Dag 17, Someren naar Weert, 11-04-2021.

Na alle wensen voor droog weer vandaag via Facebook, appjes of wat dan ook, kan ik melden dat dat gelukt is. Vandaag heb ik geen regen gehad. Het was gewoon goed wandelweer. Gisteren met de regen had ik wel meer ontmoetingen dan vandaag, er waren ook veel minder wandelaars. De regen trekt schijnbaar toch om er op uit te gaan?? In mijn grote studio op minicamping "De Heksenheuvel" was het goed verblijven, vloerverwarming, een goed bed, een keuken, etc. Ik heb vannacht dan ook super geslapen. Rond half tien heb ik de camping verlaten.

Ik zat niet ver van de route af, vanaf de camping naar Maarheeze is het ongeveer 5 km. Als ik begin met lopen voel ik even mijn voeten en heupen, uit ervaring weet ik dat dat snel over is. Mijn lijf moet weer even in het loopgareel komen. Het lopen ging dan ook vandaag perfect. Toch maar weer 25,5 km gelopen vandaag, inclusief het ommetje naar Weert voor de boodschappen. De route gisteren was vele male mooier dan vandaag. Ook vandaag ging de route 90 % door bossen, laverend tussen de vele plassen op de paden door was het goed te doen maar geen bijzondere route. Gisteren en vandaag liep ik heel vaak langs hekjes met schrikdraad. Kilometers hekwerk heb ik gezien. Dat is om jonge aanplant te beschermen, volgens enkel borden, en om zwijnen uit het gebied te houden, en wolven? Er staat echt stroom op ik heb het even geprobeerd.

Bij een eerdere dag heb ik al eens beschreven dat de natuur in Brabant erg nat is, heel anders dan de Veluwe of Sallandse Heuvelrug, dat blijkt maar weer uit zo maar een foto die ik van die natte natuur heb gemaakt.

Inmiddels wandel ik de provincie Limburg in, niet dat er in het bos een bord staat met "Welkom in Limburg" je merkt ineens dat de natuur wordt beheerd door het Limburgs Landschap en nog ver voor Weert loop je al in het Weerterbos.

Na de toewijzing van Brabant aan de Republiek was het gedaan met de vrije uitoefening van de katholieke godsdienst in deze contreien. Je mocht priesters geen gastvrijheid meer geven. Brabanders moesten dan ook als ze een katholieke dienst wilden mee beleven uitwijken naar Limburg. Toen ontstond de grenskerk.

Een grenskerk was in de 17e en 18e eeuw een katholieke noodkerk net buiten de grenzen van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Toen tijdens en na de Tachtigjarige Oorlog de katholieke eredienst er een tijd lang officieel verboden was en daarna - onder strikte voorwaarden - weer getolereerd werd, vervulde de grenskerk voor katholieken in de grensstreken van de Republiek een tijd lang dezelfde functie als de schuilkerk in de rest van de Verenigde Provinciën. Grenskerken stonden net over de grens met de Spaanse Nederlanden ten zuiden en in katholieke gebieden van het Heilige Roomse Rijk, oostelijk van de Republiek.

Op de route loop je langs zo oude plek van een grenskerk. De fundamenten van het kerkje zijn weer opgebouwd.

Iets verder ga ik weer de snelweg A2 over bij restaurant de Goudreinet, helaas geen koffie of wat dan ook, dan maar verder naar Weert lopen, dan maar de proviand uit mijn rugzak aanspreken. De tocht voert over een pad langs de Geuzendijk, wat wijst op het gebruik door Limburgse protestanten uit Weert. Die moesten tot 1795 langs deze weg lopen naar Brabants Budel. De dijk en het pad is ongeveer 2,5 km recht toe recht aan. Uiteindelijk kom je bij het vakantiepark "Weeterbergen" waar je om heen loopt. Hier voorbij begint het industrie gebied van Weert. Ik kwam vroeger vaak bij de eerste betonfabriek die je tegenkomt, van Hoco beton, waar ik vaak prefab beton kocht. Een plek van herkenning. Uiteindelijk ga je bij het sluisje van Weert in de Zuid-Willemsvaart de woonplaats Weert in.

Ik moet naar een camping in de buurt van "De IJzeren Man" een zandafgraving met dezelfde naam als die in Vught. Maar eerst loop ik naar het centrum langs de Van Horne Kazerne waar mijn zwager Rob heeft gediend. Mijn doel is de Lidl die daar vlak achter zit. Ik moet even boodschappen doen voor het eten van vanavond en het ontbijt. Ik zit vandaag op een natuurcamping en heb daar een mooi hutje, met bed, met kachel, met koelbox, met potten pannen en borden met bestek en een gascomfoor. Wat wil je nog meer, dekbed en lakens zijn erbij geleverd. Vannacht zijn er twee gasten op het terrein dus plek genoeg. Zelfs de bloemetjes staan buiten.

Inmiddels is ook de zon gaan schijnen en is het zes uur, tijd voor het maken van mijn diner. Het weer wordt volgens de verwachting steeds beter. Morgen loop ik naar het witte stadje Thorn, daar heb ik een B&B. En als afsluiter nog een grappige foto.