Dag 13, Berkel-Enschot naar Biezenmortel

Vandaag naar Biezenmortel, een plaatsje waar ik nog nooit van gehoord had, het ligt vlakbij Haren. Vannacht geslapen in een B&B net achter de abdij Koningshoeven. Weer een prachtige plek en een prachtige accommodatie. Na het overheerlijke ontbijt weer op pad naar Biezenmortel. Vandaag niet zo'n grote afstand ongeveer 20 km. Ik heb Hans en Petra van mijn overnachting's plek voor vanavond al ingeseind dat ik vanaf drie uur en waarschijnlijk al ben. Het was vanochtend frisser dan gisteren, in het begin zelfs met de handschoenen aan gelopen. Er was veel meer wind dan gisteren. Je passeert een wirwar van snelwegen, de weg van Tilburg naar Den Bosch en de weg van Tilburg naar Eindhoven beide moet ik twee keer onderdoor. De abdij ligt redelijk dicht bij de snelweg, dat is jammer want de herrie hoor je continu. Ik loop net tegen de grens van Tilburg aan om aan te komen bij het landgoed MoerenBurgh. Je moet hier wat voorstellingsvermogen hebben want een eerste instantie was hier een waterzuivering. De betonnen bakken liggen er allemaal door. Maar men heeft hier de resten gevonden van een oud huis. De contouren zijn in staal nagebouwd. Het is wat je van maakt.

Weer terug onder de snelwegen door richting Oisterwijk. Rechts zie je de Oisterwijkse bossen en vennen liggen, de route gaat nu boven langs de bossen. Over boeren zandwegen en over zeer drassige paden, die had ik deze dagen nog niet gehad. Op een plek was er bijna niet door te komen, verderop bij een mooie hangbrug kwam ik een wandelaar in tegenover gestelde richting tegen. Hij waarschuwde mij voor de nattigheid, later merkte ik dat hij het ergste stuk nog zou krijgen.

Tegen 11 uur kom ik in Oisterwijk aan, best een grote plaats. Als eerste kom ik langs de Sint Petruskerk een kerk van architect Pierre Cuypers. De architect van onder andere in het Rijksmuseum in Amsterdam, in het Rijksmuseum zie je duidelijk zijn kerkelijke trekjes.

Op het plein voor de kerk staat het standbeeld van Pater Adriaan Poirters. Adriaan Poirters (1605-1674) is geboren in Oisterwijk en was jezuïet. Hij was leraar, geestelijke en schrijver van gedichten. Het bekendste werk van Poirters is Het Masker van de Wereldt, in 1646 uitgegeven en meer dan zestig keer herdrukt. In 1911 werd in Oisterwijk een comité samengesteld om een standbeeld voor Poirters te laten oprichten. Op 19 september 1926 werd het monument onthuld.

In Oisterwijk even tijd voor mijn boodschappen voor het eten van vanavond en tijd voor een kop koffie. Het restaurant tegenover de Albert Heijn was nog gesloten maar gelukkig kon ik bij de HEMA koffie halen. Na deze rust de winkelstraat van Oisterwijk verder doorgelopen. Het zal in de zomer best een gezellig dorp zijn, verderop bij het oude raadhuis zijn er veel meer restaurants. Het klooster Catharinaburg heb ik overgeslagen, het is ook tegenwoordig geen klooster meer. Zie de Oekraïense vlag op het raadhuis.

Na Oisterwijk kom ik in de buurt van het riviertje de Nemer. Iets verder is het kasteel Nemerlaer. Kasteel Nemelaer wordt voor het eerst in 1303 in de archieven vermeld; genoemd naar het riviertje de Nemer en Laer, een open plek in het bos. Het kasteel was oorspronkelijk een middeleeuwse versterkte burcht, die in de 18de eeuw werd omgebouwd tot een omgracht landhuis. Het huis heeft nog bouwelementen uit de 14de en 15de eeuw. In 1852 werd het gebied gekocht door Andreas van den Bogaerde van Terbrugge, de eerste Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant, als huis voor zijn zoon Donatus. Door ruzie met zijn familie liet Donatus bij testament bepalen dat zijn jonge neefje pas op zijn tachtigste het kasteel mocht gebruiken. Dat was pas in 1964, waardoor het huis bijna zeventig jaar onbewoond was. De familie verkocht het landgoed toen meteen aan Brabants Landschap. Het kasteel was jaren niet onderhouden, net als de omgeving maar werd na de aankoop helemaal opgeknapt. Het riviertje de Nemer is weer aangesloten op de slotgracht en is volledig schoongemaakt door een halve meter vervuild slip van de bodem te halen. En ik was er echt. Grappig, nadat ik dit allemaal heb geschreven komt dit verhaal over het kasteel mij bekend voor. Met het Pelgrimspad heb ik dit ook beschreven, maar toen liep ik aan de andere kant van het kasteel een andere route.

Verderop kwam ik nog een mooi verhaal tegen over een spoorwegovergang die nimmer weg mag, lees de borden. Donatus heeft het niet gewonnen, al heeft hij er zeker geen weet meer van.

Dan loop ik langs de plaats Haaren en val mij wat vreemds op, boeddhisme, christendom, alles is vertegenwoordigd op 't Hurkenpad, grappig.

Mijn overnachting's plek is in Haaren maar het is er nog wat te vroeg voor, ik besluit dan door te lopen naar Biezenmortel. Mijn ervaring is als je iets wil bekijken kun je dat beter in de middag doen dan in de ochtend dan is er altijd veel gesloten.Mijn doel was om door te lopen naar het land Park Assisië. De geschiedenis van Landpark Assisië begint op 19 januari 1901. Een vrouw schonk toen 45 hectare grond met 3 boerderijen aan de kerk. Haar vader was jarenlang verzorgd door broeders in Boekel en zij wilde graag wat terugdoen. De broeders openden op de grond in Biezenmortel een verzorgingstehuis voor mensen met een beperking. Op 12 januari 1904 gingen de eerste bewoners op het landpark wonen. Nu (2022) wonen er 220 mensen. De broeders Penitenten waren vernieuwers in de zorg zonder dat ze dat bewust nastreefden. Zij zagen de zorg voor mensen met een beperking namelijk niet als iets bijzonders. Het paste bij hun levens- en geloofsovertuiging. Juist dat maakt hen bijzonder gewoon. De broeders zijn inmiddels gestopt maar hun werk gaat door.

Ik kom aanlopen vanaf de verkeersweg Tilburg naar Den Bosch. Er staat een groot kruisbeeld. En dan verder over een lange weg met grote beuken.

En aan het einde van deze laan begint het park Assisië. Links en rechts oude gebouwen met functies als restaurant, dorpshuis, boerderij en veel meer. En aan de kop van de laan de kapel met een groot Heilig Hart beeld ervoor. Je komt hier natuurlijk veel mensen met een beperking tegen, die hier wonen of overdag hier zijn. Een heel complex, petje af voor de begeleiders.

Nog even een stukje terug gelopen richting Haaren voor mijn overnachting's plek. Morgen de één na laatste dag van het Kloosterpad, morgen loop ik naar Vught. Hemelsbreed licht dat dichtbij maar het is toch nog 23 km en de extra kilometer die ik moet lopen om weer in Biezenmortel te komen. Ik hoorde Paul Paulusma net zeggen dat het mooi weer wordt morgen dus daar reken ik maar op.