Dag 9, Aalst naar Drunen, 6-03-2021

Na een heerlijk ontbijt in mijn Hans en Griet huisje (volgens mijn zus) verzorgt door Margreet, alles weer in de rugzak en bij min 2 graden op pad. Het leek erg koud, er was vandaag veel minder wind dan gisteren, het voelde niet koud. De route loopt een stuk langs de Drielsche Wetering, die wetering is in 1320 gegraven en nu een oude bijna dichtgegroeide wetering. Het ijs ligt vandaag wel op de sloten.

Na de Drielsche Wetering over een graspad te hebben gevolgd ga ik naar Nederhemert Noord, prachtig dorp met net voordat je de dijk oploopt van de afgedamde Maas je een mooie oud woonhuis ziet en daarachter op de dijk de achtkantige molen Gebr. Remmende. De overlevering zegt dat dit een van de weinig overgebleven zeskantige molens van Nederland is.

Maar het doel is om te komen bij de pont van Nederhemert, de pont van het lied van Drs. P. Heen en weer, heen en weer. De pont is net deze week na een winterstop in de vaart gekomen, ik ben de enige passagier. De schipper en zijn maatje zaten net koffie te drinken, maar met hun mok in de hand wordt ik heen gevaren, ik wil niet weer, dat mogen zij doen. Het maatje van de schipper wilde uitgebreid weten waar ik vandaan kwam en waar ik heen ging. Hij vond het maar ver lopen. Dat hun pont op de route van het Pelgrimspad ligt weet hij nu ook, hij kende dat niet.

Aan de andere kant kom je dan bij kasteel Nederhemert in Nederhemert Zuid, een dorpje op een soort eiland met slechts 45 inwoners, wel wonend in prachtige huizen. Het kasteel was tot 2001 een ruïne, zoals het er nu bij staat is van 2005. Het is gerestaureerd en eigendom van Staatsbosbeheer, je kan het niet bezoeken maar je kan er wel trouwen, dat ben ik al, dus bezoeken zal er niet van komen.

Even verderop loop je door de "Oude Schans" een bijna vierkante aarden wal met gracht die in de zestiende eeuw is ontworpen als verdedigingswerk tegen Spaanse aanvallen. Nu is het een plek van "laat maar komen" natuurbeheer.

Nu de echte Maas oversteken met de pont, ik kom in Brabant. Hier heet de Maas de Bergsche Maas. Ik loop de gemeente Heusden in, tegenwoordig een grote gemeente, zelf Drunen waar ik nu ben valt onder de gemeente Heusden.

Een stuk lopend langs oude glorie scheepswerven kom je aan in het prachtige vestingstadje Heusden. Echt een prachtig plaatsje met veel statige huizen, met de visbank, de Catharijnekerk en de kapel van Maria van Heusden. Bij een bakker koffie besteld en natuurlijk in Brabant een worstenbroodje. Het worstenbroodje moest natuurlijk nog warm gemaakt worden maar buiten bij het stadhuis staan 3 bankjes, en een medewerker kwam mij daar het worstenbroodje brengen. De mensen op de andere bankjes zaten vreemd te kijken. Dat komt natuurlijk omdat ik pelgrimsuitingen heb en de bakker dat voor een vermoeide pelgrim graag over heeft.

Na Heusden loop ik via Oudheusden naar het natuurgebied Hooibroeken, even recht toe recht aan 2 km doorstappen over een geasfalteerd fietspad met links en rechts populieren, die vervangen worden door andere loofbomen. Aan het eind van dit pad ga je een dijk op. Vreemd weer, waarom hier een dijk. En laat die dijk ook nog Zeedijk heten. De Sint-Elisabethsvloed van 1421 heeft hier veel leed veroorzaakt. Hierna heeft men ten westen van Elshout de Zeedijk aangelegd die het land moest beschermen tegen het Maaswater van de Baardwijkse Overlaat. Deze naam is afkomstig van "Zeggedijk". De Zeedijk loopt van Doeveren tot aan Drunen en sluit aan op de "Heidijk" die zuidelijk van het gebied loopt en bescherming bood tegen de Beerse Maas. Hieronder twee kiekjes op de dijk.

H

Deze dijk eindigt bij Drunen, inmiddels loopt daar wel sinds de zestiger jaren de snelweg A59, de dijk gaat daar door een tunneltje onder de snelweg door, geen dijk meer....en dan ben ik in Drunen. Ik moet naar het centrum waar daar is mijn B&B voor vanavond.

Midden in het dorp staat de katholieke kerk, ik ben in Brabant. Ik logeer vanavond bij Toon en Jana. Inmiddels zijn zij begin 80 en hebben altijd een boerderij gehad. Daar wonen ze nu nog maar achter hun huis is een grote nieuwbouwwijk gezet, op hun land. Toen ik aan kwam kwam ik ook niet meer van ze af. Er werd koffie gezet, een koek erbij en hun hele verhaal aangehoord over de verkoop van hun land. Daar hebben ze goed mee geboerd, ze hebben een andere nieuwe boerderij gekocht met 18 hectare grond. Hun zoon boert daar nu en hun schoondochter maakt daar nu kaas. Ik heb wel een uur met ze zitten kletsen, erg leuk en gezellig. Eten heb ik aan de overkant besteld, nadat ik dat had opgehaald, om half zeven, zaten zij net te eten. Ik moest maar aanschuiven aan de grote tafel, kreeg er een biertje bij en weer hele verhalen. Nu eerst mijn blog afmaken, straks moet ik even kijken of Rocky de Mol is en ik in de poule wat hoger kom.

Ik krijg morgen een warm worstenbroodje bij mijn ontbijt???? Daarna loop ik over de Drunense Duinen richting Vught, waar ik een overnachting heb in de buurt van het recreatiegebied de IJzeren Man.