Tweede deel, Dag 17; Marina di Massa naar Camaoire,

6 oktober 2021.

Het is toch een dag geworden van ruim 30 km. Ik zat in Marina di Massa en moest eerst naar Massa om weer op de route te komen, dat was al een flinke tippel. Ik zit nu in Camaoire, maar dat is zo uitgestrekt dat ik ook een 1,5 km van de route afzit. Daarnaast nog een stevige klim na Massa en net voor die klim hevige regen. Voor de één na laatste wandeldag een pittige.

Vanmorgen met het ontbijt ontmoeten het Deense echtpaar en ik elkaar, zij zaten op dezelfde plek maar dat ontdekten we pas vanmorgen. De eerste keer was bij de boot van Danilo, de tweede keer in Sarzana en nu in Marine di Massa. Zij wilden ook naar de kust en zo kwamen we elkaar tegen. Weer veel ervaringen uitgewisseld tijdens het ontbijt. Hij heet Jan en zij heet Hanny, of ik haar naam helemaal goed heb weet ik niet zeker. Wat zijn Deense mensen toch altijd aardig, dat weet ik nog van de Camino Santiago met Tjedde, de vrouw die ik tekens tijden de route ontmoet heb. We hebben elkaar we even op de foto gezet. Hanny heeft ook de link naar dit blog dus zal het zeker nalezen.

De weg naar Massa was niet de mooiste, maar toch mooi dat ik er even doorheen gelopen ben. Een drukke stad met hooggelegen het kasteel Malaspina. Je kan het ook bezoeken maar dat werd me wat te gortig om ook nog te doen.

Wat ook leuk is zijn al die sinaasappel bomen in de straten. De sinaasappels hangen gewoon te verrotten aan de boom maar het is altijd een mooi gezicht.

Ik was hier in Maasa rond 9:15 uur, in de kathedraal was net een mis aan de gang, foto's nemen kon niet. Ik had er wel graag een stempel gehaald om dat de kathedraal opgedragen is aan Franciscus en Paulus, voor pelgrims twee belangrijke heiligen. Massa uitlopend begon het te regenen, even schuilen onder een boom en weer verder. Maar dat was van korte duur want het begon even te stort regenen, mijn regenkleding moest echt even aan. Net na Massa de stevige klim die ik op moest en in de regen gedaan. Even was het te erg dat ik moest schuilen. Uiteindelijk op de berg mijn regenjas weer uitgedaan en een stuk later mijn regenbroek. Verder op de route ook geen regen meer gehad. In de verte hoorde ik het wel onweren maar dat was aan de andere kant van de bergen.

De Apennijnen is een heel langgerekt berggebied richting het zuiden van Italië. Ik blijf nu langs de flanken van de bergen lopen en daarom af en toe nog een klimmetje. Dat geeft ook wel weer mooie uitzichten, op de kust waar wel de zon scheen.

Uiteindelijk is er ook weer een andere kant van de berg en ga je die weer af. Plotsklaps weer een leuk rustplekje voor de pelgrims van de Via Francigena, met waterkraan, zitjes en een kunstwerkje.

Je kan zien dat de regen het water weer in beweging heeft gebracht wat weer mooie plaatjes oplevert. Ook de vliegdennen met de lange kale stammen zie je hier veel.

Niet veel later kom ik in Pietrasanta, een klein maar bruisend plaatsje, is bekend omdat Michelangelo er het marmer voor zijn beroemde kunstwerken haalde. Gelukkig is de tijd er verre van stil blijven staan sinds de grote marmermeester is vertrokken. Sterker nog, Pietrasanta is één groot beeldenpark, met meer dan zeventig beelden van Italiaanse en internationale kunstenaars die zich allemaal hebben laten inspireren door deze creatieve plek. Al wandelend door het stadje stuit je op elk plein, maar ook op onverwachte plekken, op marmeren of bronzen meesterwerkjes. Als je Pietrasanta inloopt kom je al bij de eerste.

Verderop heb ik mezelf laten vereeuwigen in de poort naar Rome. Voor de poort ligt een bronzen plak met de verwijzing naar Santiago, de schelp, en naar Rome, de sleutels.

Lopend langs al die beelden tijd voor een lunch zodat ik verder kan naar Camaoire, de kathedraal San Martino kan je niet missen met de apart staande toren, een campanile. Een Campanile is een vrijstaande hoge toren van baksteen met bovenin klokken. Op het San Marco plein in Venetië staat ook een campanile. Jammer dat tussen één uur en drie uur, soms zelfs vier uur alles gesloten is.

Pietrasanta uitlopend langs een stuk drukke weg, maar verderop ga ik weer de rust in en moet weer omhoog. Omhoog over een redelijk keienpad en omlaag door een bamboebos. De hoeveelheid bamboe hier blijft mij verbazen, je ziet het echt overal.

De olijven zijn eigenlijk rijp, veel vallen op de grond en gaan verloren. Boeren hebben allerlei creatieve manieren bedacht om de olijven op te vangen die er al voor de pluk afvallen, hieronder allemaal netten onder de bomen gespannen, je ziet ook vaak dat er netten op de grond liggen.

Uiteindelijk kwam ik om kwart over vier op mijn overnachtingsplek aan, een rustiek Toscaans appartement geboekt via AirB&B maar zonder ontbijt. In het appartement vond ik bij toeval een "geheime deur" Je ziet een kast met kopjes en zo, maar die kast kan helemaal wegdraaien, daarachter de schoonmaak spullen. Grappig. Ik merkte het omdat ik kopje wilde pakken voor koffie.

Morgen de laatste wandeldag op de Via Francigena van deze serie. Morgen loop ik naar het mooie Lucca.