Dag 19, van Thorn naar Grevenbicht, 13-04-2021.

Van Thorn naar Grevenbicht, een dag door en langs de Maasvallei van de Maas, een kleine 8 km door België. De meningen over of je wel of niet nu in België mag lopen verschillen, de een stelt dat het niet mag, de ander dat je een verklaring van eer bij je moet hebben en weer anderen stellen dat het gewoon mag omdat je korter dan 24 uur in België bent. Ik heb mijn route gewoon door België gelopen, zonder verklaring van eer en zelfs zonder paspoort, die was ik vergeten mee te nemen. Ik kan iedereen verzekeren dat de wandeling ook probleemloos kan, vanaf Thorn heb ik de toekomstige route gelopen zodat je niet door Kessenich loopt. De hele route loopt langs de Maasplassen, je komt nagenoeg niet in bebouwde kom. De politie reed een keer langs, ik zwaaide en zij zwaaiden enthousiast terug. En zowaar in Aldeneik was bij een Belgische kroeg zelfs koffie met vlaai te koop, ik mocht zelfs even op een bankje gaan zitten.

Jo en Yolanda hadden mij ook weer met het ontbijt verwend, zelfs genoeg voor een lunchpakketje en weer een krant erbij. Op mijn gemak heb ik ontbeten en Jo kwam tweemaal vragen of alles wel genoeg was. Buiten scheen de zon, dan ziet het witte stadje er nog mooier uit. De eerste foto is de oude abdij met de Abdijkerk.

Zoal ik al aangaf ben in na Thorn een andere route gaan lopen dan mijn GPX aangaf, in het boekje van het Pelgrimspad staat deze toekomstige route al aangegeven en die was zeer goed te lopen je mist dan Kessenich en komt dan bij Geistingen op de normale route. Maar Kessenich mis je niet want je hebt een heel mooi zicht op de kerk met de grote wal ervoor die je anders niet gezien zou hebben.

De Maasvallei is grotendeels ontstaan door grindwinning, er liggen nog steeds baggerschuiten in het water die zand en grind omhoog halen. Het gebied is in samenwerking met de twee provincies Limburg van Nederland en België ingericht als een groot natuur-en recreatiegebied. De fietspaden zijn aangelegd en vandaar dat je ook deze route nu kan bewandelen. Dat grind is wel bijzonder te zien hoe dat schoon op het land komt. Hieronder ligt het grind wat gereinigd van de baggerschuiten komt, later ben ik nog een andere methode tegengekomen maar daar later meer over.

Hieronder laat ik nog even een plaatje zien van Aldeneik, mijn koffie stop. Ik was echt de enige gast, zo stil was het vandaag. Er lagen 4 koffiebekertjes in de afvalbak, ik was niet de eerste. Maar de bar mevrouw heeft mij enthousiast geholpen en meegeleefd met mijn wandeling van vandaag. Onderweg kwam ik ook nog een Belgische vrouw met twee kinderen met allemaal rugzakken op met slaapmatjes. Ik vroeg of ze naar Santiago de Compostella aan het lopen zijn omdat dit ook de route is naar Santiago de Compostella, dat wilde ze wel graag maar eerst maar in België en Nederland.

De laatste Belgische plaats is Maaseik, ook daar loop je langs de rand van de plaats, de brug over de Maas is de verbinding tussen Nederland en België, de grens ligt in de Maas. In de leuning van de brug zit een kunstwerk verwerkt, een platte knoop waarbij de uiteinden door twee handen worden vastgehouden. Dit is de Pater Sangersbrug, en het kunstwerk symboliseert de de samenhang tussen de twee Limburgse volken. De brug zelf trilt als er verkeer over raast, ik hoop dat die het nog lang heel blijft.

