Het Marskramerpad
Dag 15, Woubrugge naar leiden
19 februari 2024
Mijn rugzak weer ingepakt, gelukkig gisteren met die regen heb ik die niet meegenomen, wat drinken en te eten in mijn jaszakken. Achteraf was dat wel lekker.
Gisteravond voor het eerst wat buiten de deur gegeten, een heerlijk stukje vlees bij een Argentijn om de hoek. Bier drink ik niet zoveel, maar gisteren ook mijn eerste biertje deze dagen.
Ook weer zonder ontbijt op stap, maar ik herinnerde mij dat in Woubrugge gelijk in het begin een bakker zit. Daar een broodje kaas met koffie en een glaasje jus d’orange . Ik kon er weer tegen.
Met de bus was ik in een half uur vanuit Leiden in Woubrugge.
Het ontbijt stond nog niet op tafel maar mijn rugzak staat er al naast.
Weer op stap, nog even naar de brug gekeken waar ik twee dagen geleden een foto met een turfsteker maakte. Nu de brug, met links nog net het restaurant waar ik toen geluncht heb en rechts de bakker. De loop dag kan beginnen. Het is droog niet te koud en weinig wind.
Wat verder op de route kom ik langs een zwemplek, brrrrr.
Eerder schreef ik al dat hier zoveel water is, het water staat 2 á 3 meter hoger aan de ene kant van de dijk ten opzichte van de andere, polderkant. Een klein gaatje in de vele dijken en het land staat onder water. Je ziet ook erg veel gemalen en ouderwetse molens die het water uit de polder in de boezem pompen. Het water staat echt hoog. En komende zomer weer te laag?
Hieronder de foto van de Plaspolder waar Woubrugge ligt. Links de dijk en daarachter de boezem. Het toch wel bijzonder wat die waterschappen doen.
Eerst over een lang stuk, gaat de route over een fiets en wandelpad naar Hoogmade. Vanaf Hoogmade duikt de route weer een onverharde dijk op, verschillende hekken overgeklommen en me af en toe tussen het riet door gewurmd. Het was niet super drassig.
Net voor Hoogmade gaat het pad over op een tegelpad, rechts woonboten en links hun tuinen, schuurtjes en rommel. Het ziet er een beetje apart uit om daar te lopen.
Na Hoogmade maakt de route voor mijn gevoel een grote omweg, achteraf is het duidelijk, de korte route loopt langs een drukke weg, de lange omweg route loopt eerst over een boerenweg en daarna een groot deel over een smal fiets en wandelpad. Op dit stuk meerder Marskramer lopers ontmoet. Twee mannen zijn volgens mij al weken bezig om bomen te knotten aan beide zijden van het 3 km lange pad. Ze hadden even pauze.
Daarna loop ik weer ongeveer 3 km over een wandelpad, het fietspad ligt nu apart en is nog niet lang geleden aangelegd. Ik loop langs de polder Achthoven. Als je een foto maakt ziet het er allemaal mooi landelijk uit, links de polder rechts mooie weide gebieden, waar de vogels vrij spel hebben, en een drietal mooie molens. Niets mis mee lijkt het. Maar evenwijdig loopt de snelweg A4 van Amsterdam naar Den Haag. Een brede weg met veel banen en een herrie…..dat is wat het landelijke gevoel wat weg neemt.
Aan het eind van dit pad kom ik in Leiderdorp. Het geluid van de snelweg lijkt opeens weg??? Nu begrijp je waarom hier de snelweg door een soort tunnel gaat met een gedeeltelijk open dak, maar die houdt het geluid weg. Nu de A27 bij Utrecht ook nog even in een soort tunnel wat het plan is van Rijkswaterstaat en dan is het ook daar stil. De bovenkant van de weg, het viel me in eerste instantie niet eens op.
Slingeren door Leiderdorp en Leiden kom ik in het centrum van Leiden, een deel waar ik nog niet eerder was.
Eerst de Hooglandse kerk
Op de plek waar Oude- en Nieuwe Rijn samenstromen staat de Hooglandse Kerk, een imposante laatgotische kruisbasiliek in het hart van Leiden en al eeuwenlang een plaats van samenkomst voor verschillende gelegenheden.
