Dag 23, Rome
5 mei 2022
Vandaag een cultuurdag in en rond het Vaticaan. Ik liep rond negen uur op het Sint Pietersplein zag dat de Sint Pieterskerk al open was, daarvoor een hele korte wachtrij. Ik greep mijn kans, nu kan ik snel door de controle, en ben eerst Sint Pieterskerk gaan bezoeken. 1 1/2 uur later stond er een wachtrij zo'n beetje het hele Sint Pietersplein rond, om de basiliek in te komen. Als je eenmaal door de controle bent kom je eerst langs de Zwitserse garde.
En dan kom je in die immense grote kerk, het is dan ook de grootste kerk van de wereld. De kerk is 220 meter lang, 150 meter breed en 138 meter hoog. Er hebben zeven verschillende architecten aan gewerkt waaronder Michelangelo. De kerk is tussen 1506 en 1626 gebouwd. De kerk staat op de plaats van het vroegere circus van Nero, Waar volgens de overlevering de apostel en de eerste paus, Petrus, gekruisigd en begraven is. Deze plek is een van de drie pelgrims plaatsen, Rome, Santiago de Compostella en Jeruzalem. En schijnt tegenwoordig nog grotere kerk te bestaan op de Ivoorkust.
Het is niet zo dat er heel lang op die plek geen kerk gestaan heeft, keizer Constantijn de Grote gat al in 318 opdracht voor het bouwen van de Sint Pieterskerk. In de 15e eeuw werd de kerk veel te klein en moest er een grotere keer gebouwd worden. De oude basiliek werd gesloopt en er werd een nieuwe kerk ontworpen. Het eerste ontwerp was van Raphael, daarna zijn er nog drie architecten bezig geweest tot dat Michelangelo pro deo de bouw overnam. Hij gebruikte wel de bouwtekeningen van zijn voorgangers. Om de bouw te bekostigen verkocht men aflaten, je zonden werden afgekocht. Ik heb er 1600 km voor moeten/ mogen lopen.
Gelijk met het inlopen van de kerk kun je aan de rechterkant niet on het wereld beroemde marmeren beeldhouwwerk van Michelangelo heen. De Piëtà van Michelangelo, Michelangelo heeft het beeld al gemaakt toen hij 23 jaar was in opdracht van een Franse kardinaal. Het moest een in gewaad gehulde maagd Maria zijn met de dode Christus in haar armen. Maria ziet er heel jeugdig uit, Michaelangelo zou hierbij hebben opgemerkt dat de moeder Gods door maagdelijkheid en reinheid haar jeugdige verschijning heeft behouden.
Deze Baseliek is één groot museum met heel veel kunstwerken, je blijft fotograferen. Ik heb gezocht naar het bronzen beeld van Petrus, de eerste paus maar kon daar helaas niet dichtbij komen, pelgrims strelen zijn voet, net als je in Santiago Jacobus omhelst. In het midden staat het bekende baldakijn van Bernini, waaronder het hoofdaltaar is. Men was een mis aan het voorbereiden vandaar dat ik niet overal dichtbij kon komen.
Het monument van Alexander VII vond ik wel heel bijzonder. Hoe je dit kan beeldhouwen uit graniet, de doeken spreiden zich uit met die plooien, echt heel bijzonder.
Ik kan nog weet ik hoeveel laten zien maar dat lijkt me niet geschikt voor dit blog. Dat zou een beetje teveel worden. Uiteindelijk moest ik nog op pad voor het testimonium daarvoor moest ik in de sacristie zijn. Volgens het boekje van Ben Teunissen moet je dan buiten om op een plein en je daar melden. De basiliek uit naar het plein toe, weer door de controle langs de Zwitserse Garde, ik mocht doorlopen, en kom ik in een kantoortje. Ja meneer helaas dat is niet meer hier die moet u nu halen in de de sacristie vanuit de kerk. Ik ben net in de kerk geweest.
Ik zag het al voor me die hele lange wachtrij van mensen die de baseliek in willen, want ik moest opnieuw door de controle, hoe ga ik dat oplossen. Een beetje brutaal ben ik gewoon voor de lange wachtrij begonnen direct door de zig zag hekjes gelopen, mij tussen de wachtenden doorgeworsteld en iedereen voorbij gelopen, niemand die wat zei, ze dachten die man is of gek of hij hoort bij de organisatie. Uiteindelijk inclusief de controle was ik binnen 10 minuten weer in de baseliek. Toen vanuit de kerk op zoek naar de sacristie dat was niet zo ingewikkeld.
Aangekomen bij de sacristie, waar een afzetting voor was, mocht ik van de man achter de afzetting gelijk doorlopen hij haalde het touw los en ik kon verder. Dan zit er een man achter een heel klein bureautje en die gaat het wel allemaal regelen voor je. Heb jij veel stempels in je paspoort zegt hij. Hij vraagt waar wil je je stempel hebben en uiteindelijk uit het laatje komt er het testimonium.
