Via Francigena del Sud
Dag 8, Ceprano naar Piedimonte San Germano,
4 april 2024
Vandaag leek een redelijk eenvoudige dag maar wel een dag met 2 hindernissen.
De eerste hindernis was weer een niet door te komen pad met stekels en takken, de tweede hindernis was een wat te diepe beek.
Maar het weer was prachtig, niet te warm en zonnig, ja sorry in Nederland verblijvende achterblijvers, ik kan er niets aan doen, hier in het zuiden is het gewoon beter weer. Ik heb alle dagen nog geen drup regen gehad, ik kan wel zien dat er ook hier zat is gevallen, door de vele plassen en blubber die ik tegenkom.
Cepranop verlaten onder de blauwe hemel. Ik voel me goed en heb het gevoel dat ik het wel weer aankan. Ik moet eerlijk zeggen dat naar boven lopen gaat toch iets minder. Maar ik kom altijd boven.
Even weer op zoek naar de route, aanwijzingen staan er niet veel maar het gaat goed. Ik moet omhoog langs een snelweg en dan de snelweg over. ER gaat mooi een asfaltpad verder wat even verder versmald, geen andere aanwijzingen gehad. Ik staat weer voor een dichtgegroeid pad. Nog wel een stuk geprobeerd maar ik zat al weer onder de schrammen. Ik ben terug gegaan, dit gaat niet goed komen. Op de gok een zijpad genomen en gekeken op mijn telefoon waar ik heen loop. Dat had ik direct moeten doen want uiteindelijk kwam ik probleemloos op de juiste route.
Eén ding weet ik nu zeker als ik zo.n pad tegenkom draai ik direct om dat gaat niet meer gebeuren.
En wat lekker als je dan verder op een mooi vlak pad komt over de Apennijnen weides, dat is weer genieten.
Het loopt weer lekker en de moed zit er weer in. Onderweg even een rustpuntje om even een yoghurtje te eten en even bij te komen.
De route gaat weer verder en loop ik een smaller geasfalteerd pad in met links een betoncentrale. Iedereen zwaait naar mij, dat zie je ook telkens onderweg. Vrolijk doorstappend kom ik bij hindernis 2, een wat te hoge beek, het water staat op kniehoogte en er zijn gene stapstenen.
Schoenen uit, sokken uit, broekspijpen tot boven de knie oprollen en mijn slippers aan.
Rugzak weer op de rug en de schoenen met de sokken in de hand. Het water was lekker en ik was zo ana de overkant.
Aan de andere kant van het water voeten afdrogen en sokken en schoenen weer aan. Deze actie is geslaagd.
Maar wat ik al zie dat de eerste 10 meter van het pad één blubbermassa is die niet is te omzeilen. Op mijn slippers zag ik dat niet zitten want hoe krijg ik verderop mijn voeten weer schoon.
Dus geprobeerd met schoenen de beste weg te belopen. Nou ik zakte tot mijn enkels telkens in de blubber. Maar gewoon doorzetten want ik moet verder. Eenmaal door de blubbermassa had ik weer een goed en droog pad. Mijn schoenen echt helemaal onder de blubber en het onderste deel van mijn broek ook. Ik had er geen last van met lopen. Door het warme weer droogt de blubber snel, dat scheelt.
UIteindelijk kwam ik verderop weer op de Via Latina, gewoon een asfaltweg nu.
Na een stevig stuk doorstappen met mijn beblubberde schoenen en broek kom ik in Aquino aan. En hier is weer veel van de Romeinen te zien. Het begint met een Amphitheater, althans de resten daarvan.
Ik loop hier nod steeds op de Via Latina. Als ik Aquino inloop zie ik eerst een poort waar de Via Latina doorloopt. En vanaf de poort een kleine 200 meter heeft men de echts Via Latina terug gevonden en weer zichtbaar gemaakt. Dit loopt naast de asfaltweg. Na 200 meter gaat de asfaltweg er ook weer overheen.
In Aquino net op het plein voor de kerk stond een waterkraan. Daar heb ik eerste mijn schoenen een beetje schoongemaakt en mijn broek schoon geveegd, voor zover dat kon. IK had bedacht dat ik zo niet mijn slaaplek kan binnenlopen, daar gaan de wenkbrauwen anders omhoog, wat ee smeerlap komt hier binnen.
Van Aquino is het nog een half uur verder naar Oedimonte San Gemano waar mijn slaapplek is.
Limks zie ik hooge bergen van de Apennijnen met daarboven een donkeren wolk. Maar ik loop in de zon.
Aangekomen op mijn slaaplek eerst op de schoonmaaktour, broek gewassen, sokken gewassen en schoenen echt helemaal schoon gemaakt. Het was een blubberzooi. Maar na veel keren spoelen en wat zeep erbij is alles weer schoon.
Even bijkomen daarna, even naar een winkel voor water e.d. en in een bar even een biertje genomen, daar was ik aan toe.
Morgen gaat de tocht naar Mignano Montel-Lungo. Toch nog ruim 30 km. Ik heb dan ook bespoten om eerst van hier naar Cassino met de trein te gaan, 8 km in 11 minuten en dan te gaan lopen.
Het wordt weer goed wandelweer, een beetje bewolkt en een beetje zon en op de top 21 graden.