Via Francigena del Sud
Dag 13, Benevento,
9 april 2024
Vandaag rustdag en een cultuurdag. Wat is hier veel te vinden uit de Romeinse tijd. In de tweede wereldoorlog is hier behoorlijk gebombardeerd, maar gelukkig zijn de Roemeense oudheden grotendeels bewaard gebleven.
Waar je de schade wel kan zien in dij de Duomo, de kathedraal van Benevento. Je ziet een oude voorgevel maar als je in de kerk komt dan schik je even, daar staat wat anders, een moderne, ruime, lege en hoge kerk. De kathedraal is de zetel van de aartsbisschop van Benevento. Het dateert uit de Lombardische stichting van het hertogdom Benevento, aan het einde van de 8e eeuw, maar werd na de verwoesting tijdens geallieerde bombardementen in de loop van de Tweede Wereldoorlog grotendeels herbouwd in de jaren zestig.
Achter de kathedraal zie je al de eerste opgravingen van de Romeinen, ook weer een stadspoort maar zonder bekleding en wat verder een groot Amphitheater.
Het theater van Benevento, waarvan de structuur altijd gedeeltelijk zichtbaar is geweest, was getuige van de historische gebeurtenissen in de stad vanaf de oudheid tot nu. Het werd gebruikt als steengroeve om materialen uit te halen, maar ook als gebied om nieuwe huizen te bouwen. Het gebouw kreeg veel belangstelling van archeologen en in 1890 organiseerde architect Almerico Meomartini e nel de eerste opgravingen en tekende het eerste gedetailleerde plan van de ruïnes. o del Systematisch archeologisch onderzoek in het gebied begon in 1923 dankzij architect ificio Roberto Pane, maar de activiteiten werden in 1930 onderbroken na een aardbeving op 23 juli. Na de onteigening van de huizen die op de muren waren gebouwd, werden verdere archeologische opgravingen uitgevoerd. uitgevoerd in 1934 tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Op 26 juni 1957, na aanzienlijke restauratiewerkzaamheden, werd het theater een openbaar monument.
De kerk Santa Maria della Verità, gebouwd in 1782 op de ruïnes van het theater bleef gespaard, een kerk kan je niet onteigenen en slopen. Dankzij de opgraving konden de trappen uit de 2e eeuw na Christus weer aan het licht worden gebracht en werd met nieuwe methoden gerestaureerd.
Toch een heel bijzonder monument wat ik hier niet verwacht had. In Benevento is ook een kopie van het Colosseum in Rome geweest maar dar is helaas niets meer van zichtbaar. Ik verwacht dat er veel huizen met die stenen zijn gebouwd.
Het theater was bekleed met allerlei maskers, ik las ergens dat die op verschillende plekken in de stad zijn toegepast. Het viel mij elke keer al op als ik door het steegje naar mijn slaapplek loop dat er in een gevel twee van die maskers zitten. Ik weet nu waar die vandaan komen.
En dan de kerk die staat nog echt op de muur en het theater, dat geeft een beetje het beeld hoe veel woningen hebben gestaan. Bij de kerk is de hoge muur weggehaald maar dat was bij de woningen niet die zijn juist aan beide kanten tegen de muur aangebouwd. De zitplaatsen zijn weer opnieuw gemaakt op de oude restanten zodat het theater ook weer bruikbaar is. Op de foto van de achterzijde van de kerk kan je goed zien hoe de archeologen het hebben aangetroffen.
Daar onder de voorzijde van de kerk en een foto van het interieur.
Weer in een ander deel van de stad kom ik de kerk Santa Sofia tegen. Daarachter ligt het klooster Sofia. Deze kerk is qua structuur gelijk aan de Hagia Sofia in Istanboel. Waarom? Lees verder.
In de jaren 758-768 bouwden de Longobarden de Santa Sofiakerk in Benevento. Arechis II, hertog van Benevento, startte met de bouw na zijn benoeming door zijn schoonvader en laatste koning der Longobarden Desiderius. Arechis II was weggetrokken uit de Longobardische hoofdstad Pavia, samen met Desiderius’ dochter Adelperga. Arechis II wenste met de bouw van de Santa Sofiakerk zijn machtsbasis in het zuiden uit te drukken.
In 760, in volle bouwperiode, bracht Arechis II eigenhandig relikwieën van twaalf marterlaren naar de kerk. Arechis II koos voor de naam en het grondplan de Hagia Sophia, de kathedraal die in de jaren 520 door keizer Justinianus van Byzantium verrees in Constantinopel (Istanboel). In 768 was de Santa Sofiekerk klaar.
De Santa Sofiakerk is samen met zes andere sites in Italië erkend als UNESCO werelderfgoed omwille van haar Longobardische erfenis.
Achter de kerk ligt het klooster Sofia, nu geen klooster meer maar een museum. Er is heel veel gevonden in de regio uit de Romeinse tijd en dat is gedeeltelijk hier tentoongesteld. En natuurlijk ook kerkelijke kunst, het kabinet van Alberti vol met tekeningen van bijbels verhalen, bijvoorbeeld links boven de bouw van de Ark van Noa. En natuurlijk de kloostertuin.
En dan nog, voor vandaag de laatste de Rocca Dei Rettori.
Archeologische opgravingen tijdens de restauratie van 1998 hebben bewezen dat het gebied al sinds de prehistorie werd gebruikt: er zijn onder meer een necropolis uit de (7e-6e eeuw voor Christus) gevonden, met daarboven Samnitische graven. De Samnieten bouwden hier rond de 4e eeuw voor Christus een wal en waren de eersten die de plaats als verdedigingspositie gebruikten. De Romeinen bouwden hier een badgebouw, bekend als Castellum aquae, dat het water door een aquaduct van de rivier de Serino transporteerde.
De Longobarden hergebruikten de locatie ter verdediging en verhoogden de oostelijke muur. In de 8e eeuw werd hier een benedictijnenklooster gebouwd. Vanaf 771, tijdens het bewind van hertog Arechis II van Benevento, werd het klooster verenigd met een kasteel of versterkt paleis (Castrum vetus), dat rond de 11e eeuw werd vergroot. Vervolgens beleefde het gebouw een periode van semi-verlatenheid. In 1321 vroeg paus Johannes XXII de gouverneur van de stad, Willem van Balaeto, om het gebouw te restaureren als residentie voor de pauselijke rectoren. Het wordt wel vergeleken met het Pauselijk paleis in Avignon, Frankrijk. De nonnen werden overgebracht naar het klooster van San Pietro.
Het ligt op het hoogste punt van de stad, er ligt een tuin achter waar vandaan je over de vlakte erachter uitkijkt.
Het Ik voel me op dit moment kiplekker en behoorlijk uitgerust. Morgen en overmorgen is het minder heet en bewolkt. Goed wandelweer. Ik wil wel lekker op tijd vertrekken, uiterlijk 8 uur of eerder.
Ik heb er weer zin in, het kriebelt weer.
In het museum zag ik een tekening van de Arc van Traiana dat is morgen mijn vertrek punt. Ik waan mij dan in de tijd van de Romeinen.
