Dan kom ik bij een rustplaats met een heel verhaal over een Madonna. De kapel waar naar verwezen wordt zie ik niet, iets eerder was ik bij ene klein koppeltje en later kom ik nog bij een modernere grotere kapel. Het verhaal over die Madonnna komt zo.

Want op de hoek staat een verwijtbare naar de vele plaatsen van de pelgrimstocht, en natuurlijk ook naar Jeruzalem. En juist op die plek kom ik twee pelgrims tegen. Het zijn zowaar Nederlanders, ze zijn gisteren gestart in Santa Maria di Leuca en willen naar Rome lopen. Ik heb ze niet over mijn verrassingen onderweg verteld dat ervaren zij wel. Ze keken wel op de Facebook pagina van de Via Francigena del Sud. En laat ik daar juist gisteren iemand ene antwoord hebben gegegen over een stuk van de route met verrassingen. Zij vroegen op Facebook naar ervaringen over dat stuk. Als ze goed meelezen zien zij dat ook. Ze lopen nog met hun regenspullen aan. Zij zijn uit Tricia’s op tijd vertrokken in de regen. Ze hebben omdat het zo slecht was een lift gehad naar Maritimma, in een Fiat Panda met rugzakken en al. Ze berekenden op meer regen maar ik liep inmiddels in mijn poloshirt.

En dan die Madonna…

Marittima's eeuwenoude toewijding aan de Madonna van Constantinopel houdt verband met de wonderbaarlijke ontdekking van haar beeltenis, die plaatsvond in het begin van de 17e eeuw, precies op de plaats waar vandaag de dag het kleine en artistieke heiligdom staat dat aan haar is gewijd. Er wordt gezegd dat de toenmalige pastoor Don Domenico Coluccia in het jaar 1589 op een zomeravond, terwijl hij over de terrassen van zijn huis liep, een licht zag, alsof er een grote fakkel was aangestoken in het bos bij de stad. Dit prachtige licht trok zijn aandacht, en ook die van de inwoners van Marittima en Castro

Zo ging de pastoor, nadat hij zijn gelovigen had verzameld, met schoffels en schoppen naar de plaats die door het licht werd gemarkeerd. Onder een struik vonden ze een Omgevallen fakkel en toen ze die optilden, realiseerden ze zich dat daarin een stenen plaat zat waarop een afbeelding van de Madonna was geschilderd. De onverwachte ontdekking was een grote vreugde voor de mensen, die ter ere van haar een ​​nis bouwden waarin ze het ontdekte beeld konden plaatsen.

Enige tijd later, aangezien deze nis ver van de stad lag, dachten ze erover om dichterbij een kapel te bouwen om de toegang te vergemakkelijken en de eredienst frequenter te maken.

Het lijkt er echter op dat de Madonna niet van locatie wilde veranderen en dat ze, nadat ze driemaal naar de nieuwe bestemming was gedragen en teruggebracht, tot ieders verbazing steeds op de plek van de eerste ontdekking werd aangetroffen. De inwoners begrepen dus dat dit de plaats was die Maria had uitgekozen en dat zij van daaruit haar genade wilde uitdelen. Op die plaats begon op 14 september 1610, op een dinsdag, de bouw van het Heiligdom, dat nog steeds bestaat.

Het bord met deze tekst stond bij die rustplaats, maar ik heb het heiligdom niet kunnen ontdekken.

Eeven later kom ik in het plaatsje Marittima. De plaats staat vol met versiereing, bogen en torens met lampjes erin. Ik zie dat wel vaker op een plaatje staan in andere plaatsen, ook waar ik nu zit. Het zal iets met een feest te maken hebben. Het ziet er wel apart uit.

Vanaf hier gaat de tocht verder over smalle landweggetjes, met soms een mooie schildering bij een huis.

En dan op een wat hoger punt kom ik ineens bij een modernere kapel., De Capella Madonna delle’Attarico. Ik ga er niet vanuit dat dit de kapel is die eerder werd omschreven, zeker omdat deze nieuw is en wel midden in het niets staat, dat laatste klopt dus wel????

Inmiddels kom ik weer bij de Asriatische zee over een smal landweggetje.

Vanaf hier gaat de route over allerlei verschillende paden langs de kust. Niet zo geklauter als gisteren maar je moet je wel staande houden omdat het hier een daar wat glad is door de eerder gevallen regen. Ik heb de foto’s in volgorde van het lopen staan. Eén afsluitend een mooi zicht weer op de zee.

Het laatste stuk van vandaag gaat over een smalle asfaltweg naar Tricase. Daar aangekomen kom ik op een plein. Ik zag vanaf beneden al een kasteel achtige kerk staan.

Op het plein aangekomen zie ik nog een kerk staan. Twee kereken tegenover elkaar op hetzelfde plein. En beide kerken zijn in gebruik. Die vraag kreeg ik gisteren van mijn tante Truus en had ik al bevestigend beantwoord. Onvoorstelbaar dat er zo veel kerken zijn en dat die ook allemaal worden gebruikt.

Eerst de kerk die ik als eerste zag. Foto is genomen met de rug naar de andere kerk, zelfs op het bordes van die kerk. De kerk is het deel rechts met wat lichtere steen omdat die niet lang geleden is gerataureerd. Links van de kerk zie je een stuk van het kasteel..

Gallone prinselijk paleis
Een van de belangrijkste monumenten van Tricase is het Gallone-kasteel of het Palazzo dei Principi, nu het eigendom en de zetel van het stadhuis. Dit grandioze prinselijke paleis bestaat uit drie hoofdelementen: de toren, de toren en het eigenlijke lichaam van het gebouw. De eerste twee delen zijn de oudste en behouden nog steeds de karakteristieke structuren van de veertiende eeuw; de centrale kern, gebouwd in 1661 door Stefano II Gallone, eerste Prins van Tricase, vormt het lichaam van de
Kasteel.
Het paleis heeft de uitstraling heeft van een paleis en een kasteel samen, werd door de familie Gallone omgetoverd tot een woonhuis. Volgens de traditie wilde Stefano II Gallone net zoveel kamers maken als er dagen in het jaar zijn, en een kamer genaamd "de troon", van 24,30 x 11,70 meter, groot genoeg om meer dan duizend mensen te huisvesten.
Toen het gebouw in de jaren vijftig tot de te koop aangeboden activa behoorde, werd het gekocht door de gemeente Tricase.

De kerk bij het kasteel ziet er van binnen prachtig uit.

En tegenover deze kerk staat de Duomo van Tricase, het zal de hoofdkerk van deze stad zijn maar veel minder indrukwekkend.

Inmiddels is het twee uur geweest en ga ik me even melden bij mijn slaapplek voor vandaag. Weer een mooie plek. Na opgefrist te zijn even nog de stad in, de zon schijnt nog lekker. Het is echt zondag hier, Op het plein in de stad (een ander plein dan waar die kerken staan) is het gezellig druk en zijn de bars open.

Ja, en dan morgen de laatste wandeldag naar Santa Maria di Leuca, zoals het er nu uitziet blijft het droog en kan ik morgen melden of ik alle dagen droog weer heb gehad met mijn tocht van Rome naar Santa Maria dio Leuca.  Het is slecht ca. 18 km.