Dag 26, Pontevreda naar Caldas de Reis
12 april 2023
Gosteren gewoon eens gegeten bij de Burger King, die vlak bij mijn slaapplek zit. Even niet dat Portugese of Spaanse eten. Voor een keer best lekker.
Gisteren al wel bekeken dat er wat regen gaat komen, maar voornamelijk in de nacht. Om een uur of negen zou het droog zijn en de rest van de dag blijven. Ik had dan ook geen voorzieningen voor regen genomen omdat het om half negen nog wat miezerde. Bijna alle pelgrims liepen met poncho en regenbroek. Uiteindelijk begonnen steeds meer mensen de spullen uit te trekken, maar sommigen hielden het nog lang vol. Uiteindelijk ging de zon later op de dag weer schijnen.
Pontevreda uitlopend loop je over een mooie brug over de rivier Rio Lérez, toen was het nog wat nattig.
Ontbeten had ik nog niet, dan kon pas een 7 km verder dacht ik. Eerst kom ik langs de kerk Santa Maria Alba waar op een bank een man al tig jaren zit te wachten, waarop? Inmiddels is hij versteend.
De Camino loopt vandaag over mooie paden, het is af en toe wat omhoog lopen maar niet echt lastig, of het went. Doordat het geregend heeft hoor je aan alle kanten water naar beneden stromen, het kruist ook vaak het pad.
Uiteindelijk pas in Dan Amaro op een 9 km van de start was pas de eerste ontbijt mogelijkheid. Een gehucht met een plein, een kerk die net de schoonmaakbeurt kreeg en twee bars. Als je het dorp inloopt dan heb je direct een splinternieuwe bar. Daar stopt iedereen en eet en drinkt wat, ik ook. Later zie je dat er ook een tweede bar zit, ouder en zoals het lijkt ongezelliger. Daar zit dan ook niemand. Hier is echte concurrentie in het kleine dorp. De bar die je op de foto ziet is de tweede.
Ik loop nog steeds op de Romeinse weg Via XlX. Niet dat je dat altijd merkt. Maar inmiddels valt ook op dat al die kruisbeelden op die weg staan. Het valt mij nu op hoe blauw de lucht weer is.
Vandaag zijn de houtkunstenaars, vaak met kettingzaag bezig geweest om ons mooie kunstwerken te laten zien, in een picknick plek en ik een stad. De Jacobsschelp met schoen, Jacobus hem zelf en een pelgrim met rugzak. Mooi gedaan.
Ik had al gelezen over de waterval van Barro, daarvoor moet ik iets omlopen en even van de route af, maar dat was de moeite waard. Het verbaast me dat er maar een kleine groep pelgrims hier naar toe gaan, de meesten stiefelen gewoon verder op de route van de Camino.
Deze combinatie van watervallen werd in de oudheid gebruikt om het graan te malen dankzij de kracht van het water. Er zijn tot 10 graanmolens hier geweest. Ook hier hebben de Romeinen invloed uitgeoefend. Nu is het omgetoverd tot een klein natuurpark, waar je ook kan genieten van een drankje, ontspannen of een bad kunt nemen in het water. Het water is vandaag wat te koud.
Ik weet het, mijn baard wordt te lang, aanstaande maandag kan de baardtrimmer er weer over.
Via mooie paden kom ik in de buurt van Caldas de Reis, de bestemming van vandaag. Caldas de Reis ligt ook weer aan een rivier, de Rio Umia. Daar stroomt genoeg water door.
Er loopt aan de bijna andere zijde van de stad nog een andere rivier, de Rio Bermaña. De hoofdwinkelstraat eindigt bij die Romaanse brug, een bewijs dat de Via XlX dwars door deze stad heeft gelopen en eigenlijk de stedenbouwkundige opzet heeft vastgelegd in die tijd.
En dan nog de kerk, de kerk van Sant Thomé van Canterbury. Deze aartsbisschop van Canterbury heet voluit Thomas Becker, geboren in 1118 en vermoord in 1170. Dat zal de reden zijn dat hij heilig is verklaard en de titel Sint heeft.
de kerk zat potdicht op slot.
Koning Hendrik de tweede van Engeland had het niet zo op met de gedragingen van Thomas Becket. Hij kleedde zich anders dan gebruikelijk bij een aartsbisschop, gedroeg zich anders en had andere denkbeelden. Hendrik verbande Thomas uit Engeland.
Maar door bemiddeling van de paus met Hendrik stond weer toe dat hij weer naar Engeland kwam.
Hij landde 1 december 1170 na een afwezigheid van zes jaar. Hij wilde zijn voormalige pupil en 'pleegzoon' Hendrik de Jongere in Winchester ontmoeten, maar een bode van de jonge koning hield hem tegen en deelde hem mee terug te keren naar Canterbury, hoogstwaarschijnlijk in opdracht van zijn vader. Becket had pauselijke banvloekbrieven meegekregen om prelaten te excommuniceren die een rol hadden gespeeld bij de 'onwettige' kroning van Hendrik de Jongere. Toen Hendrik daarvan hoorde tijdens de kersthofdagen in zijn kasteel te Bures werd hij razend. Vier Normandische ridders vatten een verzuchting van de koning over Becket letterlijk op, reisden af en vermoordden omstreeks Oudejaarsdag Becket in de kathedraal van Canterbury. Een door Hendrik gestuurde ijlbode Nicolas de Camargue arriveerde te laat om het drama te voorkomen. Hendrik raakte in een diepe depressie toen hij het nieuws vernam. Veertig dagen kwam hij niet uit zijn kamer. Hij vreesde in een gevaarlijke situatie te zijn beland.
Ik kende alleen aartsbisschop Sigeric van Canterbury, die voor mij een tocht had beschreven naar Rome, de via Francigena, die ik gelopen heb.
Morgen al weer de één na laatste wandeldag op de camino Portugues. Ik loop dan naar Padrón, een kleine 20 km.
Vandaag weer veel pelgrims ontmoet, veel zie ik de laatste dagen vaker. Ik ben echt in een gebied waar de camino leeft, er rijden zelfs aparte auto’s met opschrift onderhoud Camino Santiago. Er staan borden dat er onderhoud gepleegd wordt voor ruim € 500.000,00 mede gefinancierd door de Europese unie.
Op dit moment melden zich per dag ruim 1100 pelgrims in Santiago, vanuit alle verschillende routes. Druk dat getal eens uit in overnachtingen, maaltijden en versnaperingen, dan gaat er een aardige som om in deze branche.