Dag 14, Biezenmortel naar Vught

Vanuit mijn tuinhuisje is de zon al zichtbaar, met een witte vries gloed over het gras. Maar vandaag veel minder wind dus veel minder koud en later op de dag werd de zon alleen maar feller en warmer. Vanaf de overnachting's plek eerst weer naar het landgoed Assisië, weer dwars over het terrein langs de kapel en het voormalige klooster richting Biezenmortel. Even een andere blik op het klooster en kapel.


Rond Haren en Biezenmortel zitten ontzettend veel Kwekerijen van planten en bomen. Haren is overigens gemeente Oirschot en Biezenmortel is gemeente Tilburg, zit wat vreemd in elkaar.



Na Assisië kom ik snel in Biezenmortel. Naast de broeders Penitenten die Assisië stichten kwamen er ook Kapucijners naar Biezenmortel om er een klooster te stichten. Rond dit klooster met kerk ontstond het huidige dorp Biezenmortel. De kapucijners hebben in 1966 het klooster verlaten, daarna hebben er nog Francicanessen geleefd en later is het een retraitecentrum geworden. Nu is het een groepsaccomodatie.



Vanuit Biezenmortel loop ik via wat landweggetjes en bospaden naar de Loonse en Drunense Duinen, met het Kloosterpad loop je net langs de rand van het natuurgebied, met het pelgrimspad ben ik er dwars overheen gegaan. Op het pad veel omgewaaide bomen waar ik onderdoor of overheen moest kruipen. Over het algemeen zijn de paden wel vrij gemaakt maar hier niet. Er kwam iemand te paard voor mij uit maar die moest terug, het paard kon er niet tussendoor. Op de Loonse en Drunense duinen paarden genoeg.


De route van het Pelgrimspad en het Kloosterpad gaan beiden richting de IJzeren Man bij Vught. Maar gelukkig allebei grotendeels een andere route. De route van het kloosterpad gaat over een groot natuurgebied met grasland, en juist vandaag met dit mooie weer is het een prachtige tocht. Het lijkt oneindig maar dat valt wel mee je loopt van bankje naar paaltje


De route over het gras eindigt bij de Bossche weg, een lange rechte weg dat nu een breed mooi fietspad is. Voor de afwisseling gaat de route af en toe van dat fietspad af om over bospaden te lopen. Uiteindelijk kom ik bij VOORMALIG RETRAITEHUIS DE GULDENBERG. De Guldenberg is in 1966 gebouwd als retraitehuis voor de Jezuïeten. Het was een voortzetting van retraitehuis Loyola in Vught. Nadat de paters in 1973 hun activiteiten stopten nam stichting Guldenberg het gebouw over en gebruikte het als conferentie-, trainings- en opleidingscentrum. Vanaf 1985 is Hotel De Guldenberg hier gevestigd. Mooi tijd voor de lunch, het is inmiddels 12 uur geweest. Werd met open armen ontvangen en heb koffie besteld, die was goed en ook maar een uitsmijter besteld, ik had deze week nog geen een keer in een restaurant een lunch gehad, zelfs geen diner. Het was heerlijk.


Tijdens deze lunch lang met twee mannen gesproken over al mijn tochten, een van hen had de fiets genomen en de ander de auto naar Santiago de Compostella.

Even hierna doorstappen naar de grote plas De IJzeren Man, net bij het begin van de plas splitsten weer de routes van Pelgrimspad en Kloosterpad die toch weer een stuk hetzelfde waren, nu ook in dezelfde richting. De vorige keer ben ik helemaal om de plas heen gelopen nu alleen maar onderlangs. Ik kwam nog wel langs mijn overnachtingsplek van toen.


Ik kom nu in een gebied te zuiden van Vught waar ik niet eerder ben geweest, het ligt aan de oostkant van de weg Den Bosch Tilburg, de weg met de stoplichten die naar Tilburg loopt. De route gaat bewust zo want ik kom nog langs twee van een soort kloosters. Het landgoed Sparrendaal.

In 1787 kopen de Bossche wijnhandelaren Thomas en Augustinus van Rijckevorsel een stuk grond ter ontginning. De overheid geeft op dat moment subsidies om naaldbomen te planten om de grond te ontginnen. De familie laat sparren planten. Vandaar de naam van het landgoed: Sparrendaal. In 1804 bouwen zij hier het landhuis ‘Oud- Sparrendaal’.

In het Belgische Scheut, sticht de Vlaamse priester Theophiel Verbist in 1862 de Missionarissen van Scheut. In 1899 krijgen deze missionarissen ‘Oud Sparrendaal’ en 38 hectare grond cadeau. Ze richtten er missiehuis Sint Franciscus Xaverius op, met als doel meer Nederlanders te rekruteren voor het missiewerk. Ze gaan lessen en cursussen geven. De groeiende broederschap bouwt in 1929 vlak naast het oude landhuis een nieuw complex met een kapel ‘Nieuw Sparrendaal’. Een kleinseminarie met internaat voor jongens die de wens hebben om missionaris te worden. Het internaat wordt het Missie-College Sint Fransiscus Xaverius genoemd. In 1958 stelt Sparrendaal het missiecollege open voor externen en gaat Xaveriuscollege heten. In 1960 komt ministeriële erkenning als gymnasium. Op het terrein van Sparrendaal verrijst in de loop van 1963 het nieuwe internaat: Steffenberg. Dit is van 1971 tot 1998 een blindeninstituut geweest. In 2008 vertrekken de laatste missionarissen uit Sparrendaal. Ze gaan naar een verzorgingstehuis in Teteringen. Nieuw-Sparrendaal wordt in 2009 gesloopt om plaats te maken voor twee landhuizen. Hieronder het huis Sparrendaal en de andere foto is van nieuw Sparrendaal. Niet het oorspronkelijke.

























Even verderop in het bos een begraafplaats. Op deze begraafplaats liggen de overleden Missionarissen van Scheut. Er wordt nog steeds begraven, recente graven zijn van 2020, 2021 en 2022.


Nog even het laatste stuk naar Vught naar mijn overnachting's plek daar. Ik loop even door naar een Lidl, die in de buurt zit, om wat boodschappen te doen voor het avond eten. Morgen de laatste etappe naar Den Bosch, Volgens de gegevens is dat niet zo heel ver, maar dat weet ik pas als ik er ben. Hemelsbreed is Den Bosch niet ver weg maar ik loop via Sint-Michielsgestel dus een behoorlijk ommetje.