Dag 4, San Miniato naar Gambassi Terme

16 april 2022

Vandaag weer mooi weer volop zon en 25°, morgen komt er een kentering in de temperatuur vind ik persoonlijk niet zo erg. De tocht van vandaag was wel een speciale tocht alleen maar over zand en grindpaden en geen enkel dorpje onderweg, gelukkig af en toe nog een waterkraan. De afstand was ook behoorlijk meer dan gisteren, ik kwam aan de 28 km. Dat komt natuurlijk ook omdat ik in San Miniato basso zat. Bij het begin van de tocht van vandaag moest ik de klim naar San Miniato nemen. Dat dorp boven op de heuvel is de moeite waard.Als eerste foto een uitzicht op het dorp vanaf mijn looppad.

San Miniato is het epicentrum van de witte truffel hier werd ooit de alle grootste witte truffel gevonden en vermelding in het Guinness book of records, die nog altijd stand houdt. Elk jaar tijdens de grijze novemberdagen komen er bezoekers uit de hele wereld om er niets van de witte truffel te hoeven missen, deze jaarlijkse terugkerende truffel happening duurt maar liefst drie weken.

Boven op de berg staat de Duomo di Santa Maria Assunta e di Genesio. Sinds 1622 de kathedraal van de stad. Samen met het bisschoppelijk paleis en het Palazzo dek Vicary imperiali vormt het de kern van de gebouwen boven op deze berg. Het is even een hele klim er naartoe maar dat is zeker de moeite waard. De kathedraal wilde ik bezoeken maar daar was een dienst aan de gang, het is vandaag uiteindelijk stille zaterdag de dag na het overlijden van Jezus waarin gerouwd wordt. Vanavond komen ook nog wel de avond wakes. Eerst even een blijk op het laag gelegen San Miniato waar ik vandaan kom.

Ik had de route van de Via Francigena kunnen blijven volgen maar ik ben op het punt waar bovenstaande foto is gemaakt de trappen opgeklommen. Ook dan kom ik op het plein voor de kerk. Een indrukwekkend gezicht. Het plein ben ik via een korte route verlaten door een poortje naar beneden waar ik weer op de route kwam.

Aangekomen in de straat loop ik tegen het bisschoppelijk paleis aan een mooi bouwsel. Iets verderop is een Costello waar pelgrims kunnen slapen, ik ben even naar binnen gegaan om een stempel voor mijn pelgrims paspoort te halen. Daar ontmoette ik twee Italianen die net op pad gingen. Zowaar heel goed Engels sprekend, ze komen uit Noord Italië en lopen eigenlijk maar twee dagen, maar als hij gepensioneerd, daar kijk er helemaal naar uit, want dan kan hij ook 21 dagen achter mekaar lopen.

Nog een plaatje gemaakt in San Miniato dat ik gewoon mooi vond. Mooi gemaakt.

Dit waren ook de laatste bijzondere dingen van een stad of dorp die ik vandaag gezien heb, de tocht gaat verder alleen maar over zand en grind wegen. Desondanks maakte het de dag wel bijzonder door de grote hoeveelheid pelgrims die vandaag onderweg waren, het zijn wel voor 95% Italianen. De meeste lopen ook een kort stuk of een paar dagen of tot Siena. Aan het begin van de zand en grindwegen kwam ik de pelgrims tegen die ik ook in Luca al had ontmoet, de twee Italiaanse dames die heel slecht Engels spreken. Ik had het idee dat een van de twee een beetje moeilijk liep en vroeg of alles goed ging. Dat begrepen ze?? en alles ging oké maar dat was niet echt zo, de dame in het zwart met de gele zak was echt helemaal op en kwam niet echt meer mee. Haar vriendin liep zelfstandig vooruit en wachtte elke keer op haar, en of ze gehaald hebben ik weet het niet. Voor hen lopen 3 Italiaanse vrouwen die heel goed Engels spreken, met hen heb ik tot de rust ook veel contact gehad.

Op een plekje bij een boom stonden de drie Italiaanse dames wat in een dagboek te schrijven wat daar in een bus verstopt zat. Wat ook bijzonder is is dat er een eerste hulp huisje staat, ik had hij al eens eerder gezien maar ik heb het nu ook maar eens opengemaakt, daar zitten allebei attributen in voor een klein beetje eerste hulp, tot zelfs tegen de muggen aan toe. En ook staat het alarm nummer daar beschreven.

Weer een stukje verder hebben de drie Italiaanse dames mij maar even op de foto gezet bij een tekst over San Miniato, ik had mijn hoed beter af kunnen doen gezien de schaduw die die geeft.Die 20 jaar Road to Rome begrijp ik niet helemaal.

Op een dag waar je geen dorpjes tegenkomt kun je ook niet watertappen, ik start de dag met 2,3 liter, en wat was het dan fijn om er eens een bordje te zien, 100 m naar links een waterpunt. Een andere bijkomstigheid was dat alle pelgrims hier het rust momentje namen nagenoeg iedereen had brood bij zich, ik toevallig ook vandaag en een stukje kaas, het was daar een gezellige boel. Ik denk dat we op het hoogtepunt met bijna 50 mensen daar zaten. Ik kon mijn water voorraad weer aanvullen met water uit de kraan, die drinkbaar is volgens de gegevens, en dat was ook echt nodig.

De drie Italiaanse dames zitten natuurlijk naast me. Ik ben ze wel naar de rust kwijt geraak,t toen ik wegging zei ik nog tot straks maar ik heb ze niet meer gezien. Het kan zijn dat ze eerder gestopt zijn maar dat betwijfel ik want er was niks onderweg. Hieronder lopen ze nog met twee anderen voor mij maar dat was eerder.

Ik raakte wel aardig uitgeput, mede door de warmte, het is een heuvelachtige land, een beetje Limburg maar dan een tikkeltje erger de ene heuvel op en dan naar beneden en moet je gelijk weer de andere heuvel naar boven, en zo ging het de hele dag door, Mijn gezondheid's app geeft ook aan dat ik vandaag 185 verdiepingen geklommen heb en dat voel ik wel in mijn benen. De uitzichten blijven mooi links en rechts want je loopt continu als een soort heuvelrug heen.

Nog even doorbijten en gewoon af toe rustig aan doen. 3 km voor Gambassi Terme kwam ik bij een waterpunt nog twee vrouwen tegen die ik ook bij de rust had ontmoet, een Italiaanse en een Zwitserse. De Zwitserse vrouw had geen overnachting geboekt in Gambassi Terme en toevallig stond ze bij de voordeur waar ik wel mijn overnachting had geboekt en hoopte dat er nog plek was, helaas het was complet. Eerst een heerlijke douche genomen de eigenaar van mijn overnachting's plek gaf aan dat er termen zijn hier in Gambassi maar ik gaf hem aan dat ik toch de douche de voorkeur gaf. Na het douchen nog even de bekende boodschappen gedaan water voor morgen en nog even op een terrasje en lekker biertje genomen. Door de uitputtingsslag van vandaag ben ik helemaal niet toegekomen aan het maken van foto's in Gambassi.

Morgen ga ik naar een mooie bijzondere plek, wel heel toeristisch, San Gimignano met de vele torens. Gelukkig is het maar een 15 km lopen dat is mooi even bijkomen en ik ben er dan mooi op tijd.