Ik ben weer in Nederland en het eerste plaatsje is Roosteren. Ik ben even van de route afgegaan om Roosteren in te lopen. Ik wist dat daar een Jacobskerk staat, een plek voor pelgrims naar Santiago de Compostella. Dat viel me wat tegen, een bordje aan de muur over wie Jacobus was en dat de pelgrims hier langs komen. Kerk was dicht en heeft ook geen bijzondere uitstraling. Deze kerk is wel op leeftijd, van 1843, de overleving schrijft dat het huidige Roosteren rond deze kerk is gebouwd. Dit terwijl Roosteren al sinds 714 bestaat.

De route is nu naar Illikhoven, je ziet als je dat tikt, en zo zie je het ook op het plaatsnaambord dan lijken het 3 ellen, maar de eertste letter is de hoofdletter i en de tweede de de derdeletter zijn ellen. Ziet er een beetje vreemd uit. Op het plaatsnaambord hebben ze de ellen van boven iets afgeschuind.

Bij Illikhoven is wel iets bijzonders gedaan met de Maas. De Maas krijgt meer waterberging bij hoog water en er wordt daarmee veel extra natuurgebied gemaakt. Een heel groot project wat grotendeels gefinancierd wordt met grindwinning. Bij Illikhoven ligt het gehucht Visserweert. Ook hier is voor de Maas een groot uitloopgebied gemaakt voor water. Bij hoog water ligt Visserweert als een eiland tussen de Maas en het uitloopgebied. Zomers staat er geen water in het uitloopgebied. Naar Visserweert is nu een hoog waterbrug gemaakt om daar te kunnen komen. Ook nu nog staat er water in het uitloopgebied. Een prachtig project waarbij Visserweert niet hoeft te verdwijnen. De eerste foto geeft de situatie bij hoog water aan, de tweede foto van de situatie nu langs de brug heen gezien. Rechts van het "eiland was voorheen geen water.

En dan de grindwinning, het financier project voor aanpassing van de Maas. Ik heb veel in de bouwwereld gezien maar wat ik hier zag is wel heel bijzonder.er wordt hier ca. 53 miljoen ton grind gewonnen. Het grind wordt afgegraven tot verwacht ik 8 meter diep, daar zit zand tussen, grote en kleine keien en grind. De hele dag staan machines van Boskalis het uit de grond te scheppen, een machine tot grondwaterniveau en 1 machine gaat nog 4 meter het water in. Wagens worden continue volgeschept. Maar aan de andere kant wordt de plas weer dichtgegooid met grond. Uit de Maas zijn intense hoeveelheden grond gekomen wat langs de Maas in depot ligt. Ook hier rijden vrachtwagens af en aan om de grond naar de grindplas te brengen. Hiervoor zijn speciale wegen aangelegd. De route van het pelgrimspad was daarvoor omgelegd, maar ik heb toch de oorspronkelijk route gelopen, ik moest twee keer zo'n weg oversteken maar met beleid was dat geen probleem.

Dit stuk van Nederland is maar 4,3 km breed, het smalste stuk van Nederland. In een uur loop je van België naar Duitsland. Met het Pieterpad lopen liep ik ook door dit smalle stuk, toen aan de Duitse zijde, nu aan de Belgische zijde. Je wordt daar vaak op geattendeerd. Nu een grote super stoel.

Ook vandaag weer veel tekens van het Roomse leven, zoveel dat ik ze weer in een collage heb gezet. De Willibrorduskapel in Aldeneik (B). De kapel staat op instorten, maar er is een restauratie plan. Aan de kopzijde zit een bron gemaakt door de Heilge Willibrordus. Maar ook dicht gegroeid.

Morgen de laatste dag van deze serie, via Born en Sittard loop ik naar Spaubeek, en dan met het OV weer naar huis. Vandaag een warme maaltijd gehad bij mijn gastvrouw van Vrienden op de Fiets ( ook voor wandelaars). Ik kreeg heerlijk aardappelen, wortels met erwten en Limburgs zoerfleish, huisgemaakt.