Via Francigena del Sud
Dag 23, Bari naar Otranto,
19 april 2024
Kijk ik uit het raam vanmorgen en zie ik mensen met paraplu’s lopen, het regent. De eerste regen die ik zie sinds Rome. Niet dat het met bakken uit de hemel valt maar toch. En laat het toeval nu zijn dat ik vandaag geen wandeldag heb en niet erg nat zal worden. De verwachting geeft ana dat morgen de zon weer schijnt en de komende 3 dagen droog blijven. En laten dat nu net mijn 3 laatste wandeldagen zijn.
Gisterenavond nog even de oude stad ingeweest. Wat gedronken bij een bar en later wat gegeten in een restaurant. Je merkt gelijk dat je in een toeristen plaats zit, het eten is met minder zorg en vakmanschap klaar gemaakt. Het was erg druk in het restaurant en leek dan goed, maar helaas.
Nog wel een foto gemaakt van een prachtig pand. Op de begane grond zit de winkel van Benetton.
Ja, en dan vanmorgen mij verplaatsen per trein naar Otranto, 10 uur vertrek en 14 uur aankomst. Nu ben ik er wel achter waarom die reis zo lang duurt. De helft van de reis tot aan Lecce leg je af in een mooie moderne trein die ruim 140 km per uur rijdt.
Dan kom ik in Lecce aan waar ik moet overstappen en zie ik wat oude treinen staan. Zal wel een museum zijn. Nou dat was het niet, juist met die treinen ging ik verder. eerst naar Magelie en dan met ene overstap moet ook zo’n trein naar Otranto. En die treinen (diesel) rijden hooguit 50 a 60 km per uur. De eerste trein naar Magelie die ik had was echt oud. De banken binnen kom je ook in het spoorwegmuseum tegen. Bij de laatste trein hadden ze die in ieder geval vervangen door betere stoelen.
Over de reis verder kan ik niet vele vertellen daarom heb ik maar een kleine samenvatting op film gemaakt. Rij maar even mee van Bari naar Otranto.
In Otranto is het ook een beetje fris. Ik zit pal ana de kust, Otranto is een echte badplaats zoals je dat ook in Nederland ziet.
Vanaf het station zie je het stadje na even lopen mooi lliggen.
Op mijn kamer is het lekker behaaglijk. Toch maar even de was gedaan zodat ik het tot thuis nog kan redden. Daarna zoals altijd even naar de winkel voor wat te eten en water voor morgen.
Nog een mooie foto van de kust gemaakt.
Hier wat minder over de Romeinen omdat de Via Appia en Traiana hier niet lopen. Maar wel wat over de Osmanen, het oude grote Turkse rijk.
In 1480 viel de Ottomaanse marine Rodos aan, maar het eiland hield stand. Vervolgens viel de Ottomaanse marine de oostkust van Italië aan. De vissersplaats Otranto werd veroverd door de Ottomanen. Op 1 mei 1481 werd Otranto door een ontzettingsleger belegerd. Twee dagen later overleed sultan Mehmet II; daarom besloot het Turkse garnizoen onderhandelingen aan te knopen met hun tegenstander, en vervolgens terug te keren naar Albanië.
Ook hier natuurlijk een kathedraal:
De Kathedraal van Otranto of de Annunciatiekathedraal (Italiaans: Santa Maria Annunziata) is de belangrijkste kerk in Otranto. In de kathedraal worden de resten bewaard van de martelaren van Otranto, meer dan 800 christenen die door de Turkse grootvizier Gedik Ahmed Pasja werden onthoofd nadat zij weigerden zich te bekeren tot de islam.
Wat een gevechten toch in de hele geschiedenis en nu nog steeds....
Morgen gaat de tocht naar Vignacastrisi. Ongeveer 20 km langs de kust. Ik verwacht nu wel pelgrims tegen te komen maar die lopen richting Rome. Op Facebook zie ik dat er vertrokken zijn vanuit Santa Maria di Leuca.