Dag 4, Reeuwijk naar Haastrecht, 21-02-2021.

Deze tocht had ik oorspronkelijk 2 weken geleden willen lopen, echter code rood, planning letterlijk en figuurlijk in de ijskast gezet. Maar twee weken later, vandaag zondag 21 februari lijkt het wel lente. Het is geweldig weer om weer 4 dagen op pad te gaan, de paden zijn goed te belopen, nergens echt modder.

Vanmorgen met het OV naar Reeuwijk gegaan en ben om half twaalf aan de eerste etappe van deze serie van het Pelgrimspad begonnen. Je komt heel snel bij de Reeuwijkse plassen, en ik ben rond deze plassen niet alleen. Mooi weer iedereen wil wandelen. En terecht, maar de verschillen zijn wel groot, 2 weken terug sneeuwstorm, 1 week terug schaatsen en nu bijna zwemmen.

Wikipedia zegt het volgende over het ontstaan van de Reeuwijkse plassen:

De Reeuwijkse plassen zijn dertien plassen tussen Bodegraven en Gouda, ten oosten van het dorp Reeuwijk. Ze zijn van elkaar gescheiden door smalle weggetjes. De plassen hebben allemaal een rechthoekige vorm, waarin de vroegere verkaveling van de veengronden uit de tijd van de 'Grote Ontginning' nog valt te herkennen. De totale oppervlakte is circa 735 hectare.

En juist over die smalle weggetjes loopt de route, echt vandaag een prachtige route, bij de Reeuwijkse plassen erg druk, maar verder is het rustig.

Na de Reeuwijkse plassen gaat de tocht richting Driebruggen, net na de plassen een rustpunt bij een uitkijktoren en een mooi kunstwerk, 3 aalscholvers op boomstammen, een kunstwerk gemaakt met de kettingzaag, daaronder een V vorminge bank waar ik in gesprek kom met de twee mensen die daar zitten, genietend van het mooie weer. De vrouw loopt ierder jaar de Nijmeegse Vierdaagse, we kwamen snel in gesprek. Ook zij hadden van de extreme weekenden genoten, vorige week met kinderen en kleinkinderen op de schaats, maar ze vond dat haar kids kanjers waren als ze dit weekend de zwembroek aantrokken en het water indoken, en dat hadden ze gisteren gedaan. Toevallig slaap ik ook nog bij hun zwager in Haastrecht. Wandelen is ontmoeten en dat was het vandaag.

In Driebruggen is vandaag niet te pelgrimmeren, of je moet de stilte willen beleven? Geen koffie To Go plek alles dicht en iedereen in diepe rust. Driebruggen is een klein plaatsje met 2000 inwoners. Dwars door Driebruggen loopt de Dubbele Wiericke, een vaarverbinding tussen de Oude Rijn en de Hollandse IJssel. Net over de Dubbel Wiericke gaat het Pelgrimspad verder, het stuk in Driebruggen is echt een plaatje, een smal pad langs de huizen met kleine tuintjes naast de Dubbele Wiericke. Dit water blijf ik volgen tot aan Hogebrug.

Onderweg op de dijk langs het water weer een leuke ontmoeting met een echtpaar uit Alphen aan de Rijn. Ik kwam ze voor de tweede keer tegen, zij liepen een rondje van 10 km. Even bijgepraat over het wandelen, het lange afstand wandelen en welke tochten. Zij willen daar ook aan beginnen, en dat ik hen ontmoette op het Pelgrimspad was helemaal een verrassing.

Na Hogebrug loop je richting Hekendorp, maar daar kom je niet, je gaat een graspad op, de Steinse Tiendweg, een graspad richting Goude van 3,5 km met heel, heel veel hekjes, ik ben de tel kwijt geraakt maar het zijn er ruim twintig, waarschijnlijk wel dertig. Elke keer in tweetal bij elkaar. Er zit een opstapje op om overheen te klimmen maar gelukkig kon ik op 4 hekken na ze eenvoudig openen. Anders was het echt een hordeloop geworden.

Onderweg kom je langs een boerderij met de naam " het klooster" op die plek heeft het Emmausklooster van Stein gestaan. Filosoof Erasmus ontving hier in 1492 zijn priesterwijding, na een jaar was hij daar al weer weg. En dan nog een stukje naar pelgrimsplaats Haastrecht.

Maria ter Weghe.

De oorsprong van de devotie ligt in België, het dorpje Foy. Daar werd een oude eik gekapt, en in de vermolmde eik vond men een Mariabeeld van 22,5 cm groot. Aan dit beeldje zijn wonderbaarlijke voorvallen en genezingen te danken. Jezuïeten lieten uit de gekapte eik getrouwe kopieën maken die geschonken werden aan verschillende steden waaronder Haastrecht. En ook hier is een wonder toegeschreven aan het beeldje.

De genezing van Geertrui Bik
Krachtige steun ontving de nieuwe devotie aanvankelijk in het bijzonder vanuit Gouda. Het eerste wonder dat aan de Haastrechtse Maria wordt toegeschreven betreft de genezing van een 33-jarige verlamde vrouw te Gouda, genaamd Geertrui Bik. De vrouw, die al vanaf haar derde jaar ziekelijk was, kreeg door een ongeluk toen ze zeventien jaar was een aandoening aan haar rechterzijde. Vanaf 14 februari 1647 was ze aan die zijde zelfs geheel verlamd, zodat ze haar been niet bewegen kon. Maar op Lucasdag van dat jaar (18 oktober) genas Geertrui binnen een uur geheel. Nadat ze 's morgens had gebiecht en de hostie genuttigd, viel ze in een diepe slaap. In die slaap legde haar dienstbode het beeld van Maria van Foy tegen haar rechterzij. Toen ze weer wakker werd was ze genezen. De volgende dag liet Geertrui het gebeurde optekenen. Weer een dag later bekrachtigden zes getuigen het document met hun handtekening.
Geertrui Bik was een godgewijde, een klopje. Samen met haar zuster Elisabeth, eveneens een klopje en één van de in het document genoemde getuigen, bewoonde ze een huis in de Wijdstraat in Gouda (huis 'De Vier Heemskinderen', tegenwoordig Wijdstraat 2) waarvan de bovenverdieping als schuilkerk dienst deed: de eerste gang van Geertrui na haar genezing was de 34 treden op naar deze bidplaats. Geertrui en haar zuster, dochters van de lakenkoopman Gerrit Gerritsz Bik, behoorden tot een vooraanstaande katholieke familie, die in het bijzonder met de jezuïeten goede relaties onderhield .

En zo wordt het een Pelgimstocht. De kapel ga ik morgen even bekijken. Haastrecht is een mooie plaats met stadsrechten, ik was er nog nooit geweest. Aan de Hollandse IJssel. Een oude rode beuk uit 1694 voor het oude huis " familie Bisdom van Vliet" nu museum. De oude ophaalbrug over de Hollandse IJssel.

En mooie kiekjes in Haastrecht.

Morgen ga ik verder naar Schoonhoven, Groot-Ammers en nog een stukje verder. Het weer wordt hetzelfde als vandaag.