Tweede deel, Dag 4; Garlasco naar Pavia,

23 september 2021.

Vandaag aan het begin van mijn zeventiger levensjaar op pad van Garlasco naar Pavia. Pavia is een stad met universiteit, dus veel studenten. Mijn wahtsapp stond vandaag niet stil, dank voor de vele felicitaties op wahtsapp en Facebook. Erg leuk dat er zoveel mensen aan je denken. Ik gaf vaak aan dat ik er vandaag een feest van ging maken, dat is gelukt, niet met taart maar met een diner op de middag aan de rivier de Ticino.

Het weer is weer stralend vandaag, dat is op zich al een feest. De tocht eerst een stuk door Garlasco op weg naar de eerst volgende plaats Gropello Cairoli. Net voordat je daar aankomt zie je allemaal huisjes, wat zijn dat, even verder doorlopend weet je het, allemaal familiegraven op een kerkhof. Het ziet er indrukwekkend uit.

Even verder in Gropello Cairoli heb ik op deze dag mijn eerste stop voor koffie gemaakt. Koffie kost hier maar één euro. Daarna weer verder, langs een kerk waar je niet eens via een zebrapad kan komen, de auto's scheuren rondom kerk heen.

Het landschap begint steeds meer te veranderen, nog wel rijstvelden maar ook veel bos. Zelf het dorp Villanova D'Adenghi ligt opeens hoger verheven boven het vlakke landschap. Het lijkt zo een klein dorp maar het is een langgerekt dorp van een paar km dat hoog blijft, later daalt de weg weer. Rechts zie je een geoogst rijstveld en voor je toch nog een grindweg.

Dan kom je een beetje Hollands op een dijk te lopen, die zou zo een plekje in Nederland kunnen zijn, iets verder slaat de route naar links van de dijk af de vallei van de Ticino in. Die vallei blijf ik tot Pavia volgen.

Zelfs 11,5 km door de vallei naar Pavia, alleen maar bospaden, smalle paden met veel begroeiing. Al snel kom ik bij de eerste wilde watergangen die uieindelijk uitmonden in de rivier de Ticino. De Ticino mond uit in de Po, daar kom ik overmorgen aan. De riviertjes en de grote rivier zijn fascinerend, zeer snel stromend.

En hier komen die twee riviertjes in de Ticino.

Ik heb een tijdje op een trap gezeten om de genieten van dit geweld, je hoort alleen het water. Iets verder dan dit plekje was een bar, maar die was gesloten, nog een stuk verder op de route was er weer een bar waar je ook kan eten. Laat ik eens gek doen en net als de italianen s'middags het warm eten nemen, ben toch vandaag jarig en ik zou er een feest van maken. Lekker stuk vlees met frietjes, ik wilde er ook nog sla bij maar dat mislukte. Wel een fles water en bier. Normaal drink ik tijdens de wandeling nooit alcohol maar deze dag wel. Het ziet er allemaal leuk uit maar ineens zag ik een vrouw opspringen uit haar stoel alsof er een eng beest in haar nek zat. Even later zag ik een rups op mijn servet en inmiddels zater er al 10 op mijn rugzak. Ook ik opgesprongen om ze te verwijderen. Toen ik op mijn slaapplek was zat er nog een op mijn blous en 3 in mijn rugzak. Gelukkig heb ik het allemaal weer schoon gekregen. Het leken processierupsen maar er stonden geen eikenbomen, zie liepen over de parasol en de grond. Ik heb er lichamelijk geen last van gehad. De biefstuk lijkt op de foto wat zwart maar dat was die niet.

Nog weer even stug doorlopen en in de verte zie ik de contouren van Pavia. De brug waar ik over ga is de Ponto Coperto. Er bestaat een legende over deze brug;

Volgens deze legende wilden veel inwoners van de wijk Borgo Ticino in de nacht van Kerstmis in het jaar 999 naar de nachtmis in de stad, maar konden de boten hen niet naar de overkant van de rivier brengen vanwege de dichte mist.

Plots arriveerde er een in het rood geklede man, de duivel, die voorstelde om onmiddellijk een brug te bouwen in ruil voor de eerste ziel die erover zou gaan. Onder de menigte was de aartsengel Michaël , die wegrende van de nabijgelegen kerk , die hem herkende en het pact accepteerde. De duivel maakte vreemde tekeningen op de grond, de brug verscheen en even later liet de aartsengel eerst een geit passeren. De duivel, boos omdat hij was bedrogen, ontketende een storm, maar de brug bleef intact; de duivel vluchtte toen en de mensen van Pavia lieten, dankbaar, een kleine kerk bouwen in het midden van de brug. De brug werd dus ook de Duivelsbrug .

De oorspronkelijk brug is in de tweede oorlog verwoest, deze is in 1949 gebouwd. Op mijn foto zie je alleen een helft van de brug, zelfs de kapel die midden op de brug staat staat er niet op.

Hieronder een foto van internet geplukt die beter het geheel weergeeft.

Over de brug ben ik direct in het oude Pavia, zelfs de Romeinen hadden hier hun vesting, net als in Utrecht. Mijn overnachtingsplek is midden in het oude Pavia. Een stad die bruist van het leven een echte studentenstad. Veel mooie pleinen met veel terrassen.

En dan de kathedraal van Pavia, van binnen erg mooi afgewerkt met een koepel net zo groot als van de Sint Pieter, maar buiten zijn ze de kerk vergeten af te werken, zo lijkt het. Het lijkt het casco wat nog met natuursteen had moeten worden afgewerkt.

Hieronder nog een detail.

En een beetje Nederland vind je altijd in grotere steden, het moet eigenlijk de King zijn.

Vanavond nog iets kleins eten en op tijd weer slapen, morgen weer ruim 30 km voor de boeg, ook hier tgv geen overnachtingen eerder op de route. Voor het eerst bij een Agriturismo. Het weer lijkt weer goed te worden. Water heb ik al ingeslagen zodat ik met ruim 2,5 liever de dag begin.