Dag 7, Afferden naar Nijmegen, 23 juli 2021
De laatste dag op de Walk of Wisdom, vandaag vanaf Deest naar Nijmegen. Goed geslapen en een lekker ontbijt met een gesprek met de eigenaar. Hij was voorheen veeboer, op veel van zijn land is een zandwinning gekomen dat nu een grote waterplas is. Is toen de recreatiekant opgegaan door B&B en groepsaccomodatie aan te bieden. Dat loopt goed. Inmiddels zit zijn zoon ook in het bedrijf, bieden nu ook veel activiteiten voor bedrijven aan. Het loopt allemaal goed, zijn zoon zou nimmer boer zijn geworden gaf hij aan. Tegenover de Uiversnest staan een vreemd soort planten, ik vroeg hem wat dat voor planten zijn. Hij vertelde dat iedereen dat vraagt, het zijn geen planten maar bomen, ze worden 16 meter hoog en zijn voor hout productie. De naam van de boom is Anna Pawlowna, wel van de naam gehoord maar nooit dat dit ook een boomsoort is. In de winter vallen de bladeren eraf en zie je alleen een stam.
Ik moet weer een stukje lopen naar de route, terugkijkend naar het Uivernest net over de zonnebloemen heen geeft dat een mooi plaatje.
De tocht kenmerkt zich vandaag met de Waal en de dijk. Vanaf Deest is het volledig over de dijk lopen naar Nijmegen. Gelukkig ging een stuk door de uiterwaard over een asfaltweggetje dat weer droog was. Het weggetje heet ook uiterwaard. Ook hier wordt zand gewonnen om ruimte voor de Waal te maken.
Een aardig stukje doorlopend met rechts achter de dijk het plaatsje Winsen, loop je naar de brug van Ewijk waar de snelweg A50 overheen gaat. Als je met de auto over de brug rijdt heb je geen weet hoe immens de constructie is, de helft van de brug is van 1976 en de andere helft van 2013.
Nog geen koffie gehad maar ca 2 km verder is de Dijkschuur, normaal alleen in het weekend open maar ook vandaag vanwege de Alternatieve Vierdaagse. Gisteren heb ik alle bekende pelgrims gemist maar hier zat een bekende koffie te drinken. Het is Fransje en ze was zo blij mij te zien omdat ze gisteren ook niemand ontmoet had. Deze schuur is bij Beuningen. Wij besloten verder samen door te lopen mits dat het de ander zou storen in snelheid van lopen. Maar het is gelukt we hebben samen de laatste 9 km gelopen. In de verte komen de contouren van Nijmegen in zicht.
Maar eerst nog verder over de dijk richting Weurt. Een plaatje net voor de sluis van het Maas-Waal kanaal waar je met de Vierdaagse ook over loopt. Maar nu ging de tocht door Weurt heen en wat je dan ziet? Je bent een verzamelaar of niet. Prachtig lelijk.
Na Weurt de sluis over en dan weer naar Nijmegen over een totaal andere route. Na de sluis ging de route het grasland in wat zeker 1 meter hoog staat. Je loopt helemaal om de kolencentrale van Nijmegen, gelukkig buiten werking, en dit grote bouwwerk wordt nu gesloopt, een proces van jaren heb ik begrepen.
Na de centrale gaat de route richting de nieuwste Waalbrug, ook wel Stadsbrug of Oversteek genoemd. Op deze brug is ieder jaar de herdenkingsbijeenkomst van de oversteek met Market Garden. Die herdenking is altijd op de maandag van de Vierdaagse week. Deze week ook met burgemeester Bruls, veteranen en de Vierdaagse organisatie.
Op 20 september kreeg het 3rd Battalion van het 504th Parachute Infantery Regiment van majoor Julian Cook opdracht de Waal over te steken en de spoorbrug via de noordzijde te veroveren. Met veel te lichte boten van het Britse XXX Corps gingen ze de Waal over. Het werd een gevecht van man tegen man. Van de 26 bootjes die vanaf de zuidoever vertrokken, kwamen er volgens ooggetuigen maar dertien aan de overkant aan. De rest was tijdens de overtocht gezonken of de aan boord aanwezige genisten waren gedood. De soldaten die wel de andere kant van de Waaloever wisten te bereiken, vochten zich met getrokken bajonetten naar de verkeersbrug. Twee uur na hun overtocht hadden de para's de spoorbrug in handen en leden de Duitse soldaten flinke verliezen. Nog eens twee uur later hadden ze de noordzijde van de verkeersbrug ingenomen. Toen rolden de eerste tanks van de Grenadier Guards de Waalbrug over. De operatie zelf lukte: de beide bruggen bij Nijmegen werden veroverd.... maar Arnhem kon niet worden bereikt. Het was een brug te ver.
Hieronde de brug de Oversteek.
Ja, wij gaan de Waal weer over naar het nieuwe eiland in de Waal. Ook hier is ruimte voor de Waal gemaakt, aan de bovenzijde is de spiegelwaal en onder de echte Waal. Links zie je de brug de Oversteek die we net zijn overgegaan, in het midden de spoorbrug waar tegenwoordig een fiets en wandelbrug aanhangt, deze uitbreiding heet hier de Snelbinder. Rechts zie je de oude bekende boog brug de Waalbrug. Onze route gaat over het eiland naar de Snelbinder. Rechts zie je wat huisjes staan, vroeger ging daar de Vierdaagse langs naar de Waalbrug. Nu kan dat niet meer omdat er water is.
De toren van de Stevenskerk is nu goed in zicht, daar moeten we heen. We komen op de Waalkade met het mooie labyrint. Fransje wilde het uitproberen maar heeft het maar niet afgemaakt.
Iets verder de kade af richting de Stevenskerk. We zijn gestart bij Marike van Nijmegen maar eindigen voor de kerk bij de duivel Moen. Moen de duivel, vermomd als mens, die Marieke van Nimwegen verleid heeft om met hem mee te gaan naar Antwerpen met alle gevolgen van dien ( lees dag 1)
En dan de afsluiting van de tocht, je afmelden in de Stevenskerk. Uit het Kerkelijk Archief wordt door de koster eenkistje gehaald. In dat kistje zit het laatste ringetje van de gemeente Nijmegen en de stempel voor op je pelgrimscertificaat. Hij neemt er de tijd voor en schrijft je ook in het pelgrimsregister met pelgrims die de tocht hebben voltooid.
Fransje heeft van mij nog even een foto gemaakt in de kerk naast het grote logo van de Walk of Wisdom.
Afscheid genomen van Fransje en via een terrasje naar het station. Met trein in tram weer naar huis. De Walk of Wisdom is voltooid. Waren 7 wereldse dag wat betreft het weer, veel ontmoetingen en leuke gesprekken. De volgende tocht is nog onduidelijk, mijn wens om het najaar nog 3 weken in Italië verder naar Rome te lopen verwacht ik nog niet te kunnen uitvoeren, gezien de ontwikkelingen met Corona. Misschien dan toch het Kloosterpad? 350 km. Ik zal het zien. Thuis aangekomen staan zelfs de Vierdaagse gladiolen in de vaas met dank aan Adie. De dikke kus was voor ons van Sebastiaan na 12 jaar donderdagse oppas.
Dank voor het meelezen en de leuke reacties, allemaal een kus.