Dag 12; Chalindrey - Champlitte, 29 mei 2019
Vroeg op pad, want de tour van vandaag is ruim 30 km. En zowaar vanmorgen ontmoette ik Bruno, de eigenaar van dit pelgrimsverblijf. Hij had het ontbijt voor mij klaar staan en heeft weer een mooie stempel in mijn paspoort gezet. De Italianen waren al om 6 uur vertrokken, zonder ontbijt. Zij wilden vandaag direct door naar Dampierre sur Salon ongeveer 50 km lopen??? Waar doe je het dan voor. Ik ga niet met ze mee, de 30 voor vandaag is echt genoeg. Na afscheid van Bruno te hebben genomen ben ik eerst even naar het bakkertje om de hoek gegaan, voor gisteravond had ik daar ook al wat lekkers gehaald want de pizza meneer zat op een half uur lopen van mijn slaapplek, dat is voor mij zelfs te gortig.
Op stap met een demi baguette, op zoek naar de route, want daar zit ik nu buiten. Maar dat is gelukt. Hier zat wel wat vreemds in, wat mij veel tijd had kunnen besparen. Ik liep het laatste stuk van de GPX route van gisteren en starte met de volgende GPX. Dat had ik beter van te voren moeten bekijken, want ik heb nu een deel twee keer gelopen. Foutje in de GPX. Maar het weer was goed, jas weer op de rugzak en in de zon met af en toe een wolkje, lopen. Ik merkte wel dat ik de verkeerde kant op liep omdat ik met deze tocht de zon altijd naast of voor me heb, ik loop naar het zuiden. Met de Camino Santiago had je altijd de zon achter je omdat je naar het westen liep. Maar nu, voor het eerst had ik ook de zon achter mij. En later door het hoge natte gras, schoenen en mijn nieuwe broek lekker nat. Het was ongeveer kwart over acht.
De tocht was vandaag 20 km mooi en 10 km niet, die 10 km zijn de meters over asfalt, redelijk in het begin en de laatste 5 voor Champlitte. De tocht ging vandaag een groot deel gelijk met de GR 145 de originele Via Francigena. Soms begrijp ik ook niet helemaal waarom Ben Teunissen daar van afwijkt. Ik weet wel dat ik vanaf overmorgen zijn route niet meer moet volgen want dan kom ik niet op de plek waar ik heen wil. Ik neem dan weer de officiële route. Pelgrims ben ik vandaag niet tegengekomen, wel een egel, een aardige nieuwsgierige Fransman en een Nederlander.
De egel schrok van mij en dook helemaal weg. In Les Archots heb ik een poosje met een enthousiaste Fransman staan te praten die aan het tuinieren was. Hij wilde alles weten, waar ik naar toe ga, waar ik vandaan kom, uit welk land ik kom, etc. Hij bleef maar complimentjes uitdelen.
Ook waren de uitzichten vandaag weer mooi. Het was wel een redelijk vlakke etappe.
Lekker en goed doorlopend over boerenwegen, soms asfalt, soms grind,soms gras kwam ik aan in Grandchamp, een klein dorpje. Als je het dorpje doorloopt zie je eerst een aparte tekening op de gevel van een huis, is deze bewoner nu voor of tegen Europa, dat kan ik niet uit zijn kunstwerk opmaken.
Nog iets verder kom ik op een mooi plekje, links en rechts van de weg allemaal kleine zitjes. Een man is in zijn tuin aan het werk en ziet mij rondkijken. Hij geeft in het Nederlands aan, dat ik geen Fransman ben want die kijken alleen vooruit op de grond. Dat ik een Nederlander ben klopt, en hij vroeg of ik zin in een bakkie koffie had. Ja graag, natuurlijk. Hij ging koffie zetten en inmiddels had ik mij al voor zijn huis geïnstalleerd in een van zijn zitjes. Hij heet René Groenweide en runt sinds een jaar of 6, hier een Chambres d’‘hotes. En voor Nederlanders heeft hij altijd graag een bakje koffie over. Daar kwam de heerlijke koffie met een koekje. De Chambres d’hotes loopt niet erg goed, er zit er nog een in het dorpje en die zit altijd vol. Ik heb hem de adressen van twee organisaties van de Via Francigena gegeven om daar eens contact mee op te nemen. Hij komt oorspronkelijk uit Garderen, ik gaf aan, ook toeval, mijn vrouw is met haar zus en 6 kleinkinderen net vandaag naar een camping gegaan. Hij vroeg gelijk welke, de Hertshoorn gaf ik aan. Oh dat is echt de allerbeste camping, hij kent de eigenaar. Ik heb hem op de foto gezet, hij kijkt wat streng maar het is een leuke man.
Hij heeft zelf geen kinderen, dus ook geen kleinkinderen, maar vroeger kwamen de kinderen van zijn broers hier logeren en daar maakt hij een groot feest van. Ze mochten hun matrassen achter elkaar op de trap leggen en zo naar beneden glijden.
Weer even doorgestapt en in Leffond mijn picknick gehouden voor de lunch, mijn stokbrrodje van vanmorgen en de warm geworden kaas in mijn rugzak smaakte weer goed. Lekker op een muurtje bij een mooie wasplaats en kerk.
Op de saaie asfaltweg naar Champlitte kwam ik wel een mooi detail tegen, een oude spoorlijn waarvan de wand aan het instorten is. Inmiddels wel verstevigt met staalkabels en gaas, maar gaat dat goed?
Uiteindelijk kom ik in Champlitte aan. Wat ik merk, is dat er steeds meer herkenning komt met de route Via Francigena . Op de GR route aanduiding wordt de pelgrim afgebeeld en op de muur van bijvoorbeeld het Office du Tourisme ook. Ook verderop zie ik in Champlitte steeds vaker de gele pelgrim. Binnen in het Office du Tourisme heb ik dan ook gelijk een mooie stempel gescoord voor mijn pelgrimspaspoort.
'
In Champlitte zie je direct bij binnenkomst een mooi Château. Het Château Champlitte, gebouwd in de 18 e eeuw, waar nu een museum in is gevestigd. Na ruim 30 km lopen is een museum helaas geen aanrader.
Hieronder nog hetzelfde straat vanaf boven en vanaf beneden gefotografeerd. In dit straatje zit ook mijn hotel voor vannacht.
Morgen naar Dampierre sur Salon, welke route weet ik nog niet en de weersverwachting is, bewolkt maar droog. Morgen is het ook hier een Christelijke feestdag, Hemelvaart. De Fransen zijn ook vrij.