Dag 15; Vught naar 's Hertogenbosch
De laatste dag van het Kloosterpad ca. 340 km rond. De etappes zijn niet allemaal even mooi en vaak gaat het om natuurwandelingen, niet verkeerd natuurlijk. Er zijn geen tot weinig kloosters te bezichtigen, en de meeste klooster hebben een andere functie gekregen. Toch merk je wel wat bijzonder het is wat al die klooster gemeenschappen in beweging hebben gebracht, te denken aan psychiatrische zorg, zorg voor mensen met een beperking, opzetten van coöperaties voor bijvoorbeeld boeren, ziekenzorg, thuiszorg, onderwijs, armenzorg etc.. dat hebben ze toch maar gedaan en vaak bij gebrek aan kloosterlingen overgedragen aan leken. Dat is wat je opsteekt van het Kloosterpad.
Vandaag vroeg op pad voor de laatste etappe, het ontbijt was al om 8 uur want de gastvrouw moest gaan werken. Je kan dan weg gaan wanneer je wilt en de deur achter je dicht trekken. Om half negen vertrok ik dan ook vanuit Vught Zuid. De route loopt vandaag via Sint Michielsgestel aan de andere kant van de spoorlijn en de A2 van Den Bosch naar Eindhoven, om daar overheen te gaan moet ik wat slingers maken. Net voor de A2 kom ik weer bij een voormalig klooster.
De Fraters van Tilburg kochten in 1902 Huize Steenwijk aan de Boxtelseweg 58-60 in Vught om er een rustoord voor oude en ziekelijke fraters te vestigen. Het huis dateert van 1840. Het zou de basis worden voor drie kloosters: het Fraterhuis H. Joachim, Huize Emanuelle en de Communiteit Eleousa. Deze congregatie is vooral bekend vanwege de grote rol die zij speelde in het onderwijs. De fraters richtten scholen op, gaven zelf les en ontwikkelden lesmethodes. Ze gaven niet alleen in Brabant les, maar ook overzees zoals in Suriname. In de jaren zestig kregen de fraters gezelschap van een andere Tilburgse orde: de Zusters van Liefde. In de jaren negentig leek het erop dat de gebouwen gesloopt zouden worden. Dankzij ambitieuze plannen van ondernemers werd het complex gered van de sloop. Het complex is een vergader- en congrescentrum met een hotel geworden. In Kloosterhotel Zin ligt de nadruk op rust en meditatie. De fraters kregen een nieuw onderkomen op het terrein.
Na een tijdje kom ik aan in Sint Michielsgestel, de route daar loopt wat vreemd, je moet een behoorlijk stuk omlopen om langs de bezienswaardigheid van Sint Michielsgestel te komen, het Rooms Katholieke instituut voor doven en slechthorenden. De tweede foto heb ik van internet geplukt.
Boerenzoon Martinus van Beek (geb. 1790) werd in 1821 kapelaan in Gemert, een jaar later leraar aan de Latijnse School en in 1825 rector van die school. In Gemert woonden vier doofstommen, die geen godsdienstonderwijs hadden gehad omdat niemand wist hoe men doven iets kon leren. De kapelaan en leraar nam daar geen genoegen mee en verdiepte zich in het onderwijs aan doven. Hij maakte zich het vingeralfabet en gebarentaal eigen en begon in 1828 met het onderwijs aan doven. Geleidelijk stroomden doven van buiten Gemert toe. In 1835 had de kapelaan 32 leerlingen en nam hij ontslag als rector van de Latijnse School. Hij verplaatste de lessen aan doven naar het dominicanenklooster in Gemert, maar al snel dreigde het werk hem boven het hoofd te groeien. Daarop stelden de vicarissen van ’s-Hertogenbosch en Breda hem landhuis Nieuw Herlaer ter beschikking. In 1840 verhuizen veertig doofstommen van Gemert naar Sint-Michielsgestel.
Maar ook nog een ander mooi lenteplaatje in Sint Michielsgestel.
Over de dijk langs de Dommel dan verder richting Den Bosch, langs kasteel Nieuw Herlaer. Het complex is sinds 1973 een rijksmonument en de huidige bebouwing stamt grotendeels uit de negentiende eeuw, gebouwd als klooster en gesticht. Van de oudere bebouwing is de vijftiende-eeuwse ranke achtkante traptoren met ingesnoerde spits bewaard gebleven, waar een achttiende-eeuws deel omheen is gebouwd. Bouwgeschiedenis Het eind-veertiende-eeuwse kasteel lag oorspronkelijk achter de nog bestaande traptoren die in de vijftiende eeuw gebouwd is.
Via landgoed Haanwijk loop ik weer richting de A2. Landgoed Haanwijk is van het Brabants Landschap en bevat eeuwenoude bomen, historische dijkjes, een landhuis, een bakhuisje, een veerhuis en boerderijen. Tijdens de Romeinse tijd was hier al sprake van bewoning. Vandaar dat hier een klein archeologisch museum is dat aandacht vestigt op de Romeinse geschiedenis. Helaas niet open op donderdag.
Onder de snelweg A2 door kom je bij het moerasgebied dat ten zuiden van Den Bosch ligt. In de verte de contouren van Den Bosch, de Sint Jan en veel bouwkranen. Ik heb een panoramafoto genomen en een ingezoomde foto. Het gebied zie je op de eerste foto op de kaart, ik sta bij de speld bij de A2 / A65 en fotografeer richting Den Bosch.
En de ingezoomde foto vanaf hetzelfde punt.
Ik loop links van dit gebied verder over de dijk langs de Dommel, net voor Den Bosch moet ik met een handbediend pontje naar de overkant om de stad in te komen.
Ik ben er bijna, nog even langs het stads klooster van Den Bosch wat redelijk dicht bij het station ligt. Stadsklooster San Damiano is een in Nederland unieke samenwerking van de verschillende orden binnen de franciscaanse familie. In het klooster wonen franciscanen, kapucijnen, clarissen en leden van de derde orde samen. Zij leven ieder volgens hun eigen regel, maar toch onder één dak. De Franciscaanse Beweging een vereniging die het gedachtegoed van Franciscus en Clara van Assisi op een laagdrempelige manier in de samenleving uitdraagt, is in hetzelfde pand gehuisvest. Daarmee is Stadsklooster San Damiano een uniek franciscaans centrum.
Het Kloosterpad zit er op, ik ga met het OV naar huis, naar Nieuwegein. Het waren mooie trainings weken voor het vervolg van de Via Francigena, van Lucca naar Rome. Ik vertrek 13 april naar Lucca en op 14 april mijn eerste wandeldag. In 20 wandeldagen naar Rome. Nog even tussendoor, op 28 maart, mijn rechter oog aan staar laten opereren, 11 april controle en 13 april weg met helder zicht. Dank voor diegene die of via Facebook of via whats app of anders hebben gereageerd, erg leuk.