Dag 16, Heeze naar Someren, 10-04-2021
Wat een rare foto om mee te beginnen! Maar die druppels aan deze dennennaalden zijn tekenend geweest voor het weer van vandaag, de hele route regen en regen, vooral de laatste anderhalfuur fikse regen. Vandaag regenbroek, regenjack aan en regenhoes op de rugzak. Maar ondanks dat was het een mooie wandeldag zelfs met ontmoetingen. Ik was echt niet de enige wandelaar, twee vrouwen uit Geldrop die vandaag even 20 km in een rondje lopen wat ook twee mannen uit Heeze deden. De mannen ben ik drie keer tegengekomen maar niemand had gebak bij zich voor de traktatie.
Vanmorgen met het OV naar station Heeze om de route van het Pelgrimspad weer op te pakken. Mijn plan is om nu 5 dagen te lopen en op woensdag in Spaubeek te eindigen. Een klein stukje door de bebouwde kom van Heeze en op de hoek van het voormalig gehucht Strabrecht (nu gewoon Heeze) richting kasteel Heeze.
Kasteel Heeze is een van de laatste bewoonde kastelen van Nederland. Het bestaat uit een middeleeuws deel, kasteel Eymerick, en het in 1665 door de bekende architect Pieter Post gebouwde deel. Natuurlijk gesloten.
L
het is vandaag een tocht die alleen maar door natuurgebied gaat, geen enkel dorpje of wat dan ook. De route gaat eerst door het Hubertusbos, maar snel kom je bij de Strabrechtse Heide, de route gaat 10 km over deze heide. De Strabrechtse Heide is een natuurgebied van ca. 1500 ha in de gemeenten Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo (provincie Noord-Brabant), grotendeels in beheer bij Staatsbosbeheer. De Strabrechtse Heide telt een groot aantal vennen. De meeste zijn ooit door uitwaaiing ontstaan. Het grootste ven, het Beuven, is zowel voor vogels als om de plantengroei van veel belang. Het groeide vroeger door de aanvoer van voedselrijk water uit de Peelrijtsnel dicht met riet. Om dit tegen te gaan is een verbinding gegraven tussen Peelrijt en Kleine Aa, om dit voedselrijke water af te voeren.
Twee schaapskuddes gespot op deze regenachtige dag.
L
Zoals eerder geschreven is de ven "Beuven" aardig aangepakt door de mens, maar de natuur doet gewoon wat die wil. Het water was voedselarm gemaakt, daardoor kreeg je een ander vegetatie. Maar in de droge zomers van 2018 en 2019 is de grote ven twee keer leeg geraakt. Na het voedselarm maken van de ven broeden er lepelaars en aalscholvers, helaas konden die die twee jaar hier niet terecht en zijn ook niet meer teruggekomen. Inmiddels zijn er nu veel ganzen die met hun vele ontlasting de ven weer voedselrijk maken. Ja wat nu weer doen? Hieronder een foto door een kijkgat van de vogelhut op de Beuven.
Richting Someren gaat de route door een veengebied, bekend met de vlonders. Deze vlonders zijn vreemd te lopen, geen planken maar stammetjes, sommige zijn zo slecht dat je behoedzaam moet lopen om er niet door te zakken.
Tegen half vier liep ik eindelijk het bos uit, niet dat je bebouwing zag maar landbouwgebied. Als eerste stonden aspergestekers in de regen asperges te steken, het is weer aspegetijd, Adie en ik hebben ze al met Pasen gegeten, heerlijk.
Tegen 4 uur was ik op mijn bestemming, als een bezopen kat. Ik zit op een minicamping, maar niet in een tent maar in een mooie verwarmde studio. Alleen geen douche dat moet in het toiletgebouw van de camping, geen probleem. Sinds ik dit blog zit te schijven komt het water regelmatig met bakken uit de hemel vallen. De rest van de week wordt niet zo nat. Ik voel mijn voeten vandaag goed, die moeten vanavond en vannacht even goed herstellen. Morgen wandel ik naar Weert. Morgen wel kapelletjes? Vandaag geen een.