Aan de andere zijde van Otranto kom ik bij een deel waar ik nog niet ben geweest. Als eerste loop ik langs een groot kasteel.

Het Kasteel van Otranto of Castello Aragonese is herbouwd aan het einde van de vijftiende eeuw, rondom het imposante vijfzijdig kasteel ligt een gracht met een ophaalbrug. Het ligt hoog boven de zee en de haven.

Vanaf de haven heb ik een popachtig gezicht op de andere, mooie kant van Otranto.

Ik verlaat Otranto bij een soort aquaduct dat het niet is. Verder gaat de route langs de kust eerst tussen de krijtrotsen door.

Dan duik ik een pad op langs de kust, lopend boven de krijtrotsen. Ik waan me nu even in het boek het Zoutpad wat ik ooit heb gelezen. Een echtpaar, waarvan de man te horen heeft gekregen dat zijn dood nadert, verkopen alles en willen met niets het zoutpad van Cornwall lopen. Over de krijtrotsen. Ik moet aan hun verhalen denken, af en toe over smalle paadjes niet ver van de rots af en klimmend over stenen.

Ook dit was geen gemakkelijke tocht. Ik vond het pad op een bepaald moment mooi geweest. Op de foto zie je geen pad met stenen maar die waren er zat, af en toe klauterend verder. Op mijn telefoon zag ik, een uur verder inmiddels, dat er iets hoger ene weg loopt. En zo ja er was een paadje omhoog die kant op. Even nog steiler omhoog en ik kwam bij de weg. Weer schrok iemand omdat ik wat bloed op mijn arm had. Stelde niets voor een heel klein schrammetje, maar even schoon gemaakt zodat niemand meer kan schrikken.

Even wat improvisatie met de route maar ik kwam wat verder wel een koffiekar tegen. Daar maar even koffie genomen en even gerust.

Verderop kom ik weer op de route en zie regelmatig weer de bekende borden met “Via Francigena” staan.

Boven Bari zag ik alleen maar olijfbomen, gezond en wel. Hier is dat echt anders, alle oude olijfbomen zijn dood, e r zit nagenoeg geen leven meer in en worden ook niet meer opgeknapt. Hier en daar zie je wel wat nieuwe aanplant van olijfbomen.

Een aantal boeren zijn over gegaan op druiven. Of dat nu zo handig is?? Er is veel te veel Europese wijn. In Frankrijk stoppen wijnboeren en krijgen volgens mij daar zelfs subsidie voor.

De route is zoals je ziet weer wat van de kust af. Wat wel leuk is dat de route door 3 plaatsjes loopt. Eerst door Uggiano La Chiesa, dan door Cocumola en dan nog Vitigliano om uiteindelijk uit te komen in Vignacastrisi.

Net voor Uggiano La Chiesa een mooie rustplek met Mariabeeld en in de plaats weer een mooi plein.

In het kleine plaatsje Cocumola weer een veel te grote kerk en een winkeltje waar ik net voor sluitingstijd (13:00 uur) wat te drinken en te eten kon kopen. Dat lekker daar op een bankje in de zon gebruikt.

Rust was ook wel even nodig, mijn rechterknie deed wat pijn, ik denk van het geklim op de krijtrotsen. Even wat masseren, of wat bewegen op mijn knie en het gaat wel weer.

O, ja, nog even de kerk daar.

Met het knietje gat het weer wat beter en het tempo zit er in. Ik stop niet meer in Vitgliano, en heb gemeld bij mijn slaapplek dat ik rond 3 uur er verwacht te zijn. Gewoon even doorstappen.

Bij het inlopen van de plaats met die moeilijke naam, Vignacastrisi natrrurlijk ook weer een kerk.

Helemaal links van deze kerk, je kan het op bovenstaande foto net niet zien, Een kapel met prachtige schilderingen en onder het tafereel dat Jezus in het graf lag. Ziet er echt beeldschoon uit.

Een stukje verder lopen is mijn slaapplek voor vandaag. Precies om 3 uur kwam ik daar ana lopen. Twee oude vrouwen staan zwaaiend op de weg, daar moet ik zijn. Ze spreken natuurlijk alleen maat Italiaans.

Een jongere vrouw komt mij ophalen om mij naar mijn slaapplek te brengen. Helemaal buiten om naar de tuin achter de woningen waar ik werd toegezwaaid. Je hebt daar 4 huisjes, 4 kamers in de kleuren geel, groen, blauw en oranje. Ik heb oranje. Echte alles is oranje, de luifel, de stoelen, de tegels van de badkamer, het douchegordijn, de bezem en ga zo maar door. Ik had gehoopt dat hier meer pelgrims zouden zijn maar helaas niet.

Douchen kon nog even niet want er was geen warm water. Even bellen en dat proberen te regelen. De knop van het gas stond nog dicht, gelukkig geregeld en douchen kon.

Morgen weer een nieuwe dag naar Tricase. Niet zo ver lopen, het schijnt vroeg in de ochtend wat te regen en verder droog te blijven. Als het goed iOS blijft het bewolkt. Ik zal het morgen  beleven.