Dag 3, Uden naar Megen, 11 augustus 2021

Vandaag een lange dag voor de boeg, vanuit Uden is het 28 km naar Megen. Het weer is top en de route was erg mooi. In de zon vertrokken vanuit Uden door de winkelstraat met zijn paraplutjes. Altijd een mooi gezicht. De route loopt via een ander stuk Uden naar het grote Bernhoven ziekenhuis, een behoorloijk nieuw regionaal ziekenhuis met daarvoor een mooi park waar de route over gaat. In Uden nog eerst een klooster gespot, het klooster van de Kruisheren. Het klooster is beging 20 ste eeuw vervangen dioor het huidige. Sinds 2009 is ook dit klooster gesloten en verkocht aan een zorginstelling.


Hieronder het voormalige klooster en de naast gelegen Sint Petruskerk


Al redelijk snel gaat de route heel lang door het natuurgeboed Maaspoort. Provinciaal Landschap De Maashorst is het grootste aaneengesloten natuurgebied van Noord-Brabant, omgeven door de gemeenten Bernheze, Uden, Landerd en Oss. Een verrassend natuur- en cultuurlandschap met prachtige bossen en heidevelden, stuifduinen, vennen, weiden en kronkelbeekjes. En een gebied met kabouters, ik heb er twee gespot en weet hun woonplek.


En hun woonplek bij de kippen.


Vandaag onderweg veel wandelaars van het Kllosterpad tegengekomen, toch iets gemeenschappelijks en een zelfde doel. Niet iedereen loopt naar Megen, sonmigen stoppen in Berghem, ca 8 km korter. In het bos geen kloosters maar puur natuur, en het is augustus en de heide bloeit. Onderweg is het ook telkens bramen plukken. Ik heb me een keer wel geprikt en dat wondje bleef maar bloeden. Dus toch maar even een pleister erop.. Maar lekker zijn ze.


Net uit het bos kom ik een theetuin tegen, zin in thee heb ik niet echt maar er is een alternatief. Rabarber limonade met prik en twee bolletjes ijs, een met frambozen en een met pruimen. En een lekkere stoel om even bij te komen. Net toen ik aankwam verlieten 4 Kloosterpad lopers de boerderij. Zij hadden de notentaart opgemaakt. De boerin heeft het tegenwoordig druk, haar boerderij ligt op de route van het Kloosterpad en is het eerste plekje waar je wat kan drinken. Het was erg lekker.


Onderweg kom ik al een paar dagen zeer grote velden tegen met mooie lelies. Niet dat ik veel van die lelies zie omdat ze allemaal afgesneden zijn. Ik heb maar eens een foto van de bloem gemaakt, misschien is het geen lelie maar dan hoor ik het wel.


Inmiddels ben ik Berghem voorbij en moet ik nog via het Brabantse Haren naar Megen. In Haren tref ik weer een voormalig klooster aan, het klloster Bethlehem in Haren.

In 1506 stichtten twee begijnen in het huis van hun ouders een klooster dat zij Bethlehem noemden. De kapel werd in 1520 gebouwd. In 1581 vluchtten de zusters voor de Spaanse troepen, ze keerden pas in 1642 terug. In 1794 bezetten Franse troepen het klooster en moesten de zusters voor de soldaten zorgen. Met de komst van Willem II mochten kloosters in 1840 weer novicen opleiden en begon een nieuwe bloeiperiode. In 1845 werd het slot ingevoerd. De zusters verbleven achter tralies en brachten hun tijd door in stilte en met gebed. Er kwam een kentering en in 1912 startten de zusters met het geven van onderwijs. In 1948 stopten ze hiermee en gingen ze kerkgewaden maken. In 1965 sloot het klooster. Bethlehem werd een meubelpaleis, en na verbouwing een evenementen- en congrescentrum. Ach, in Utrecht zijn inmiddels ook al veel kerken verkocht waaronder mijn geboortekerk Sint Josef aan de Draaiweg. In Soest is nu ook een RK kerk te koop. Het is een andere tijd.


