigenaar maar 4 uur lopen dus ontbijt om half acht is vroeg genoeg, hij had liever zelfs acht uur. Onderwijl stond Chritiana ook aan de balie en die wilde zeven uur. Ik zie het wel en half acht is een mooie tijd. Bourg Saint Pierre ligt op ca 1650 meter hoogte. Hieronder de video van het stukje meelopen met de shot van Christiana, wat watergeweld bij de hangbrug en een bel luidende koe.