Tweede deel, Dag 13; Berceto naar Pontremoli,

2 oktober 2021.

Ik was vroeg naar bed gegaan omdat ik ook geen radio kan luisteren. Vanmorgen vroeg wakker, het is zondag. En ineens blijkt er uploadsnelheid te zijn. Ik kon mijn foto's uploaden. Ik heb direct toch maar dit blog gemaakt dat scheelt vanavond weer.

Ik ga nu de dag van zaterdag omschrijven op 2 oktober.

Vandaag de dag van de afdaling naar Pontremoli, maar voor ik begin heb ik eerst nog 8 km te lopen naar de Cisa pas, dat stuk gaat omhoog. Ik had nog geen stempel in mijn pelgrims paspoort van dit dorp, Berceto . In de kerk was net de ochtenddienst afgelopen en ik zag de pastoor lopen naar de pastorie. De pastoor aangesproken of hij voor mij een stempel in mijn paspoort had, geen probleem kom maar even binnen. De deur direct naast de kerk bij dat roze huis is de ingang van de pastorie, je komt dan in de ontvangstruimte. Ik heb mijn paspoort op tafel gelegd en mocht gaan zitten. De pastoor verscheen achter het gordijn en haalde daar de stempel op. Na afloop kreeg ik alle beste wensen van hem voor het vervolg van de tocht.

Berceto uitlopend kom je langs het heiligdom van Madonna delle Grazie, vroeger was dit een onderdeel van een Augustijnen klooster. Het Mariabeeld in de kerk is van Terra Cotta en daarna verguld. Op het plafond zitten schitterende fresco's.

Iets verder nog een mooi beeldhouwwerk van een pelgrim, daarna loop ik Berceto uit en begin aan de klim.

Op naar de Cisa pas waar ik rond 10 uur aankwam op 1041 meter hoogte. Het was vandaag ook weer best warm, niet dat dat vervelend is maar je zweet weer heel veel water uit. Dat is het verschil met de Sint Bernard daar is het veel kouder. Maar de Sint Bernard is ook ruim twee keer zo hoog. Ik heb een motorrijder gevraagd mij bij dit bord te vereeuwigen. Het is echt een route voor motorrijders ze scheuren met volle vaart en met heel veel tegelijk over de Cisa pas.

Boven op de top staat nog iets hoger een kapel. De kapel Nostra Signora della Guardi, en ze wordt goed aanbeden blijkt uit het tafereeel in de kapel.

De route gaat verder links langs de kapel, als je achter de kapel bent loop je Toscane in gemarkeerd door een poort.

Ik had bedacht als ik boven op de pas ben dan begint daarna het afdalen. Nou dat was zeker niet zo, het eerste gedeelte van de tocht was op zich een mooi pad je blijft heel lang hoog lopen rond de 1000 m. Lekker door een koel bos met verder nog een picknick bankje midden in het bos. Wel goed opletten waar je loopt want links gaat het steil naar beneden.

Het is af en toe een stukje naar boven en weer naar beneden maar heel goed te doen. Uiteindelijk kom ik op een plek waar ik over een hoge bergrug loop en waar ik links en rechts eigenlijk het zelfde beeld heb, een snelweg en dorpjes beneden in het dal. Ik liep daar rond 12 uur dan luiden de kerkklokken links en rechts geklingel een prachtig geluid.

Maar na deze bergrug begint het, de afdaling. Niet over lekkere vlakke paden maar kilometers lang over keien. Ontzettend zwaar lopen en bij iedere stap moet je opletten waar je je voeten zet. Het eerste gehucht waar je uitkomt is Cavezzana d' Antena, maar dan loop je door naar nog twee van die gehuchten met geen barretje voor even rust. De kwaliteit van de paden blijven keien. Het volgende gehucht is Gropppli, gelukkig overal veel waterkranen. Op de foto is het nog een redelijk pad het wordt nog veel erger met erg veel losse keien.

Net voor het volgende gehucht Previdè kom ik over een lekker dansende en wiebelende hangbrug.

Net bij deze hangbrug knikte ik met mijn linkerknie, dat is wat ik niet moet hebben anders loop ik gewoon mijn knie stuk. Na de brug kwam er weer een stevige beklimming naar Previdè. Met klimmen heb ik geen last van mijn knie en denk dat de knie juist weer in de goede stand is gekomen. In Previdè ben ik me dan ook gaan bezinnen of ik een andere route moet gaan lopen of doorgaan op deze wijze met het risico dat ik flink last van mijn knie zou krijgen. Ik heb gekozen voor het alternatief, ik kon een route bepalen over wegen die mij ook naar Pontremoli zou brengen. In Previdè heb ik nog even bij een waterkraan mijn watervoorraad aangevuld en ben de tocht begonnen. Bij het volgende gehucht via de weg waren gelijk weer barretjes, ik kon vers water kopen en heb een lekker ijsje genomen. Ik voelde me weer top. Over de weg was het goed te lopen, nagenoeg geen verkeer en mooie uitzichten. Rond half vier kwam ik aan in Pontremoli.

Pontremoli is een mooi plaatsje. Ruim 10 eeuwen geleden trok aartsbisschop Sigeric door Pontremoli en noteerde dat in zijn reisboek. Hij zag een welvarende en vrije stad die reizigers, waaronder pelgrims, een gastvrij onthaal bood. En waren dan ook heel veel religieuze orders in Pontremoli gehuisvest die zich erop richtten deze pelgrims te verzorgen. Boven de stad uit zie je het kasteel del Piagnaro, ingeklemd tussen de rivieren de Magra en de Verde.

Pontremoli is een toeristisch stadje met allemaal smalle straatjes. Je komt de stad in door een poort, iets verderop rechts is mijn overnachtingsplek van vandaag. Het is alsof de tijd hier heeft stil gestaan.

Midden in de stad staat de kathedraal. De bouwstijl van de kerk zelf en de voorgevel zijn totaal verschillend. Ook de bouw van deze kerk heeft ruim 200 jaar geduurd, gestart in 1710 en gereedgekomen in 1926. Het is een protsige kerk met een voorgevel uit de neo-renaissance tijd.

En dan nog in deze stad de mooie Romaanse brug over de rivier, een beetje jammer van de troep onder de brug.

Morgen (zondag) loop ik naar Aulla, ik loop dan een alternatieve route door het dal van de rivier de Magra. Ik heb na die ene knik in mijn knie geen last meer gehad. Dat is de reden dat ik morgen ook nog even een alternatieve route kies. Ik mis dan de pittige hoog gelegen omzwervingen van de originele route.