Dag 23, Schin op Geul naar Maastricht, 2 juni 2021.

De laaste dag van het Pelgrimspad, in 23 dagen van Amsterdam naar Maastricht gelopen, het eerste deel van Amsterdam naar Den Bosch kenmerkte zich door mooi polderland en watergangen, veel pontveren en richting Den Bosch de natuur van heide zand en bomen. Het tweede deel zijn alleen maar natuurgebieden, iets te sterk gesteld maar daar komt het wel veel op neer. En vanaf Sittard, eerst een deel Pieterpad tot voorbij de "Holle Weg" en dan een eigen geweldige Pelgrimsroute. Ook vandaag prachtige paden en beklimmingen gehad. De eertse helft ging echt berg op en berg af en het tweede deel is wat glooiender, totdat je de stad Maasticht in loopt dan wordt het vlak.

Vanmorgen vroeg weg gegaan omdat het een hete zonnige dag gaat worden, weinig wind en op de top van de dag werd het 28 graden. Met de fiets naar het station gegaan om die daar alvast te stallen voor de terugweg. Ik weet niet hoe ik mij voel naar deze dag om nog naar de camping te lopen. Vanaf het station een klein stuk lopen naar de route. Ik moet naar Valkenburg en ben te voet. Dat komt goed uit dat staat op de oude richtingaanwijzer en het is ook nog de richting van het Pelgrimspad.

De route volgt een stuk verder weer de spoorlijn waar ik onder een leuk tunnelje door moet.

Maar dan iets verder gaat het beginnen, ik sta voor een pad stijl omhoog met traptreden gemaakt van boomstammetjes en zand, dit pad, deze trap, gaat naar de top van de Schaelsberg. Een stevige klim over een lang stuk. Boven op de berg kom ik aan bij een kapel en een bos met Staties. Het is een kluizenaarsplek. Vroeger had je veel broeders en nonnen die in afzondering gingen leven om boete te doen. In Utrecht is Zuster Bertkens erg bekend die in een kluis in de Buurkerk zat, als je in de Choorstraat voor de bruidswinkel staat zie je in de straat een gedenkplaat aan haar. Zij was de bruid van God gaf ze aan. En die plaat ligt dus nu voor een bruidszaak. Ook op de Schaelsberg hebben kluizenaars geleefd. De laatste was broeder Lutgerus die in 1930 als laatste de kluis heeft verlaten. Twee kluizenaars liggen begraven in de kapel die daar bij de kluis staat.

De kluis op de Schaelsberg. Hij werd in 1688 gebouwd in opdracht van graaf Gerard Hoen van Cartiels, de toenmalige heer van Kasteel Schaloen. De eerste bewoner van de kluizenarij was ene broeder Laurens Plum. De kluis is vanaf de stichting in 1688 doorlopend bewoond gebleven tot 1930, door in totaal 16 bewoners, veelal broeders genoemd. De bekendste bewoner was een voormalige Pauselijke Zoeaaf, Hendrikus Weerts, die de kluis bewoonde tussen 1860 en 1889. Drinkwater werd door de bewoners aan de voet van de Schaelsberg gehaald uit de Sint-Jansbron. De Kluis is gebouwd boven op de Schaelsberg, bijna aan de rand van het hellingbos Schaelsbergerbos. Naast de kluis bevindt zich een open terrein met hoge bomen waar al eeuwenlang openluchtmissen worden gehouden: de Sjaasbergergank. Ten oosten van de Kluis bevindt zich de mergelwand van de Daolkesberg. Nabij de Kluis bevinden zich een  kruisweg met de 14 staties in evenzovele nissen, deels in een cirkel rond een centraal "graf". De Kluis is een plaats van bezinning en gebed, alsook doel van een pelgrimage ter ere van de heilige Leonardus van Noblat, en daarmede een bedevaartkluis.

De kapel is vernoemd naar Sint Rochus, hij was de patroon van de pestziekten. veel pelgrims bezoeken deze plek en om er te komen is het ook een echte Pelgrimstocht. Helaas waren de kluis en de kapel niet de bezoeken, potdicht vanwege Corona, jammer.

