Dag 33; Etroubles - Aosta, 19 juni 2019
Vanmorgen eerst maar even eerst per app, proficiat gedaan aan Loes die vandaag jarig is. Goed geslapen en de pijn in mijn linkerknie is wel een eind weg maar ik vertrouw het niet. Besloten toch om deze 14 km per bus te doen, met morgen een dag rust erbij moet het overmorgen weer goed komen. Als ik vlak loop heb ik er geen last van, maar er komen natuurlijk wat uitloop heuvels van de Alpen. De eerste bus ging om 7:09 uur en de volgende om 11:14 uur, die volgende heb ik maar genomen. Ik heb dan ook rustig en uitgebreid ontbeten en ben toen Etroubles maar eens gaan verkennen. Ook hier leeft de Via Francigena goed. Aangekomen bij het plein in het dorp kun je duidelijk de uitingen zien van de Via Francigena.
En wat is nog mooier, dat er een gastenboek ligt met een stempel, om in je pelgrimspaspoort te zetten. Gisteren kon ik even niet meer verder en had ik dit ook nog niet ontdekt. Ook de tekeningen op de gevel gaan over het pelgrimmeren.
Etroubles is een prachtig dorpje waar de weg komend van de Alpen met haarspeldbochten langs gaat. Zeer mooie straatjes, ook hier weer een mooie waterbak die je echt overal ziet staan, dit zijn niet de wasplaatsen zoals in Frankrijk maar echt drinkwaterbakken, het water is drinkbaar en goed koud, blijft constant doorstromen. Als je op details let zie je ook de schoorstenen die als een sierobject zijn opgebouwd. Al met al was hier voldoende rond te lopen en te zien.
Je ziet het weer is weer goed, het wordt richting Aosta 29 graden vandaag. 3 minuten te laat kwam de bus eraan met 1 passagier erin, plaats genoeg. Deze bus was drie kwartier geleden vertrokken van de Col San Bernardo. Voor € 2,20 heeft de bus me naar Aosta gebracht in ongeveer drie kwartier tijd. Er zijn nog 2 passagiers later bijgekomen dus echt uit kan dit ritje niet. De route ging behoorlijk naar beneden, Aosta ligt op 573 meter hoogte. Ik heb er beslist geen spijt van dat ik hiervoor gekozen heb, het geeft juist een goed gevoel. Hieronder de bus bij aankomst in Aosta.
Rugzak weer op en het ommuurde Aosta in. Eerst om boodschappen te doen voor de lunch, dan naar de Tourist Information voor een kaart en uitleg, en ook voor een echte Via Francigena stempel. Lopend door de wandelstraat vol met winkeltjes, cafe’s en eettententjes wordt ik plots aangehouden door een vrouw, ze begon in het Engels maar ik had snel door dat zij een Nederlands was. Ze is met twee vriendinnen hier op vakantie. Maar ze herkende op mijn rugzak de Via Francigena tekens. Zij heeft de Via Francigena twee jaar terug gelopen van Aosta naar Rome, en wilde graag nog eens terug naat Aosta. Ze werd met mijn verhalen direct weer wild enthousiast om weer een tocht op te pakken. Het viel me op dat er ineens veel Nederlanders zijn, dat heb ik in Frankrijk en Zwitserland niet meegemaakt. Hieronder een deel van de muren van het Romeinse Aosta.
Morgen ga ik Aosta echt verkennen, ik heb nog wel even een foto gemaakt van een bronzen maquette van het oude deel van Aosta. Zelf zit ik met mijn slaapplaats net buiten de oude stad maar op een Romeinse weg aan een Romeinse brug. De was is inmiddels weer gedaan.
Morgen het hele verhaal van Aosta. En mijn knie? Ik heb er vertrouwen in dat dat goed komt.