Dan hoop je dat je naam nog ingevuld wordt maar dat wordt niet meer gedaan dat moet je zelf maar doen, de handtekening en de stempel en het waarmerk staan uiteindelijk op het testimonium. Ik hoopte nog dat hij een kokertje had waar ik het testimonium in kon doen om het veilig thuis te krijgen maar dat had hij niet, ik kreeg wel een enveloppe van hem. De eerste foto is van het verkeerde kantoortje en de tweede foto is echt van de sacristie. Rechts de man achter zijn bureau en priesters zijn zich aan het kleden voor de dienst die gaat komen.
En hieronder is die dan, Petrus en Paulus (Petrus met de sleutels rechts) kijken mee. Mijn zonden zijn vergeven. Dan weet je dat maar.
Na dit avontuur staat op mijn programma het Vaticaan museum inclusief Sixtijnse Kapel. Ik ben even naar mijn slaapplek gelopen wat gedronken en weer op pad gegaan naar het museum. En dan kijk je zo'n straatje in en dan denk je, wat is het hier toch een gekkenhuis wat een drukte met al die auto's dubbel geparkeerd. Schoonheid verdient het zeker niet.
En dan het Vaticaan museum, het is niet alleen op straat een gekkenhuis maar ook in het museum het is echt veel en veel te druk. Het museum is echt een zo groot dat ze af en toe de bezoekers een andere route opsturen om te zorgen dat niet iedereen tegelijk bij dezelfde komt, ze hebben daar een heel systeem voor. Je komt dan wel eens op afdelingen waar je niet zo erg in geïnteresseerd bent maar dat hoort erbij. Je kijkt je ogen uit het is allemaal zo prachtig. Ik ben eerder in dit museum geweest maar het museum is ontzettend aangepast. De Sixtijnse Kapel is natuurlijk altijd het hoogtepunt van dit museum maar ik heb een drietal collages gemaakt van mooie dingen die ik ook gezien heb.
Prachtige Gobelins, waaronder de moord op onschuldige kinderen, en de opstanding van Jezus uit zijn graf.
Prachtige zalen met hele verhalen op wanden en plafonds.
Wat ik ook erg bijzonder vond was de lange gang, de Galleria delle Carte Geografiche. Een hele lange gang met een prachtig plafond en op de wand allemaal tekeningen van oude Landkaarten van Italië. Alle gebieden van Italië zijn uitgetekend en als afsluiting een kaart van heel Italië. Ik heb geprobeerd mijn route een beetje te volgen die ik gelopen heb en ik herkende veel plaatsen.Alle kaarten, meer dan 20 zijn dus ter plekke getekend op de wanden.
Ja en dan de apotheose de Sixtijnse Kapel. De kapel volledig beschilderd door Michelangelo. Toen wij er de vorige keer waren, waren de schilderingen net gerestaureerd, mocht je ook gewoon foto's maken. Maar de tijden zijn veranderd, ten eerste is het hartstikke druk en foto's maken is echt verboden, er lopen allemaal mannetjes rond die je erop wijzen dat het niet mag. Maar ik ben niet de enige die toch alweer gezondigd heeft. Ook werd er constant opgeroepen om stil te zijn omdat het in kapel is. Een priester kwam ineens de zegen gegeven. Dit is dan ook de plek waar bij het kiezen van een nieuwe paus alle kardinalen worden opgesloten om te besluiten we uit het hun midden de nieuwe paus wordt. Je kent het wel van de witte en de zwarte rook, bij witte rook is er een nieuwe paus. Beschilderingen van Michel Angelo zijn echt heel bijzonder, in zijn tijd al behoorlijk 3D geschilderd. Hele verhalen kun je er in lezen.
Dan na dit hoogtepunt daal ik de trap af naar de uitgang van het museum. Een mooie trap met twee hellingsbanen boven elkaar wat toch een trap is, er zitten allemaal treden in.
Het zit erop, ik heb de Via Francigena voltooid en heb mijn aflaat. Morgen vlieg ik weer naar huis. Ook wel weer lekker om in je eigen omgeving te komen.
Bedankt allemaal voor de erg leuke reacties via Facebook, WhatsApp of vie de mail of telefoon. Dat doet mij goed die leuke reacties.
Wat zijn mijn volgende wandel plannen? Eerst in juni de Alkmaarse Vierdaagse en in juli de Nijmeegse Vierdaagse, tussendoor nog wat losse tochten, nog een week fietsen in mei met Adie en Jan en Jannie, nog 5 dagen Oerol, en tussendoor mijn vrijwilligerswerk en nog een beetje echt werk.
Plannen voor een andere lange afstands wandeling heb ik nog niet hard. De Via Francigena doorlopen naar zuid Italië trekt mij nog niet zo, misschien van Lissabon naar Santiago de Compostella. Ik laat het weten tegen die tijd.
De uitnodiging voor de première van de complete film van de Via Francigena komt ook vanzelf. Ciau, Ciau.