Als je een berg opgaat gaat de weg aan de andere zijde altijd naar beneden, ook hier, maar via een schuinaflopend pad zonder treden. Aan de voet van de Schaelsberg staat een monument met 3 beelden, Sint Rochus staat in de middelste nis afgebeeld, klein maar fijn. Ik heb een foto gemaakt van de 3 beelden en ook vanaf de brug over de Geul.

Direct als je de Geul over bent zie je rechts kasteel Schaloen met ernaast de kasteeltuin Oud-Valkenburg. Het rechthoekige kasteel is gebouwd van mergel en dateert oorspronkelijk uit de 12e eeuw. Toen was het iets kleiner. In de volgende eeuw is het uitgebreid, maar in 1575 bijna geheel afgebrand. In het midden staat een woontoren met een uitbouw als ingang. Aan twee zijden is een vleugel aangebouwd. De arkeltorentjes stammen uit de 16e eeuw. Rondom ligt een brede gracht. De stallen en bijgebouwen zijn nu een hotel en het kasteel is privé bewoond en niet te bezichtigen.

De route komt verder niet echt in Valkenburg. Ik volg Het Gerendal met weer wat klimmetjes naar het plaatste Scheulder. een smal pad van ca. 3 km. Tussen de koeien door, zeker de moeite waard. Af en toe kruis je het Krijtlandpad, een streekkpad.

Na Scheulder begint de omgeving wat te veranderen, er zijn geen klimmetjes meer, het landschap is glooiender en je loopt over brede zand/grindwegen. Met de Camino Santiago heb je dat ook tussen Burgos en Leon, lange rechte brede paden, de Meseta. Daar is dit hier in Limburg een verkleinde versie van. Het stapt in ieder geval wel lekker door. Net voor Cadier en Keer zie je ineens de mergelgroeves liggen waar kalksteen werd gewonnen voor de bouw.

De limburgse Meseta (het plateau van Margraten)

De mergelgroeve

Dit is de niet meer in gebruik zijnde Julianagroeve, een open mergelgroeve met tientallen meters hoge wanden waarin allerlei geografische verschijnselen te zien zijn. Niet veel verder kom ik in Cadier en Keer, de laatste plaats voor Maastricht.Voor mij was dit het boodschappen punt voor water en lunch bij de Jumbo. De route gaat verder over brede paden richting Maastricht.de bebouwde kom is bereikt en verder op loop je bij sation Randwyck en het academisch ziekenhuis de wijk Randwyck in .Achter het congrescentrum MECC langs, kom je uit bij de Maas. Hier staat op een eilandje het mooiste privinciehuis van Nederland, helaas met veel bestuursproblemem bij de gedeputeerden.

Iets doorlopend langs de Maas zie je de 3 bruggen met als derde de Sint Servaasbrug, een mooi plaatje. Ik ben vaak in Maastricht geweest maar dit pad langs de Maas kende ik niet.

De Maas over en op naar het eindpunt, via de basiliek van Onze lieve Vrouw met het beroemde Mariabeeldje Sterre aan de Zee. Naar het Vrijthof waar de Sint Jan en de Sint Servaaskerk staat. De Sint Servaaskerk is gebouwd op het graf van Sint Servaas. Maastricht is een echte bedevaartsstad, een mooi punt voor het eind van het Pelgrimspad.

Op het Onze Lieve Vrouwe plein werd ik nog op een dansje getrakteerd, toch een feestelijke aankomst, en natuurlijk is het tijd voor een terrasje met een lekker biertje. Het zit erop, op naar een nieuw avontuur. In ieder geval in de derde week van juli de Walk of Wisdom, misschien delen van het Kloosterpad en ik hoop eind september nog 3 eken op pad te kunnen gaan voor de Via Francigena van Vercelli (bij Milaan) naar Lucca.

Hieronder de overzichten nog van Katholiek Limburg