Via Francigena del Sud
Dag 21, Corato naar Bitonto,
17 april 2024
Vandaag gaat de route van Corato naar Bitonto. Geen lokaal ontbijt vandaag maar wel lekker, fruit, yoghurt en een boterham met kaas????heel bijzonder hier.
Het weer is veel beter dan de verwachting. Ik ga op stap onder een blauwe hemel, wel lagere temperaturen, maar om te wandelen geen jas nodig.
De route gaat vandaag grotendeels over de Via Traiana.
De weg gaat een beetje op en neer naar de stad Ruvo di Puglia. Met een mooie kathedraal en een herinnering aan San Rocco met een mooi pelgrims verhaal.
Ruvo ligt ook op de route van de Via Traiana. Voor onze jaartelling was hier al een Romeinse nederzetting. Restanten hiervan zijn terug gevonden onder de kathedraal.
Volgens de traditie volgt de weg hier de route van de oude Via Traiana, de Romeinse consulaire weg (1e eeuw na Christus, geopend onder keizer Trajanus) die, vanuit Benevento als verlengstuk van de oudere Via Appia, en het mogelijk maakte de steden te bereiken. van Bari (Barium) en Brindisi (Brundisium). De aanwezigheid van de Romeinse weg in de stad wordt ook herinnerd door de dichter Horatius in Satire V waarin hij zelf zijn reis van Rome naar Brindist vertelt, vergezeld door zijn vriend Maecenas: "Inde fessi Rubos pervenimus" (vert. "en daarom kwamen we aan moe een Ruvo")
Het verhaal van de pelgrim gaat dat er in 1502 een voorbijganger, verkleed als pelgrim, de stad heeft bevrijd door de bewoners tot bidden te verleiden. Wat een nep pelgrim al niet teweeg brengt.
Net buiten de stad kom ik bij het klooster Santuario della Madonnen delle Grazie. Het is er nu stil.
De kerk van de Madonna delle Grazie werd in de 17e eeuw gebouwd, met geld afkomstig van de edelvrouw Isabella Griffi en enkele gelovigen, in opdracht van bisschop Cristoforo Memmolo naast een kleine kerk gelegen aan de Via Traiana en die nu de sacristie is geworden van hetzelfde heiligdom. De tempel aan de oude Romeinse weg werd een bedevaartsoord vanwege het fresco van de Madonna met kind, daterend uit de 16e eeuw en later door de gelovigen omgedoopt tot Madonna delle Grazie.
En dan staat er zowaar een bord met een aanwijzing van de Via Traiana.
Net als mijn eerste wandeldag vanuit Rome naar Marino is dit een kaarsrechte weg. Maar niet met allemaal kunstschatten langs de weg zoals bij Rome. Nee hier heb ik maar één arc gezien die goed gestut wordt anders gaat die omvallen.
Deze weg op de Via Traiana is ruim 12 km lang, de weg eindigt in Bitonto. Ook weer veel langs olijfbomen.
Iedereen die ik tegenkom (Italianen) groeten mij hartelijk, zwaaien en steken de duim omhoog. Ze weten waar ik heen ga en hoe ver het is. Ik heb nog wel twee van die bolle schuilhuisjes gezien maar eigenlijk zijn die van veel latere datum. Een overzicht van wat je ziet op de route, opvallend is dat het begint met afval langs de route en eindigt, daartussen geen afval. Wel een bordje gezien of pelgrims hun eigen afval mee willen nemen.
Verder nog een afgraving voor stenen, een kapel voor Franciscus, bordjes dat ik op de Via Traiana zit, een menhir en……..
Dan kom ik op het laatste stuk weer tussen het afval door aan in Bitonto. Het was een lange tocht op de Via, zo’n 2,5 uur.
Na het vuil kom ik natuurlijk weer bij een kerkhof, althans het aanzicht vanaf de weg.
En dan in de oude stad weer een stad met allemaal van die smalle straatjes wat je overal ziet. Zo is iedere bouw van de stad begonnen.
Ondanks dat ook Bitonto ligt op de route van de Romeinen is hier weinig uit die tijd terug te vinden. Ik kom aan op mijn eindpunt van vandaag, de Kathedraal van Bitonto. Gebouwd in Romaanse stijl en genoemd naar Sint Valentijn, de beschermheilige van de stad.
Het barst van de kerken in iedere stad, het zijn allemaal monumenten, maar het bijzondere is dat ze bijna allemaal ook in gebruik zijn als kerk.
De hoofd toegang is versierd met twee griffioenen en twee leeuwen, binnen weer een kerk met een vrouwengalerij, een Madonna en een zicht op een fresco onder de vloer van de kerk uit andere tijden.
Ik had net achter de kathedraal mijn slaapplek gereserveerd. Het ziet er allemaal wat gesloten uit, de bellen werken niet. Een buurman geeft aan dat hier geen B&B zit???? Hij gaat wat bellen voor meldt mij dat hier is B&B is.
Nou dan maar op zoek naar een andere slaapplek voor vandaag.
Komt er opeens een Smart aanrijden daar komt een jonge kerel uit, goed Engels sprekend, en komt naar mij toe.
Hij was de eigenaar van de B&B maar die is al een jaar lang gesloten. Je kunt via Booking nog gewoon boeken en je krijgt zelfs een verzoek tot betaling. Hij wist er alles van en had dit al vaker meegemaakt. Maar hij gaat wat regelen bij een vriend van hem.
Hij heet toevallig Christiaan en runt een restaurant onder die gesloten B&B. Hij bellen naar zijn vriend en het gaat lukken het kan bij zijn vriend. Wil je wat drinken? Ja lekker, en haalt uit zijn restaurant een cola voor mij.
Hij brengt mij naar de andere plek en geeft aan dat hij een lagere prijs bedongen heeft. Mijn geld krijg ik terug verzekerde hij. Bij de nieuwe slaapplek alles goed geregeld. Daar gelijk een kop koffie en geregeld dat ik die morgen voor het ontbijt zelf kan zetten. Eten is er nog genoeg voor het ontbijt.
Die Christiaan heeft dat toch goed even geregeld. Als vriend van hem moet ik vanavond in zijn restaurant komen eten.
Nog even daarna wat leeswerk voor mijn nieuwe werk klus gedaan, ja ik ga weer een jaar aan de slag met de verbouw van de oude moskee. Ik ben daar namens de Islamitische Stichting Nederland de directievoerder, zoal;s dat heet. De aanbesteding offertes zijn van de week binnengekomen en volgende week vrijdag gelijk overleg met de stichting over wie het gaat maken. Houdt je van de straat. Maar dit wordt echt mijn allerlaatste klus.
Na dit nog even de stad ingeweest voor het gevoel verder van de Il Torrione Angioino met daarnaast de arc, maar niet uit de Romeinse tijd.
Nog even wat boodschappen doen, in dit geval bij de SPAR. Staat er voor de winkels een boer die daar tuinbonen, broccoli en sperciebonen verkoopt vanuit zijn wagen. Dat kan hier allemaal.
Morgen dan naar het graf van de echte Sint Nicolaas in Bari. Dan ben ik aan de Adriatische kust, ongeveer 20 km lopen van 123 meter hoogte na nagenoeg 0 meter hoogte.