Dag 22, Voerendaal naar Schin op Geul, 1 juni 2021.

Vandaag is het 26 graden geworden in Zuid Limburg, geen wolkje aan de lucht en een licht briesje, wat wil je nog meer als pelgrim op het Pelgrimspad. Vanmorgen gelopen naar het station van Schin op Geul om daar de trein te pakken naar Voerendaal, twee haltes richting Heerlen. Even een kiekje van hoe je Schin op Geul ziet als je aan komt lopen. Schin op Geul is niet echt voor vermaak van toeristen, slechts een paar terrasjes en geen winkels. Daarvoor moet je naar Valkenburg of Gulpen. Het station ligt nog hoger dan de kerk. Kennelijk liggen veel stations hoog, net als in Heerlen.

Aangekomen in Voerendaal ben ik weer snel op de route van het Pelgrimspad. Het eerste wat je ziet is een grappige situatie, daar heb ik er twee van, de fietsen en de verbouwing van een mooie oude woning.

Ook leuk is het bestellen van asperges bij kasteel Gortenbach in Voerendaal. Even bellen!!!

Kasteel Gortenbach is in 1650 gebouwd op de resten van een middeleeuws kasteel. In 1670 koopt de rijke Akense textielhandelaar het kasteel en koopt voor zichzelf de titel Baron. Hij heet nu Baron Lamberts de Gortenbach. Het kasteek is in gebruik bij een of ander bedrijf en niet toegangkelijk. De naast gelegen hoeve met een mooie poort en daarachter de asperge bel is wel toegangkelijk.

De route gaat verder over de Kunderberg, een natuurreservaat van Staasbosbeheer doorlopend tot de plaats Ubachsberg. Van mede koffiedrinkers hoorde ik dat ze op zoek gingen naar Orchideeën, die moeten daar zijn en ook de Duitse Gentiaan is bijzonder. Ik heb beide helaas niet gezien wat ik wel heb gezien is een ontplofte natuur na de natte periode en nu de warmte. Klaprozen en witte Margrieten in overvloed en vanzelfsprkend het Fluitekruid, de brandnetel, de paardebloem en het boterbloemetje. Maar ik loop in een kleurig landschap.

De route is vandaag weer geweldig, nagenoeg geen asfalt en mooie paden. Ik weet weer waarom ik altijd in een lange broek loop, wel een hele dunne wandelbroek. Je loopt door paden waar het gras hoog staat en de brandnetels lekker prikken. Daar heb ik nu geen last van en de teken blijven buiten de deur. En dat je dit soort paden tegenkomt dat is echt zo. Daarnaast is het erg heuvelachtig, zoals ik gisteren aangaf beleef je nu pas echt Limburg het is stijgen en dalen en de mooiste uitzichten.

Een stukje lopen na Ubachsberg kom je in het gehucht Mingersberg. Op de hoek is daar de Sint Bernardus Hoeve waar je heerlijke koffie en vlaai kan kopen. Buiten staan allemaal bankjes. Naast de kapel twee bankjes waar ik er een van in bezit nam. Op de andere bank zat een echtpaar die ook het Pelgrimspad kende zij hadden dat ooit gelopen om naar Santiago te lopen maar door blessures van mevrouw zijn ze daar nooit aangekomen. Ze hebben wat gemist. Nu fietsend op hun E-Bikes op weg naar de Kunderberg om de orchideeen te vinden. Weer een leuk gesprek. Maar nog even iets over Ubachsberg, daar trof ik een Triangulatiepunt aan. Nog nooit van gehoord. Deze steen is een nulpunt en maarkeert de Limburgse mijnen op het systeem van de landelijke rijksdriehoekmeting. Ik kende dit niet en zelfs de Onze Lieve Vrouwe toren in Amersfoort wordt hierin genoemd.

Voor Gulpen loop ik over de Miljoenenlijn, een spoorweg die zo heet vanwege de hoge kosten van de aanleg van de lijn. De lijn is alleen nog toeristisch en loopt van Valkenburg naar Kerkrade via Schin op Geul en Gulpen. Het is nu een stoomtrein voor toeristen.

Niet lang daarna kom ik in Gulpen een echt toeristisch stadje met de Gulpener brouwerij in het centrum. Hoog op de Gulpenerberg waakt Maria over het stadje en door het stadje loopt de Geul. Allemaal terrasjes een gezellige drukte op een dinsdag.

In Gulpen even boodschappen gedaan voor het avondeten, daar is gelukkig een supermarkt. Even lekker op een bankje gezeten om te genieten van alles wat er gaande is. Niet aan het bier want ik moet nog 5 km lopen.Gulpen weer uitlopend ging de route over een behoorlijk klim van de Dolberg om aan de andere kant van de Dolberg weer scherp te dalen naar kasteel Wijlre. Op de top van de berg heb ik even een foto gemaakt van Gulpen. Je ziet het was een behoorlijk klimmetje. (niet zo erg als de Sint Bernard in Zwitserland op de Via Francigena)

De laatste 5 km is ook een erg mooie route. De route loopt langs de Geul. De Brand brouwerij in Wijlre kan je niet missen je loopt er achterlangs. Gelukkig is het klimmen en dalen even over omdat je door het Geuldal loopt. Het pad is soms erg slecht omdat de Geul de kanten laat afkalven. Soms moet je in een diep gat stappen omdat het pad gewoon weg is.

Verderop langs de Geul kom ik zelfs een heuse bron tegen De Gronselenput. Het water stoomt daar nog steeds uit de bron zo de Geul in. Tot 1963 was deze bron nog de drinkwatervoorziening voor bewoners boven op de berg, De Keutenberg. Ik heb de bron ook even vastgelegd en inderdaad komt er mooi helder water uit.

Even doorlopend loop ik naast mijn camping die precies aan het Pelgrimspad ligt. Tijd voor rust, opfrissen en een koud biertje. Is allemaal gelukt. Het blog ging wat met horten en stoten omdat er wat andere zaken voor mijn vrijwilligerswerk tussen door kwamen. Inmiddels is het 19:00 uur en moet ik nog aan het eten beginnen. Morgen loop ik naar Maastricht het eindpunt van het Pelgrimspad en kom weer met de trein terug naar Schin op Geul.

En nog even van Katholiek Limburg een collage.