Via Francigena del Sud
Dag 4, Marino naar Artena,
31 maart 2024
Ik heb gelukkig weer goed internet, gisteren green wifi en het internet op mijn telefoon was slecht en kon die niet als hotspot gebruiken. Het berichtje op Facebook had ik gisterenavond al gemaakt maar kon vanmorgen pas verzonden worden.
De dag van gisteren had hoogtepunten maar ook veel teleurstellingen, naast het internet was de route niet echt geweldig. Overal langs de weg ligt vuilnis, echt overal wordt het gedumd. Daarnaast waren de routes die uitgezet zijn een paar keer niet te belopen. De schrik schoot om mij heen waar moet dit toe leiden en lijden.
Maar nu het verslag van de dag:
Ik had eerst mijn Paasontbijt gemaakt, 2 eieren gekookt brood geroosterd en jam erop, flesje jus d’orange erbij, helaas geen koffie.
Het weer is vandaag bewolkt aan het begin nog wat wind maar die stopte in de loop van de dag.
Ik heb Marino verlaten met een terugblik op de stad, de straat is nat maar dat komt van de wind in combinatie met de wind.
Het is ook erg zoeken waar ik heen moet, ik zie het Ichus teken regelmatig, soms geschilderd op een paal en soms als sticker. Dit teken is het teken van de Via Francigena del Sud. Maar erop vertrouwen doe ik niet, het is continu met de GPX kijken of ik goed zit en waar ik heen moet. Dat gaat overigens erg goed
Al snel moet ik een lang stuk door een bos, bij het zien van het eerste pad roept het al vraagtekens op, gelukkig gaat het verder wat beter en nog verder moeten bomen gekapt worden, dan is je pad nagenoeg helemaal weg. Maar met de GPX is de richting in ieder geval goed. Verderop merk ik dat het pad ook een LAW route is de 508, dat geeft ook wat houvast.
Mijn route loopt ook een stuk langs een drukke weg, ik kon veilig lopen in de brede watergoot naast de weg. Ik heb hier geen foto’s gemaakt omdat links en rechts van de weg het vuilnis is gedumt.
En dan mag ik weer het bos in, een mooi nieuw informatie bord bij het begin en wat hekjes, dat moet goedkomen. Nee dus het was een puinhoop. Het leek er zeker op dat niet afgelopen jaar niemand had gelopen, het pad was overwoekert en verderop was er geen pad meer. Ook hier de GPX nodig om verder te komen. Door het struikgewas wringend en allemaal schrammen op mijn armen tot bloedig aan toe. Maar ik kwam erdoor en uiteindelijk weer op een open pad.
Pasen goed weer dan gaan de Italianen picknicken, overal de barbecues aan, tassen vol eten en drinken mee.
Toen ik het bos uitkwam waren daar van die plekken waar mesen zaten te picknicken. ER was een tafel vrij en zetten daar mijn rugzak neer om even bij te komen van mijn bos avontuur.
Er zat een familie te picknicken die mij gelijk bij hun aantafel uitnodigden. Eerst kreeg ik bier aangeboden maar dat was mij te gortig, gelukkig hadden ze ook Aqua Frizante bij zicht (Spa Rood) en dat wilde ik wel.
Ze schrokken van mijn armen die links en recht helemaal onder het bloed zaten. Moeder haalde direct snoetenpoets doekjes waarmee ik mijn armen weer schoon kan maken. Acheraf had ik zelf niet door dat er zoveel bloed op mijn armen zat.
Een hapje erbij nog een beker drinken en ik ben weer verder gegaan, ik heb wel even gevraagd of ik mijn weldoeners op de foto mocht zetten, echt geweldig. Allen de vrouw tweede van rechts kon wat Engels.
De route ging hiernaar weer over de linker witte streep van een weg. Gelukkig is het POasen en is het niet druk en rijden er geen vrachtwagens. IK moest weer verderop een stuk door het bos maar dat heb ik niet gedaan, zoals het eruit zag gaf dat geen vertrouwen.
Als ik een stuk doorloop over de weg kan ik later alsnog het bos in.
Weerr vuilnisbelten links en rechts.
Dan een doorsteekt naar het bos om daar op de route te komen, dat lukte goed maar ook daar een verrassing op mijn pad zie hieronder.
Zo midden op het pad, dat lag er pas net. Met de auto he bos in, klep open en lozen.
Soms heeft die troep ook een voordeel want even verder op het pad stond een stoel voor mij klaar, daar heb ik lekker even gezeten en gebeld met de familie op de camping in Erichem.
Aan pelgrims uitingen weinig gezien vandaag, ik kwam een hoek tegen met een Maria verering, knus en gezellig, dan dat maar op de foto.
Dan begin ik Artena te benaderen, mijn hoste beeld al of ik een aankomsttijd weet, zij wilden denk ik weg. Maar het was nog ca. 45 minuten lopen en ik verwachte pas half vijf.
Net als ik Artena inloop en zie dat ik nog een half uur klimmende naar boven moet lopen stopt er een auto naast me, de vraag “ben jij Chris?” Dat was het echtpaar dat mij opwachtte. Kom stap in dan rijden we samen naar boven, dat liet ik me geen twee keer zeggen.
Boven aangekomen de auto op een parkeerterrein en dan lopend de nodige trappen op naar de slaapplek.
Ik was blij gezien wat ik zag in de auto dat het zo ging. Het klimmen zit me nog onvoldoende in de benen merk ik.
Een mooie plek maar een waardeloze slaapplek, dat was een bedbank en als je daarop ging liggen voelde je ene stang bij je heupen, wat scheef in bed dan gaat het wel. En GEEN INTERNET.
En dan eerste Paasdag ergens wat eten, vlak bij mijn slaapplek zit ene restaurant maar die was alleen vanmiddag open en niet in de avond. Dat zie je dus overal, met Pasen een groot middag diner en dan gesloten zelfs de pizza restaurants.
Dan toch weer even de berg af, ik had geen drinken en niets te eten. Met moeite heb ik èèn bar gewonden die voor mij een broodje met heel veel warm vlees hebben gemaakt en kom ik daar flessen water kopen. Bij het broodje heb ik maar een biertje genomen. En weer de berg op.
Moregn loop ik naar Agnagni, een redelijk vallei etappen totdat ik de berg bij Agnogni op moet.