Na de zandverstuiving kom ik op de Buurlosche heide, een groot vlak gebied met in de verte Radio Kootwijk. dat is de linker toren op de foto.

 

De geschiedenis van Radio Kootwijk

Zendstation Radio Kootwijk is het historisch voorbeeld van technische ontwikkelingen in de 20e eeuw in een ongerepte omgeving.

Aan het begin van de vorige eeuw ontwierp architect Julius Luthmann (1890-1973) het hoofdgebouw van Radio Kootwijk. Hier moest de zendapparatuur voor de lange golf gehuisvest worden voor de communicatie met de overzeese Nederlandse koloniën, met name Nederlands-Indië
In 1923 nam de PTT het radiotelegrafisch zendstation in gebruik voor de lange golf. Voor die tijd een technisch hoogstandje. Snel daarna werd overgestapt op het zenden via de korte golf.

'Hallo Bandoeng...'

Koningin-moeder Emma opende in 1929 de radiotelefoondienst met de woorden ‘Hallo Bandoeng, hoort u mij?’ Nederland kon vanaf dat moment, via de grotere postkantoren in Nederland, bellen met Nederlands-Indië en spoedig daarna ook met andere landen en continenten. Tijdens WOII gebruikten de Duitsers het station voornamelijk voor de onderzeeboten.

 

Ik kom vandaag niet bij Radio Kootwijk. Waar ik wel telkens langskom zijn ringslangen op mijn pad.

 

 

Lopend over de heidevelden kom ik in het gehucht Hoog Buurlo. De menselijke bewoning bestaat uit twee voormalige boerderijtjes en drie inwoners. In een van de boerderijen werden tussen 1980 en 2007 orgelconcerten gegeven door de toenmalige bewoner, architect Gert Boon, die het orgel zelf had gebouwd. Het orgel kreeg na zijn dood een plaats in het Nationaal Orgelmuseum in Elburg. De schapen zijn niet in de kooien maar natuurlijk op de heidevelden. 

 

 

Eén van de inkomstenbronnen van de bewoners van Hoog Buurlo was het produceren van eek. Eek is de schors van eikenbomen die looizuur bevat dat door leerlooierijen gebruikt werd. De eiken werden in het voorjaar afgehakt omdat dan de sapstroom het groots is en de schors makkelijk loslaat. Het hoogtepunt van deze oogst ligt in 1875. (Het gehucht Hoog Buurlo bestaat ook al sinds de 9e eeuw) De Looierijen gingen later synthetische stof gebruiken die veel goedkoper was. Waar dit werd gedaan is nog steeds zichtbaar, het is net of men dit jaar nog heeft geoogst.

 

Na Hoog Buurlo is het even doorstappen naar het dorp Kootwijk, één restaurantje, maar stervensdruk vandaag, met de vele wandelaars, fietsers en paardrijders. Maar even daar lekker tegenover het restaurant mijn eigen voorraad aangesproken. Met mooi uitzicht op de paarden en alle mensen die aankwamen en vertrokken.

 

De naam van het dorp Kootwijk, vroeger Cotevick, zou een samentrekking zijn van cot (kooi) en vick (wijk): wijk van de schaapskooien. Nairac, de wandelende oud-burgemeester van Barneveld verklaarde de ouderdom van de plaats door de strategische ligging: "Het dorp ligt niet ver van het kruispunt van den Karweg van Arnhem op Harderwijk, en van  Barneveld naar Apeldoorn. Dit en de bosrijkheid, zal  oorzaak zijn geweest, dat Kootwijk reeds in de vroegste tijden volkstam- men huisvestte.

 

Mijn plan is om nog 7,5 km door te lopen naar Stroe, daar kan ik de bus nemen naar Ede-Wageningen. Het eerste deel van de tocht gaat weer door de bossen, daarna kom je op de steppen van Stroe, groot heideveld met allemaal gekapte bomen waarvan je de stobben nog kan zien, een smal paadje om over te lopen en 3 km lang. Toch wel bijzonder die Nederlandse natuur, gelukkig is Nederland nog lang niet vol.