Het Marskramerpad

Dag 3, Hertme naar Rijssen, 24-02-2023

Ben tevreden over het hotel Jachtlust, goed diner, goed geslapen en uitgebreid ontbijt buffet, hotel is goedgekeurd. Dit voor de vaste bezoekers van dit hotel.

 

Op pad naar Rijssen, wordt een lange wandeling vandaag zo rond 30 km. Weer op de route kom ik op bekende paadjes die je ook vaak tegenkomt op het Pieterpad, vaak een pad tussen de hekken door van twee eigenaren (aanname). 

Opeens een vreemd tafereel op de route, een stuk grond vol met figuren. Het is het veld van de wereld van Welevelds. Op het bijbehorende bord het volgende:

 

De focus ligt hier op de familie Van Weleveld bestaande uit Bernard, zijn vrouw Geze, hun zoon Johannes en zijn broer Otto. 
Van Welevelds baas is de bisschop van Utrecht, Wilhelmus Berthout, hun feodale heer. 
De mens is trouw en gehoorzaamheid verschuldigd, net als de bisschop die op zijn beurt toebehoorde aan zijn leenheer, de keizer. 

Hij is in gezelschap van de abt van Weerselo, de abdis van Essen, Beatrix van Holte, een van de nonnen, een priester en paus Bonifatius VIII, de machtigste man in de kerk.

 

Wie snapt dit? 

 

Maar weer snel verder. Dan kom ik ineens in een katholieke hoek, twee kloosters op mijn pad. Het eerste klooster was van de Karmelieten, je weet wel van dat lekkere bier Karmeliet.

In dit klooster, wat gesloten is in 1971, heeft vanaf 1972 het middelbaar Agrarisch Onderwijs gezeten, dat in 1996 naar Almelo is verhuisd. Wat er nu in zit? Allerlei bedrijven.

 

 

 

Verderop kom ik bij een nog in gebruik zijnde klooster van de Camelitessen, de vrouwelijk tak van de Karmelieten. Zij zaten dicht bij de Karmelieten die dan de geestelijke bijdragen konden leveren.

 

In het klooster leven de zusters in afzondering als slotzusters of monialen. Ze zoeken een weg dicht bij God in geestelijke afzondering. Slechts de kapel van het klooster en de spreekkamers zijn toegankelijk. In de gebedsruimte dient stilte in acht genomen te worden.

 

 

Bij het klooster van de Camelitesen is in 2017 nog tegen de tuinmuur een Kruisweg met 14 staties aangebracht door beeldhouwster Ger van Iperen-Schenkel.

 

 

Voorbij deze kloosters een veelzeggend beeld over het tijdsbeeld van die tijd.

 

 

Onderweg weer een rustpunt, nu een kar met koffie en al. Dat was wel lekker, ik ben op de rest van de route ook geen enkele andere plek als dit of een café tegengekomen.

 

 

 

Verder nog een redelijk nieuwe watermolen en daarna doorstappen naar Rijssen over niets zeggende wegen, gewoon even door stampen.

 

 

De tocht leid verder door het natuurgeboed Twickels, een zeer uitgestrekt natuurgebied dat van boven Borne tot aan Rijssen loopt. De hele tocht gaat door dit gebied, met 3 keer het passeren van een snelweg. Toen ik net de snelweg van knooppunt Amelo naar Enschede voorbij was zag ik op een dijk een man staan met een notitieblok in zijn hand. Hij keek wel naar mij maar verder leek mij dat hij niet mij stond op te wachten. Mijn pad ging door een klein tunneltje onder de dijk door. Dat had de man niet in de gaten en zag mij ineens aan de andere kant van het dijkje met gat. Hij riep dat hij juist mij even wilde spreken. Het was Frank Timmer verslaggever van het dagblad Tubantia. Hij was mensen aan het intervieuwen over de nieuwe weg de "vloedbeltverbinding" een nieuwe rondweg om Borne en Zenderen te ontlasten. Mijn mening??? Ik liep vlak langs de snelweg met de herrie daarvan en als Nieuwegeiner ben ik niet zo bekend met dit verhaal. Maar altijd vervelend als er door een wandelgebied een nieuwe weg komt. Hij vroeg of hij mij mocht intervieuwen en een foto mocht maken. Het was vandaag een miezerige dag en fris, dus hoed op en handschoenen aan. Het is gelukt ik sta in de zaterdagkrant van 4 maart. Mijn zus Gerda, die daar woont, liet me dat direct weten.

 

 

Op mijn vrienden op de fiets plek stond in ieder geval om kwart voor vijf de koffie klaar toen ik daar aangekomen ben.

Nog om half zeven even wat gaan eten in Rijssen en vroeg naar bed vandaag.