In het begin van de 14e eeuw is de Hooglandse Kerk niet meer dan een houten kapel, behorend tot de parochie van Leiderdorp. Het kerkje is gewijd aan de vroeg-christelijke martelaar Sint Pancratius ( ca. 300). Al spoedig wordt deze kapel vervangen door een eenvoudige stenen kerk met een torentje. Inmiddels groeit Leiden. Langs de Nieuwe Rijn en naaste omgeving vestigen zich kooplieden en handwerkslui. Aan de Voldersgracht is een begin van textielnijverheid en de zo gunstig gelegen markt is van belang voor de wijde omgeving. Naarmate Leiden belangrijker wordt, groeit de behoefte aan een grotere kerk op het Hooge Land.
De vorm van de kerk is merkwaardig. Het lage schip staat in geen verhouding tot het hoge koor en dwarsschip. De aanzetten van een stenen gewelf, luchtbogen en balustraden, maar vooral het onvoltooide schip, wijzen op een plotselinge onderbreking van de bouw. De bouw van de als tijdelijk bedoelde westmuur plaatste het oude 14e eeuwse torentje in de kerk. Een grote klok, die onder meer op Hemelvaartsdag het begin van de jaarmarkt aangaf, hangt al eeuwen in de eveneens als tijdelijk bedoelde houten klokkenkamer. Er worden nog wat Protestante diensten gegeven, maar je kan de kerk ook afhuren voor trouwerijen, congressen en meer.
Een voor mij bijzonder bouwwerk is de burcht die in handen was van de familie Van Wassenaer tot in de 17e eeuw. Op 17 april 1651 koopt de stad Leiden de burcht voor 70.000 gulden, vanwege de zware schulden die de burggraaf had.
Na de koop van de burcht door Leiden heeft Leiden een nieuw toegangspoort gemaakt met het gemeente wapen erin verwerkt. Ik kom dus eerst bij de poort net na de Hooglandse kerk.
In de jaren na 1651 werd deze nieuwe toegangspoort gebouwd, die werd verfraaid met natuurstenen wapenstenen en het stadswapen. In de eeuwen daarna werd het bouwwerk nog regelmatig gerestaureerd en aangepast. De leeuw boven de poort (1662) is van beeldhouwer Rombout Verhulst. Jammer de plek van de containers.
De burcht van Leiden is een van de oudste nog bestaande voorbeelden van een burcht in Nederland. Het bouwwerk bevindt zich midden in Leiden, op de plek waar de twee armen van de Rijn samenvloeien. Het ronde bouwwerk bevindt zich op een motte, een kunstmatige heuvel.
De burcht is voorzien van een borstwering met kantelen en heeft een doorsnede van circa 35,5 meter. Het muurwerk is gemiddeld 6,3 meter hoog en heeft een dikte van 80 tot 90 centimeter. Aan de binnenzijde is de burcht voorzien van diepe bakstenen spaarbogen. Boven deze constructie bevindt zich een weergang. In de muur zijn op verschillende plaatsen schietgatenaangebracht. Een enkele pijler kent een kleine nis.
De motte waarop de burcht staat heeft een hoogte van 12 meter boven het omliggende maaiveld. Aan de noord-, west- en zuidzijde is de heuvel vrij steil, aan de oostzijde ligt halverwege de heuvel een groot grasplateau.
Aan de voet van de heuvel staat een sierlijk gesmeed hek uit 1653 tussen twee laatgotische pijlers. Deze voorpoort van de burcht is ontworpen door Willem van der Helm en voorzien van beeldhouwwerk door Rombout Verhulst.
Door de toegangsdeur heb ik nog een foto gemaakt van de Hooglandse kerk.
De stad nog even verder ingelopen, naar het punt waar ik gisteren met het Marskramerpad was begonnen richting Wassenaar. Tijd voor koffie en een tosti, het is inmiddels al weer half twee.
Na de lunch ben ik naar het centraal station gelopen en daar de bus genomen naar mijn overnachtingsplek, een B&B in Wassenaar met morgenochtend ontbijt.
Morgen de laatste etappe van het Marskramerpad, ik loop naar Scheveningen. Het lijkt droog te blijven, vandaag met de wandeling ook maar toen ik me ging douchen viel niet alleen uit de douchekop, maar ook buiten, het water met bakken naar beneden.