Dag 15, Riethoven naar Heeze, 24-03-2021

Mijn dag begon top, Astrid heeft een ontbijt gemaakt met zoveel lekkers, natuurlijk veel te veel. De zalm was wel heel lekker, daarnaast een scramble egg, heerlijke yogurt en wat niet meer. Dit was echt verwennen met zelfs een krant erbij. Gisteren lag er bij aankomst in die mooie stol een appelflap. Ja dit was een top plek en aan de route van het Pelgrimspad.

Met het opstaan lag er nog een witte gloed over het weiland, maar de lucht was volkomen blauw, geen wolkje aan de lucht. Het wandelen vandaag wordt ook top. Bij vertrek kijk ik vaak even achterom, op de foto zie je de B&B van Astrid, De Lindenhof. Het huisje rechts was mijn onderkomen.

Na een kort stuk loop je al weer in het bos. Op mijn pad verschijnt ineens een vreemde nieuwe brug alleen voor wandelaars en fietsers met fietsen aan de hand. Op de brug zie je wat er speelt, er wordt door het bos een weg aangelegd. Er is wat bos gekapt, maar over het algemeen wordt dat tegenwoordig ruimschoots gecompenseerd, op een andere plek aangeplant. Een vastlopende economie is erger. De brug is in ieder geval een kunstwerk.

Verder door het bos, en over wat landweggetjes loopt de route plotseling over een camping, camping De Volmolen, wel apart, over boerenerven komt vaker voor maar dit had ik nog niet meegemaakt. Wel een stacaravan camping.

Aan de andere kant van de weg van deze camping staat een watermolen, die natuurlijk Volmolen heet. De Volmolen of Waalrese Molen is een watermolen op de Dommel te Waalre. Het is zeker dat de molen in 1350 reeds bestond en uitgebreid werd tot een dubbele molen, waarvan een helft zich op het grondgebied van Riethoven bevond. De toenmalige bezitter was de Abdij van Echternach, die ontginningen deed plaatsvinden waardoor de behoefte aan maalcapaciteit toenam. De Riethovense molen werd als oliemolen gebruikt en de Waalrese molen als korenmolen. In de Dommel bij de camping is voor kanoërs een route gemaakt met boven het water hangende stokken. Maar de kanoërs kunnen onder de molen door en daat zit een waterversnelling. Dit ondanks het bordje verboden te varen???? Achter het waterrad zie je weer de stokken hangen.

Even verder kom ik in een mooi Brink dorpje, Loon. Loon is een historische buurtschap die enkele honderden meters ten zuiden van het dorp Waalre is gelegen. Loon is de naam van de heerlijkheid, waarvan de zetel nog een kilometer zuidelijker was gelegen, en wel bij de Loondermolen. Deze heerlijkheid omvatte Valkenswaard, Waalre en Aalst. De buurtschap was omstreeks 700 reeds bewoond en afhankelijk van de dwangmolen, die eigendom was van de heer. De buurtschap wordt gevormd door een driehoekig grasveld dat met eiken is beplant en waaromheen een aantal Kempense langgevelboerderijen zijn gegroepeerd. Een 8 tal boerderijen zijn rijksmonument. Ik heb met een bewoonster wel een half uur staan te praten, zij was benieuwd wat ik aan het doen was en ik was benieuwd naar Loon. Ze gaf aan dat de bewoners hard moeten knokken om alles te behouden. De boerderijen zijn rijksmonumenten en het dorp is beschermd dorpsgezicht. Maar onderdeel van discussie zijn onder andere de wegen. Het waren zandwegen, maar de gemeente heeft bedacht en uitgevoerd dat die verhard worden met gebroken puin afkomstig van de oude Philips fabrieken van Strijp S in Eindhoven. Ze balen daarvan het had zand moeten blijven, de gemeente heeft nu voorgesteld de wegen te asfalteren, no way. Een van de argumenten die de bewoners hebben gebruikt dat het de route van het Pelgrimspad is. Zo hebben we het over de boeren gehad, over Tata Steel en het mooie middeleeuwse Utrecht. Daar is in de 60 en 70 jaren zoveel moois gesloopt. Maar de Historische Vereniging Oud-Utrecht, waar ik vrijwilliger van ben, waakt over het behoud van al het moois. Hieronder een foto van de mooie Brink en van de monumentale boerderij van mijn gesprekspartner. Met de verharde weg waar ze regelmatig pennen en paperclips uithaalt.

De natuur op mijn tocht naar Heeze blijft mooi. Op veel plekken in het bos zie je de Maagdenpalm bloeien en zijn er weer prachtige plekken in de oksel van snelwegen rond Eindhoven de A2 naar Maastricht.

Ondanks dat ik vandaag toch nog 20 km moest lopen was ik al om kwart over twee bij het station van Heeze. Hier met de trein weer terug naar huis. Deze 4 dagen 94 km gelopen op het Pelgrimspad. Brabant heeft mooie natuur en wat erg opvalt is ook heel veel water in die natuur. Verschillende omschrijvingen spreken dan ook van natte natuur.

Wanneer ik weer verder ga dat weet ik nog niet maar zal niet lang op zich laten wachten. Ik zit nu thuis met mijn benen omhoog dit blog te maken. Leuk weer de vele reacties die ik telkens krijg.