Dag 20; Mouthier Haute Pierre - Pontarlier,

6 juni 2019

Gisteravond heeft het ook even geonweerd en geregend, lekker fris. Ik zat te eten dus heb het door het raam gezien. Even later ging de zon weer schijnen en verscheen er een mooie regenboog. Ik heb de schat nog trachten te traceren maar die lag op een steile helling, jammer.


Vandaag een route van ongeveer 28 km, maar veel klimmen in het eerste deel en verschrikkelijk mooie natuur. De rivier de Loue was de eerste leidraad, die moest ik volgen tot de bron. Vanuit Mouthier Haute Pierre direct, na bij de bakker een broodje te hebben gekocht, steil naar beneden. Het lijkt dan dat je de oever van de rivier gaat volgen maar dat is zeker niet zo. Je maakt eerst, nadat je naar beneden bent gelopen een steile lange klim. Uieindelijk kom je weer bij de Loue, op een plek waar een waterkracht centrale staat. Een mooi oud gebouw in een dal. Men was ook nog bezig een van de schoepen te vervangen.


Maar dan begint het avontuur, ca. 5 km lang door de kloof van de Loue. Het pad is smal, glad ,rotsachtig en soms moest je met handen en voeten verder. Op iedere pas moest je goed opletten, want één verkeerde stap en je glijdt naar beneden. Maar je maakt wel wat mee, wat een woest geweld met dat water. Omdat het gisteren geregend had was alles nat, elke tak die je aanraakt geeft water. Eigenlijk is dit niet in foto’s vast te leggen, ik heb er veel gemaakt, en ook nog een filmpje wat ik probeer te downloaden. ( dan staat het weer onderaan de pagina). Eerst het pad, en dat 5 km lang.



Dan het natuurgeweld van het water.


En dan de bron waar de rivier ontstaat. Het water komt uit een gat in de berg, heel bijzonder


Aan de kant van de bron, voor mij 5 km lopen, is veel toerisme, een souvenierswinkel en zowaar een chalet waar je koffie kan drinken, dat heb ik na deze gevaarlijke tocht maar even gedaan. Ik ben overigens de hele tocht niemand tegengekomen. Of Sigeric hier ook gelopen heeft???


Direct na dit chalet gaat de Via Francigena weer even steil omhoog, om even later een heel apart kapelletje boven op een berg te zien staan, daar loop ik weer wat naar beneden.


Ik,kon niet goed achterhalen wat voor een kapelletje dit is. Na dit kapelltje mag je weer de lucht in, steil, 17 graden en heel lang klimmen. Wat mooi was om te zien dat je het kapelltje weer ver beneden je kon zien. Op dat punt was ik nog lang niet boven. Ik denk nog maar op een kwart. Gelukkig was het vandaag niet heet, tijdens deze klim geen zon en hoe hoger je kwam hoe kouder het werd. Op een bepaald moment was het nog maar 12 graden en heb ik toch maar mijn jas aangetrokken, ik kreeg het gewoon koud mede omdat je helemaal bezweet bent van al dat klimwerk.


Na ruim een uur klimmen was ik boven en kom je op een hoogvlakte, dat heb ik in Spanje ook vaak meegemaakt. Die hele lange klim was niet alleen bewegwijzerd met de rood witte GR strepen en gele pijlen maar ook met Jacobsschelpen met de letters VF die in de bomen hingen.


Het avontuur is dan voor die dag over en het loopt heel anders. Wat mij weer is opgevallen dat deze twee dagen de route van Ben Teunissen een totaal andere route is.Hij komt niet in Mouthier Haute Pierre. Terwijl de route die ik loop de officiële Via Francigena is. Ik zal hem daar eens naar vragen, want hij wilde feed back van mij. Hieronder het totaal andere landschap op de hoogvlakte.


Het laatste stuk naar Pontarlier was niet echt geweldig mooi, je loopt langs wat fabrieken, winkelcentra, buitenwijken, sportpark totdat je ineens in de binnenstad staat . De stad staat bekend om de klokken en absint. De geschiedenis van de Comtoise-klok is terug te voeren naar de 18de eeuw. Er is natuurlijk een museum waar de klokken worden tentoongesteld. Één klok is duidelijk, die staat op de toegangspoort van de oude stad. Vanuit mijn slaapplek kijk ik er recht tegenaan.


De absint werd vanouds in de Val de Travers (Zwitserland) geproduceerd, maar toen deze drank in 1907 in Zwitserland verboden werd, verplaatste de familie Pernod de fabriek naar Pontarlier.

Morgen loop ik de laatste etappe in Frankrijk, naar Jougne, op de grens van Zwitserland. Op de foto van de poort zie je al weer blauwe lucht, de zon scheen vanmiddag weer. Ook morgen heb ik zon zoals het er nu uitziet.