Dag 12; Oirschot naar Berkel Enschot
Vandaag wordt een prachtige wandeldag het weer is geweldig de wind is lang niet meer zo koud en de zon staat hoog aan de hemel, wat wil je nog meer. Eerst in Oirschot proviand ingeslagen voor de lunch en het avond eten. Ik weet dat ik geen enkele supermarkt onderweg nog tegen kom, en waar ik overnacht is het dichtstbijzijnde restaurant op 4 km afstand in Tilburg. Vandaag wordt een tocht door de natuurgebieden, langs het riviertje de Beerse, het natuurreservaat Kampina en de Oisterwijkse bossen en vennen. Het wordt wat eentonig maar het stuk langs de Beerse en een gedeelte van Kampina had ik al eerder gelopen met het Pelgrimspad maar dan de andere kant op en dat ziet er weer heel anders uit. Oirschot is net een museum dorp het centrum kent prachtige huizen en gebouwen. Daarnaast is Oirschot vergeven van namen verwand aan het katholicisme. Vele straten zijn genoemd naar kloosterorders functies in het katholicisme of gebouwen die met het katholicisme te maken hebben bijvoorbeeld het Kloosterpad. Waar mijn tocht vandaag begint, loopt tussen twee huizen een steegje, net een museum. De blauwe lucht van vandaag kom je op alle gemaakte foto's tegen.
Al na een half uur kom ik bij de Sporendonkse watermolen die ik ook al ken van het Pelgrimspad. Vanaf hier loop ik verder langs de Beerse.
De Spoordonkse Watermolen - stamt uit 1453 en draait volledig op waterkracht van de Beerze. De oorspronkelijke bouw was van hout, maar in 1868 vervingen de voorouders van de huidige eigenaar de romp van de molen door een stenen muur.
In de jaren zeventig raakte de watermolen in verval. De huidige molenaar, Emile van Esch, herstelde de watermolen in oorspronkelijke staat. Sinds 1995 draait de watermolen weer op volle toeren.
Dan kom ik op Kampina, een stuk loop ik hetzelfde als met het Pelgrimspad maar snel splits de route en loop ik over een ander deel. Wat een water op dit moment. De Kampina telt tientallen vennen, net als de nabijgelegen Oisterwijkse Bossen en Vennen. De meeste vennen ontstonden in de laatste ijstijd. De poolwind blies het zand tot heuveltjes en in de uitgestoven laagtes die zo ontstonden bleef het regenwater staan. Door de onderliggende leemlaag liep dat water niet weg.
In een stukje overgang tussen de twee natuurgebieden ligt het feestterrein van Piet Plezier, de route loopt over het terrein van deze organisatie. Heel lang, heel lang geleden heb ik hier op een familiefiets gefietst, ik ken mensen die daar hun familieuitje hebben gehouden, ha, ha. De toeristentrein staat nu nog stil.
Vanaf hier begint mijn tocht door de Oisterwijkse bossen en vennen, prachtige plekken, en dit gaat kilometers door tot het eindpunt van vandaag.
Vandaag met dit mooie weer ben ik niet de enige wandelaar in het bos zijn heel veel mensen aan het wandelen. Iedereen lijkt vrolijk te kijken en vergeet alle ellende in het oosten van Europa. Ik kom aan bij de kapel van de onze Lieve vrouw van de vrede. Deze kapel is gebouwd in 1939 in opdracht van Carol Schade als dank voor het feit dat hij een auto-ongeluk had overleefd. Na de Tweede Wereldoorlog is de kapel toegewijd aan O.L.V. van de Vrede. De oorlogsslachtoffers uit Moergestel worden er herdacht. In de kapel hangt een gedicht over vrede, Een gedicht dat meneer P. eens zou moeten lezen en tot zich zou moeten laten doordringen.
De bossen uitlopend, de snelweg over en kom ik aan bij de Abdij van Koningshoeven.
Hier worden in samenwerking met de monniken van abdij O.L.V. van Koningshoeven alle La Trappe bieren ontwikkeld en gebrouwen.Wereldwijd zijn er slechts zeven Trappistenbieren die het logo Authentic Trappist Product mogen voeren. Zes hiervan komen uit België, één uit Nederland en dat is La Trappe. Alleen als het bier binnen de muren van een Trappistenklooster onder het toezicht en de verantwoordelijkheid van de monniken gebrouwen wordt, mag het de naam ‘Trappistenbier’ dragen. Een deel van de opbrengst van de La Trappe bieren gaat naar de kloosters in Indonesië en Oeganda, die vanuit Koningshoeven zijn voortgekomen. Toen de trappisten zich in de buurt van Tilburg vestigden, ging het aanvankelijk niet zo voorspoedig. Ze huurden drie hoeves van een fabrieksbaas, maar de grond was schraal en het werk leverde niet genoeg op om van te leven. Een van de eerste paters was de zoon van een brouwer uit München en begon een brouwerij. La Trappe staat nu bekend om de ambachtelijke, zwaardere bieren. De trappisten hebben een sterke band met de natuur. Hierin zie je het innovatieve en ondernemende karakter van de trappisten terug. Zo is er een ingenieus waterfilteringssysteem aangelegd. Het water wordt deels gezuiverd door planten en teruggegeven aan de natuur. In 2025 hopen de trappisten klimaatneutraal te zijn. Een streven dat goed past bij een orde die van oudsher goed wist in te spelen op ontwikkelingen in de samenleving.
De gebouwen van de abdij zien er top onderhouden uit, de brouwerij zit op het kloosterterrein in nieuwbouw. Je kan zien dat hier geld verdient wordt. Naast bier maakt men ook broodgerechten en kazen. Dat zal niet alleen door een monnik er gebeuren op dit moment zijn er nog 18 monniken in het klooster aanwezig. Ondanks dat is er toch verjonging met novicen op dit klooster.
En natuurlijk heb ik even het proeflokaal opgezocht en een beoordeling gedaan van wat de monniken hier maken.
Hierna "strompelend" naar mijn B&B dat pal achter het klooster ligt. Weer een mooie plek, een warme hap heb ik bij me en hoef de deur niet meer uit. Morgen iets minder ver dan vandaag naar Biezenmortel, ik overnacht iets verder in de buurt van Haaren.