Dag 5, Grave naar Wijchen, 21 juli 2021

Na een lekker ontbijt bij Joop en Wilma vertrokken richting Wijchen, bij de Vierdaagse is het vandaag ook de dag van Wijchen maar daar merk je nu natuurlijk niets van. Ik zit ca. 1 km van de route en moet eerst naar het oude centrum van Grave. Nog even vanaf een oude vesting een foto genomen met zicht op het arsenaal.

Dan richting Velp, ja er ligt ook een Velp bij Grave. Het enige wat daar is, is een klooster. Het Emmausklooster is het oudste Kapucijnenklooster in Nederland (1645) en is vernoemd naar de Bijbelse plaats Emmaus. Het is prachtig bewaard gebleven, zowel van buiten als van binnen. zij hebben 12 kamers voor pelgrims om te overnachten, maar helaas was dit volgeboekt. Er zijn 1 en 2 persoons kamers en er wordt een 3 gangen maaltijd voor je gemaakt. Jammer dat dit nu niet lukte maar ik heb nog een kans met het Kloosterpad dan ligt dit klooster ook in de route. Maar ik heb niets te klagen over mijn slaapplek in Grave, die was zeker perfect. Je loopt naar de rand van Grave en dan zie je het klooster van de Kapucijnen al in de verte liggen.

Verder ga je door de polder Keent, gisteren gaf Joop nog aan dat dat niet kan vanwege het hoge water maar dat lukt vandaag weer, het water was vannacht voldoende gezakt. Keent, een verzameling tussen de dijken gelegen boerderijen en woonhuizen, is met 72 inwoners de kleinste kern van de gemeente Oss. DLG (Dienst Landelijk Gebied) en Rijkswaterstaat hebben begin jaren 2000 de handen ineengeslagen om in de Keentse uiterwaard een natuurgebied te realiseren waarbij ook de Maas meer ruimte kreeg. Ja en bij hoog water is die ruimte nodig en is het gehucht Keent een eilandje. De weg waar ik liep heeft minimaal met 1 meter water gestaan, dat kun je zien aan hekjes etc,

In Keent zit een terras atelier dat Keent heet, ook dat was vandaag weer open voor koffie, thee en fris. Hier alweer de eerste Walk of Wisdom lopers gezien en vandaag veel fietsers hier. Koffie met een glaasje verse jus d'orange smaakten goed. Rond mijn rugzak liep een kitten te spelen met de atributen op mijn rugzak.

Als je de polder uit bent is het even afzien een kang stuk over de dijk naar Ravenstein. Eerst kom je bij Neerloon, gemeente Oss, waar ik mijn ringetje kon vonden voor die gemeente. Aangezien Neerloon direct aan de Maas ligt, is deze rivier van groot belang geweest voor de geschiedenis van het dorp. Neerloon is een van de drie plaatsen in Noord-Brabant waar vroeger een doorwaadbare plaats in de rivier lag. De Romeinen maakten al gebruik van deze doorwaadbare plaats. En de Heer waakt over Neerloon met zijn rug naar de Maas. Je ziet de afzettingshekken nog staan. Neerloon is buiten het kwelwater om droog gebleven. Hier ook weer op een bankje twee bekende pelgrims ontmoet.

Voor je zie de snelweg A50 over de Maas gaan, net voor Ravenstein. De route gaat via het voetveer naar Niftrik, maar helaas die aanlegsteiger is nog niet te bereiken, dan terug naar de snelweg de trap op en via het fietspad langs de snelweg de Maas over. Het water is behoorlijk gezakt maar je wil niet weten wat er aan rommel mee stroomt. Met het oversteken van de Maas ben ik in Niftrik, de gemeente Wijchen. Ook hier een stuk over de dijk maar gelukkig was er een bar restaurant voor drinken en lunch. Hier weer een verzameling van bekende pelgrims. Ik zat bij de ingang van het terras en kon iedereen begroeten. Weer erg gezellig.

Een stuk verder liep ik ineens met twee pelgrims die ik niet eerder had gezien, en zowaar een man erbij. Ik heb het gevoel dat deze tocht voornamelijk door vrouwen wordt gelopen, bij de inwijding ceremonie zaterdag waren alleen maar vrouwen. Het zij zo. We kwamen wel langs 3 tevreden beesten, varkens in het vrije veld. Deze hebben tot de slacht een mooi leven.

Inmiddels ben ik in Leur waar mijn overnachtingsplek is, ca. 1 km voorbij Wijchen maar wel aan de route.

I n het hart van het Land van Maas en Waal ligt de Heerlijkheid Leur, een landgoed dat al sinds 1748 in particulier bezit is. Langs de zwierige landwegen staan oude lindebomen, de weilanden staan vol kruiden en klaver en in de bossen hoor je de specht en de koekoek. Iemand schreef ooit eens: “De wereld heeft er zijn pas vertraagd …. “. Deze oase van rust en gemoedelijkheid is een prachtige plek om te wandelen, te genieten van de oude bomen langs de lanen en monumentale gebouwen.

Historie

In de Vroege Middeleeuwen slaagden enkele adellijke grondbezitters erin om steeds meer politieke, economische en juridische macht te verwerven. Ze noemden zich ‘heer’ en hun gebied heette daarom ‘heerlijkheid’. De heer woonde in een kasteel, van waaruit hij zijn gebied bestuurde en beschermde.

Heerlijke rechten

Zo’n heerlijkheid bestond vooral uit een hoeveelheid rechten, zoals het recht om orde te handhaven, rechtspraak toe te passen en belasting te innen. Ook het jachtrecht, visrecht en molenrecht hoorden daarbij. Vaak waren de heren alleen verantwoording verschuldigd aan de koning of de keizer, dus niet aan een hertog of graaf.

Leur

Het Land van Maas en Waal telde verschillende van dit soort heerlijkheden. Als een van de weinige heeft Leur haar karakter als landgoed kunnen bewaren. Leur hoorde in de Middeleeuwen tot het aartsbisdom Keulen. In 1311 kwam Leur in het bezit van Cisterciënzer monniken, die de woeste grond ontgonnen en het geschikt maakte voor de landbouw. Eind 18e eeuw is een landgoed aangelegd met park in romantische landschapsstijl. Opvallend zijn de grote, statige lanen met prachtige eiken en beuken.

De foto's van deze heerlijkheid maak ik morgen, dan loop ik langs het kerkje en het landhuis. Er is één overnachtingsplek in Leur en die heb ik. Om de hoek is zelfs ook nog een restaurant waar ik straks kan eten. Morgen loop ik naar Afferden, mijn laatste overnachtingsplek van deze week. Afferden ligt aan de Waal. Met het Pieterpad ga je bij Afferden met de pont de Waal over. Maar ik blijf aan de zuidkant van de Waal.