Op de route, lang een gesprek gehad met twee vrouwen uit Den Haag die iedere dag ca 60 km fietsen. Ze waren net ook in Megen geweest en de kapel bezocht waar een van de moeders altijd heen ging. Gisteren inHaren kregen ze een fikse bui op hun kop, schuilen terwijl ca 100 meter verder een café was, maar dat wisten ze niet. Leuk om hun verhalen te horen, waar zij slapen (bij vrienden op de Fiets) en zij proberen altijd vrijstaande huisjes te regelen. Zij maanden mij mijn wondje van de bramen af te plakken anders stolt het nooit. Ze wilden pleisters gaan zoeken maar die heb ik zelf ook bij me. Na dit angename gesprek op weg naar Megen.

Na twee wandelaars van het Kloosterpad weer op het juiste pad te hebben gebracht gaat de route over de dijk van de Maas naar Megen. In de verte zie jet het katholieke Megen al liggen met zijn 4 torenspiitsen en en de gevangenen toren.


In Megen zijn nog twee in gebruik zijnde kloosters, Klooster Sint-Josephsberg bewoond door de Orde der Clarissen en de Orde van de Minderbroeders bewonen het Sint Antoniusklooster. Naast het Sint Antonius klooster is de kapel van Broeder Everardus. Broeder Everardus was de portier van het klooster en was begaan met het lot van de armen. Na zijn dood is er een kapel aan hem gewijd. Rond zijn grafmonument is een traditie ontstaan. Iedere dag nog worden er briefjes achtergelaten in de mouwen van de beeltenis van het Heilig Bruurke, in de hoop dat de gebeden worden gehoord. Ik heb de wens gemaakt voor een beter klimaat naar aanleiding van alle verontrustende berichten van deze week. Of mijn wens verhoord wordt??? Dit is wel de kapel die de twee vrouwen haden bezocht.


De Franciskanen van het Sint Antoniusklooster kende ook een verleden. Tot de zestiger jaren van de vorige eeuw gaven zij onderwijs. Wie in Megen is geweest, is waarschijnlijk het gebouw met opschrift Acropolis opgevallen. In dat gebouw gaven zij les. Sinds de jaren tachtig is het mogelijk om een paar dagen in het klooster te verblijven en met de broeders mee te leven. Dus als je dat zioet zitten weet je waar je nu terecht kan. Zij hebebn wel een mooie kapel en tegenover de kapel ligt het gebouw Acropolis.


Klooster Sint-Josephsberg van de Orde der Clarissen is het oudste nog bewoonde clarissenklooster van Nederland. De Orde der Clarissen is vernoemd naar de heilige Clara, de eerste vrouwelijke volgeling van Franciscus van Assisië. Clara was een zelfbewuste vrouw die erin slaagde haar eigen visie vorm te geven in leefregels, die werden goedgekeurd door de paus. Aanvankelijk woonden de clarissen in Boxtel, maar na de Tachtigjarige Oorlog verbood de protestantse overheid de uitoefening van de katholieke godsdienst. Zo kwamen ze in Megen terecht, waar ze zich vestigden op het terrein van het voormalige kasteel van de Graven van Megen. De clarissen leven in afzondering en armoede, om zich volledig over te kunnen geven aan God. In de achttiende eeuw zetten zij een brouwerij, een bakkerij en moestuin op voor hun eigen levensonderhoud. Vanaf 1766 kwam daar een bijzonder product bij: hosties. Die bakken ze nog steeds. De clarissen leven met eerbied voor de aarde en zijn vegetarisch. Op basis van eigen recepten maken ze vegetarische producten. Die verkopen ze onder de naam De Vegetarische Zuster. Een deel van de kloostertuin wordt omgevormd tot voedselbos.


Vanaf Megen met de buurtbus naar Oss. De buurtbus in samen met de 4 wandelaars die ik al ontmoet had in de theetruin. Van Oss met de bus naar Uden. Morgenochtend gaat het andersom. De dag van morge start in Megen naar Velp/Grave. Vanaf Ravensteiin gaat de route over hetzelfde pad als de Walk of Wisdom maar dan in omgekeerde volgorde, dan zie ik het van de andere kant.