Dag 9; Châteauvillain - Mormant, 26 mei 2019

Steve en Maggie moesten vanmorgen speciaal voor mij op zondag vroeg hun bed uit, ik was de enige gast voor het ontbijt, wat ik om 8 uur graag wilde hebben. Maar ze waren allebei uit de veren en mijn ontbijt stond klaar. Steve nog wat zuchtend over de verkiezingen voor het Europees parlement, die vandaag in Frankrijk zijn. Dat zuchtende was meer door het gedoe met de Brexit, voor hem mogen ze dat onmiddellijk terug draaien. Na handenschuddend van elkaar afscheid te hebben genomen, op deze zondag, op weg naar Mormant. Het stembureau was inderdaad open in de “Marie”, en de kerkdeur stond op een kier. Dus maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om toch nog even binnen te kijken. Deze kerk is oorspronkelijk uit de veertiende eeuw maar is op de klokkentoren na in de achttiende eeuw geheel opnieuw gebouwd. Dat zie je goed aan de neoklassieke stijl.


De tocht begint vandaag door de poort van het “Parc á Daims” . Dit park werd in de zeventiende eeuw aangelegd voor de jacht, maar binnen het door de 6 km omringende muur van het park lopen nu alleen maar tamme herten, en vooral wandelaars. Als je aan komt lopen bij de poort denk je deur op slot, maar niet voor wandelaars, wel voor auto’s, fietsen en zelfs honden ( Gerrie?) De eerste foto als je komt aanlopen en de tweede van de andere kant, de park zijde.



De hele route gaat vandaag dooor het bos. De route is eigenlijk een 10 km lang recht pad door het bos. Je komt alleen wat fietsers tegen en een boswachter, en verder hoor je alleen de vogels en de stappen op het grindachtige pad, van je eigen voeten. Als je nog eikenhout nodig hebt? Het ligt hier allemaal te koop. Iedere stam is genummerd, en het ligt er sinds 18 april 2019 staat er op bordjes.

Halverwege de route een oude vervallen boerderij, ik ben die even gaan bekijken, maar een bende van binnen. De ladder ben ik niet op geweest omdat ik dat niet vertrouwde.


Zoals ik al schreef, kom je deze dag echt niets maar dan ook niets tegen, bij de bakker vanmorgen een klein stokbroodje gehaald, omdat ik al wist dat er ook niets te krijgen is in Mormant. De zon scheen dus tijd voor een picknick op een mooie boom. Ik had ook kaas bij me, samen met water drinken een goede picknick. Later heb ik ook nog foto’s gemaakt van de vele bloeiende bloemen die onderweg in het bos staan. Wat je ook kan tegenkomen is de jacht, Fransen zijn echte jagers. Ik hoorde geweer knallen en ook later jachthoorn geluiden. Hoe kom ik daar door? Gelukkig ging mijn route bij het kruispunt voor de jacht naar rechts. Onderaan heb ik een filmpje gezet om je mee te laten genieten.


De laatste km naar Mormant was echt dwars door het bos heen, er klopte iets niet in de GPX route en in het boekje van Ben. Ik had denk ik veel eerder rechtsaf gemoeten. Waar het moest volgens de aanwijzing, was geen pad te vinden. Maar met mijn GPX in de hand ben ik dwars door het bos richting Mormant gegaan. Krakende takken, hoog gras, maar ook zo kom je er. Tegen het eind af en toe wat schrikdraad van een boer demonteren en weer terug zetten, zo kwam ik in Mormant. Hieronder het hele gehucht Mormant en mijn slaaphuis voor de komende nacht.



Het gehucht met 5 huizen. Een van de bewoners Annick en Guy Michelot ontvangen in hun tweede huis pelgrims. Zelf wonen zij in het huis er tegenover. Annick stond mij al op straat op te wachten, ze spreekt alleen maar Frans. Inmiddels is pelgrim François ook hier aangekomen. We kunnen vandaag mee-eten. Er is hier echt niets. Maar.. hier geen internet, geprobeerd dit blog te maken via mijn eigen hotspot. Maar de verbinding is 3 G met twee capaciteits streepjes. In Langres heb ik deze dag afgemaakt.

Francois en ik wat rond gelopen na de douche, vroeger heeft ook hier een klooster gestaan. Een particulier heeft geprobeerd daar wat leven in te blazen om dat bisschop Sigeric (zie de algemene pagina) ook hier is geweest in 990. Maar je bent met een rondje, als je langzaam loopt, binnen drie kwartier rond. Er staan nog wat gebouwen uit die tijd met nu al vervallen bordjes met tekst. Project niet echt geslaagd, jammer.


Na mijn stoeiwerk met het blog een poosje buiten gezeten. Om 19 uur tijd voor de warme hap. Annick had gekookt, vooraf een of andere niet definieerbare paté, als hoofdgerecht lapin (konijn) met een rijst groente gerecht, en een cakebrood met iets als nagerecht. Ik had een biertje gevraagd die ze even aan de overkant van de weg uit de koelkast moest halen. François en ik hebben goed gegeten maar als Annick erbij is brabbelen ze het snelle Frans. Een dag vandaag om niet te vergeten. Morgen naar de oude vestingstad Langres.