Tweede deel, Dag 11; Medesano naar Fornovo di Taro,

30 september 2021.

Het was vandaag een ontspannende korte tocht, desondanks toch 19 km gelopen, ik zat wat van Medesano af en ben al weer een stuk voorbij Fornovo di Tarro. Vandaag wel droog maar gelukkig een keer geen brandende zon op mijn kop. Op dit moment is het wel 23°. Ik zit lekker in de tuin met een biertje dit blog te maken. Gisteren moest ik naar mijn overnachting's plek een stuk langs een drukke weg lopen, dat wilde ik vandaag vermijden. Ik heb een mooi boerenweggetje gevonden wat me uitstekend naar Medesano leidde.

Medesano is de plaats van waterbronnen, maar verder niet zo boeiend dorp. De kerk en het pelgrimsverblijf zijn gesloten, de kerk vanwege denk ik onderhoud en het pelgrimsverblijf vanwege Corona.

De natuur hier in Italië is een heel andere staat, want het lijkt hier geen herfst te worden alles is groen en alles bloeit. Langs de weg kom ik ook telkens bloemen tegen die op krokussen lijken. In de groentetuin groeit alles, sla, tomaten en vreemde vruchten, zie die grote vrucht rechts hangen ik weet niet wat het is. Ik sprak net met Emanuelle, de eigenaar van mijn overnachtingsplek. Ze vroeg wat ik vanavond wilde eten. Ineens komt ze met aubergines en tomaten aanlopen, dat worden de groenten vandaag. Ook dat groeit in de tuin, in augustus heeft ze nog broccoli gezet die ze in oktober kan oogsten.

Ik loop verder over een drukke weg met gelukkig een fietspad ernaast. Bij iedere boerderij die langs die weg staat zie je grote toegangspoorten, het lijken Romeinse poorten maar dat zijn het zeker niet.

Een stukje verder gaat de route van de weg af, als je die weg door zou lopen kom je op dezelfde plek uit. Maar de route is weer een mooie oefening voor de komende dagen, je stijgt naar 250 meter hoogte. Een mooie route met onderweg jagers met hun geweer. Al dagen zie ik bordjes staan dat jacht wel of niet is toegestaan. Ze wachten even tot ik voorbij ben en laten dan hun honden uit de auto en gaan met de geweren in de aanslag het veld in. Net daar waar zij stonden staat een oude eikenboom met daaronder Happy Stones. Ik dacht dat dat een Nederlands gebruik was, of ze komen van Nederlanders af.

Weer afdalend naar de weg kom ik in het gehucht Felegara uit. Tijd voor koffie en water met een lekkere koek erbij. Vanuit dit gehucht loop ik naar de rivier de Taro die nu maar een klein stroompje is. Er staat een alternatieve route aangegeven bij hoogwater. De route gaat door een mooi gebied en door de bomen heen zie je de Taro amper. De Taro bestaat nu voor het grootse deel uit een grindbed met hier en daar een wilde stroom water.

Uiteindelijk kom ik bij de brug over de Taro aan zodat ik in Fornovo di Taro kan komen. Ik weet gelukkig weer dat ik in de goede richting loop, Rome. Bij de brug kan je goed de grindbedden zien, het is dan ook niet vreemd dat ik net voor de brug langs een bedrijf loop dat grind bewerkt en verkoopt.

Aan de andere kant van de brug staat een mooi bord met de route over de Passo Della Cisa, de Cisa pas die ik over ga. Met plaatjes en hoogtes erbij. Morgen loop ik naar Berceto.

Ik ben even door Fornovo di Taro gestruind, In het oude Forum Novum stopten pelgrims al in de negende eeuw. Met moeite kan je dat nog zien bij de kerk Santa Maria, waar in een nis rechts van de deur een beeld staat van een pelgrim (zonder hoofd??). Aan zijn riem draagt hij zeven sleutels, de symbolen van de belangrijkste basilieken in Rome.

In Foronovo di Taro heb ik nog even geluncht om daarna het eerste stuk van de klim op te pakken. Mijn overnachtingsplek ligt al op 275 meter hoogte. Een B&B vandaag waar ik ook warm kan eten. Emanuelle is er maar druk mee, er zijn twee gasten maar gelukkig was ik er het eerst en heb de grootste stem gehad in wat we gaan eten. Ik gaf haar aan dat ik geen liefhebber van pasta ben, geen probleem voor haar, het wordt rijst, waarschijnlijk risotto met asperges die ze nog in de diepvries heeft en als groente dus de net geoogste aubergine en tomaat. Ik heb begrepen dat haar man kok is. Op de Facebook groep van de via Francigena zie je deze plek vaak langs komen met altijd enthousiaste verhalen. Het Nederlandse stel wat ik in Fidenza tegenkwam wilde hier ook overnachten maar het zat vol. Hieronder de foto van het huis en het uitzicht vanaf mijn kamer.

Morgen verder de Cisa pas op naar Berceto. Het wordt een zware lange dag van bijna 30 km. Vroeg weg en laat aankomen. Overigens mijn voeten deden het vandaag weer goed, maar geen rustdag meer nemen.