Dag 30; Orsiéres - Bourg St. Pierre, 16 juni 2019
Naar het “hoog(s)tepunt, de col de San Bernardo, bijna 1600 meter na Orsières, omhoog in twee dagen lopen, langs mooie natuur en door mooie kleine dorpjes is dit deel letterlijk het hoogtepunt van de Via Francigena (op aankomen in Rome na maar dat is voor later). De route gaat over mooie paden, soms pittig en vanzelfsprekend bijna constant omhoog. Ik merk wel dat ik wat moeier ben geworden met al dat klimmen. Nog één dag naar de top van de col op 2474 meter. Ik ben nu in Bourg Saint Pierre op 1632 meter. Niet alleen bisschop Sigeric is hier geweest maar ook Napoleon. Toen in 1800 Napoleon met 30.000 man over de Grote Sint-Bernhardpas trok om de Oostenrijkers uit Lombardije te verdrijven, heeft hij in Bourg-Saint-Pierre overnacht. Het dorpje kan mij nu toevoegen aan hun overnachting lijstje.
Vanmorgen om net voor achten vertrokken, de hotelbaas had gelijk met 4 uur lopen, ik heb er een half uur langer over gedaan. Het weer wordt weer goed, droog en zonnig, mits de zon niet achter een bergtop van de Alpen zit. Bij vertrek uit Orsières waten de toppen van de bergen nog niet te zien.
Direct fors omhoog, nog geen drie kwartier later keek ik al terug op Orsières diep in het dal.
De route is goed aangegeven, de gele wybertjes, gele pijlen en de nette bordjes met 70 erop geven de route aan, ook dwars slingerend door het bos. Soms de ene en soms de andere maar er staat altijd iets. Bij de eerste foto moet je opeens een smal pad op, ik geloof dat er wel 10 aanwijzingen stonden en...steenmannetjes, die verderop steeds vaker staan. Ik heb verschillende met een steen opgehoogd zoals dat hoort. Bij de tweede foto, van een veel later tijdstip zie je de super de luxe aanwijzing met zelfs de hoogte aangegeven waar je zit.
Je stijgt al maardoor en achterom kijkend zie je het dal in de diepte verdwijnen.
Het is vandaag zondag, erg rustig en de meeste cafe’s en restaurants zijn op zondag gesloten. Dat merk ik al de hele tocht ook in Frankrijk, zondag restaurant gesloten. (Waar ik vandaag zit gelukkig niet) onderweg kunstuitingen, iemand die zich uitgesloofd heeft om een mooi afdakje als houtzager te maken met een mooi tuintje op de achtergrond, en een slak die zich bij een waterbak wil tonen, met huis en al.
Na deze kunst kom ik weer bij de razende en kolkende waterstroom die “Dranse d’Entremont” heet. Het water jaagt door de bergen in komt overal vandaan. Op mijn route loopt het pad opeens dood, in ieder geval voor dit moment van het jaar. Eigenlijk gaat het pad rechtdoor door de kloof maar dat lukt nu echt niet. In het midden van de foto kun je nog net een stukje leuning en het pad zien.
Het gaat dus echt niet lukken om door die kloof te komen. Maar natuurlijk is er voor de Via Francigena een alternatief, een steile heling links van de kloof opklimmen, waar je soms op handen en voeten naar boven moet klauteren, maar mijn voeten zijn droog gebleven. Uiteindelijk kom je boven de kloof uit waar een bruggetje is. Naar beneden kijken zie je het water met grote kracht door de kloof stromen met nog een extra straal die uit de bergwand komt. Een prachtig gezicht.
Akkerbouw is hier niet meer aan de orde, je ziet alleen nog koeien met allemaal een grote bel voor de alpenmelk??? Die koeien kunnen wel grazen in prachtige Alpen weides. Daar waar zij nog niet begrazen zijn, is het op dit moment één grote bloemenpracht, met onder andere witte en gele margrieten. Echt een prachtig gezicht en deze tijd van het jaar.
In het dorpje Liddes was zowaar wat leven, er was een happening met oude auto’s van het merk Alfa Romeo, en de winkel was nog tot 11 uur open. Mooi dan kon ik even mijn lunch inkopen. Vaak neem ik er nu yoghurt bij, ik heb inmiddels een lepeltje in mijn rugzak. Even net voor het eind van het dorp mijn picknick voor de dag gehouden. Als je het dorpje uitloopt zie je een kapel, met een mooie achtergrond naar de besneeuwde bergtoppen.
Na dit dorp nog een stevige steeds omhoog gaande klim, soms kruis je de weg die naar de col gaat en soms zelfs loop je over de weg, maar dan het dak van de tunnel. Dan weer door alpenweides vol met koeievlaaien en zie je plots Bourg Saint Pierre voor je opdoemen. Echt weer een bergdorpje met gelukkig slaapplaatsen en waar de weg naar de col zich langs baant. Op die weg heb ik vandaag geen één keer gelopen. Of dat morgen ook zo zal gaan ligt aan de hoeveelheid sneeuw. De wandelroute is korter dan de weg. Het kan zijn dat het lukt om toch de weg af te snijden en de wandelroute te nemen. Ik zal het zien morgen.
Morgen dan naar de top van de col San Bernardo, al een beetje op zijn Italiaans geschreven omdat morgen ook de laatste dag in Zwitserland wordt. De grens met Italië ligt net iets over de top van de col. Morgen ben ik te gast bij de kloosterlingen van de “ Congrégation du Grand Saint Bernard” . Ik slaap, eet en ontbijt daar en hoop veel mensen te ontmoeten.
vandaag ook weer een korte samenvatting in film van de laatste dagen. De kwaliteit is nu goed. Soms duurt het uploaden naar YouTube erg lang en neem ik een lagere kwaliteit, dat was aan het filmpje van gisteren te merken. Afhankelijk van de WiFi kwaliteit.